Wielkie Drzewo Życia

[Falaris]

Mruknął tylko coś nieartykułowanego, kiedy to został kompletnie zignorowany. Lwica nawet nie należała do stada, a zachowywała się, jakby tak właśnie było.
Nie miał zamiaru jednak nic na to mówić, dlatego tylko położył się, kładąc łeb na łapach i tylko słuchał rozmowy lwicy z lwiątkiem.

[Chawa]

Lwica nie odpowiadała przez dłuższy czas, a lwiczka kompletnie straciła zainteresowanie nią. Jeśli by się znowu odezwała, zapewne odzyskałaby uwagę miętowookiej. Póki co jednak spojrzenie lwiczki przeniosło się na czarnogrzywego lwa.
- A ty kim jesteś? - zapytała, nie odrywając przy tym od niego wzroku. Poruszała przy tym lekko końcówką ogona. Młódka zdała sobie sprawę, że lew przez ten cały czas wypowiedział zaledwie jedno zdanie. Przechyliła lekko łeb, kiedy się nad tym zastanowiła. Może nie był zbyt rozmowny?

[Falaris]

// Przepraszam, że tak późno, zapomniałam trochę :( //

Czekał cierpliwie na odpowiedź lwicy, kiedy podeszło do niego lwiątko. Wstał, mierząc je wzrokiem.
- Jestem Falaris, należę do Lwiej Ziemi. - odpowiedział jej, patrząc na nią nieco podejrzliwie. Jej odpowiedzi na pytania Alidy były jakieś dziwne, przez co zastanawiał się, czy lwiątko nie robiło sobie z nich żartów.
- A jak Ci na imię? - zapytał też zaraz, wciąż się jej przyglądając. Zauważył też, że ona nie spuszczała z niego wzroku, przez co czuł się dosyć niepewnie, nie pokazywał jednak tego po sobie.

[Chawa]

// Napisałam Ci PW ;) //

- Falaris. - powtórzyła sobie, przekrzywiając lekko łeb w bok. Po tym, jak usłyszała pytanie lwa, odwróciła od niego wzrok.
- Czemu wszyscy pytają? - zapytała Waziwu, jednak ten nie odpowiedział. Po odczekaniu dłuższej chwili w oczekiwaniu na jakąkolwiek reakcję ducha, przeniosła wzrok z powrotem na Falarisa.
- Chawa. - powiedziała krótko, przyglądając mu się przez dłuższą chwilę.
- Ja idę. - zakomunikowała mu zaraz, po czym rzeczywiście odeszła z tego miejsca.

zt

[Falaris]

Zamrugał, oszołomiony. To było bardzo dziwne spotkanie. Nie wiedział kompletnie, o co chodziło lwiątku, a później jeszcze po prostu poszła po tym, jak mu to oznajmiła. Nie miał już tutaj nic do roboty, dlatego poszedł w drugim kierunku.

zt

[Sören]

Próbował podążać za bratem, jednak uniemożliwił mu w tym jego największy wróg - wysoka trawa. W pewnym momencie stracił Setkara z oczu, dokładniej po tym gdy odwrócił się, aby sprawdzić czy siostra za nimi podąża. Zatrzymał się, próbując jej wypatrzeć, jednak na próżno.
- Setkar! - zawołał. - Stój, Sig nie ma! - jednak brat był już za daleko i nie mógł go usłyszeć. Młody książę poruszył końcówką ogona nerwowo.
- Sig! - krzyknął, jednak nikt mu nie odpowiedział. Spuścił uszy i podążył w drogę powrotną, po czym skręci w prawo, kiedy zdawało mu się, że zauważył jakiś trop. Po kilku minutach trop jednak się urwał, a Sören zaczął panikować, choć starał się zachować spokój.
W końcu dotarł na wzgórze. Bardzo lubił to miejsce, bo mama ich tutaj zabierała i mogli obserwować Rzekę ciągnącą się tuż pod nim. Usiadł w cieniu i rozejrzał się po okolicy. Miał nadzieję wypatrzeć kogoś znajomego w oddali, jednak dzisiaj było to dla niego wyjątkowo niefortunne i cała okolica wydawała mu się być opustoszała.

[Falaris]

Po złożonej wizycie stadu Srebrnego Księżyca Falaris wrócił na Lwią Ziemię. Niedługo po przekroczeniu jej granicy usłyszał krzyki lwiątka, na które na początku nie zwrócił za bardzo uwagi. Po chwili pomyślał jednak, że warto będzie gdy pójdzie w strony krzyków, bo prawdopodobnie lwiątko jest w towarzystwie Lwioziemców a on miał nadzieję kogoś ze stada teraz spotkać.
Wspiął się na wzgórze, jednak nie zobaczył żadnych dorosłych. Po dłuższej chwili zauważył lwiątko w trawie.
- Co tutaj robisz? - spytał zdziwiony, że lwiątku nie towarzyszył żaden dorosły. Miał nadzieję jednak że ktoś był w pobliżu, bo średnio uśmiechało mu się odprowadzanie lwiątka do domu.

[Sören]

Kiedy usłyszał kroki, lewek zamarł w bezruchu, chowając się w trawie. Nie chciał być jednak tchórzem. Był w końcu synem królowej Lwiej Ziemi! Kiedy też dostrzegł Falarisa stwierdził, że to pewnie jeden z Lwioziemców. Ale tego nigdy nie można być pewnym, co jeśli to jakiś szpieg? I w tej chwili, gdy tylko on tutaj był to właśnie do niego należał obowiązek, aby dowiedzieć się tego.
Młody wstał i wypiął pierś dumnie, jak przystawało księciu. Spojrzał nieznanemu lwu prosto w oczy.
- A co ty tu robisz? I kim jesteś? - zapytał podejrzliwym tonem, a jego pewność siebie jeszcze wzrosła. Starał się w sposobie mówienia naśladować mamę, zawsze go zachwycało to, że kiedy ona mówiła, miała taki pewny siebie głos, nie znoszący sprzeciwu.

[Falaris]

Nie spodziewał się takiej reakcji ze strony lwiątka. Lew spojrzał na malca zdziwionym wzrokiem i westchnął.
- Należę do stada Lwiej Ziemi, jestem Falaris. Szukam kogoś ze stada. - odpowiedział Sorenowi bo kto wie, może on wiedział gdzie byli inni lwioziemcy.
- A jak tobie na imię? - zapytał starając się być uprzejmym. Nie przepadał za młodymi, nie wiedział za bardzo jak do nich mówić i młody mógł zauważyć, że lew nie czuł się zbyt pewnie w jego obecności.

[Sören]

Sören uśmiechnął się do Lwa, kiedy ten odpowiedział mu na jego pytanie. Trochę mu było szkoda, że obcy nie okazał się szpiegiem a jedynie członkiem stada, jednak nie miał powodów, aby mu nie wierzyć. Byli na terenach stada, więc byłoby to dla niego bez sensu, gdyby Falaris nie należał do stada, jak by miał tu się niby dostać?
Uśmiech na pysku młodego jeszcze się poszerzył.
- Jestem Sören, książę Lwiej Ziemi. - odparł dumnym tonem, wypinając pierś.
- Właśnie wyszedłem na tajną misję z moim rodzeństwem na poszukiwania brata i taty! - zwierzył mu się, nie widząc powodu, dla którego powinien ukrywać powód swojej samotnej wycieczki. Może Falaris ich widział i może mu wskazać drogę?

[Falaris]

Na twarzy lwa pojawiło się zdziwienie, kiedy dowiedział się, że lwiątko jest księciem. Obiło mu się już o uszy że Vasanti doczekała się potomstwa, ale nie spotkał go jeszcze. Nie wiedział, że lwiątka są już takie duże.
- Gdzie Twoje rodzeństwo? - zapytał z powątpiewaniem, patrząc na lwiątko.

[Sören]

- Rozdzieliliśmy się, żeby mieć większe szanse. - odparł, odwracając wzrok, jako że było to dalekie do prawdy.
Wpatrzył się w horyzont, próbując dostrzec jakiś ruch, cokolwiek. Musiał się w końcu wybrać na dalsze poszukiwania nie tylko już brata i taty, ale również i reszty rodzeństwa. W szczególności martwił się o siostrę, w końcu mogło jej się coś złego samej stać!
- Ja... Ja muszę już iść! Cześć! - oznajmił, zwracając się do Falarisa. Uśmiechnął się lekko, po czym pomknął w dół wzgórza, szybko znikając w wysokiej trawie.

zt

[Falaris]

Spojrzał na lewka z powątpiewaniem, ale nic nie powiedział. W końcu nie był jego rodzicem żeby mu wypominać różne rzeczy, dlatego wolał się nie odzywać w kwesti wychowania.
Widział jak Soren rozgląda się po okolicy, że czegoś szukał wzrokiem. Falaris też spojrzał w dół, jednak nic nie dostrzegł. Czy jednak młode oczy lwiątka zobaczyły coś wśród traw? - Do zobaczenia. - pożegnał się z nim, nie spuszczał jednak z niego wzroku. Kiedy Soren oddalił się trochę on poszedł w ślad za nim. Mimo że nie był on jego opiekunem nie chciał aby coś złego mu się stało.

zt