Znowu romanse [Nevet & Eden]

[Nevet]

// POTWORNIE PRZEPRASZAM, ZA BRAK ODPISU DDD: Nie wysłało mi powiadomienia na email, a zwykle to robiło. ;_;//

Słuchała jego słów. Z jego opowieści wynikało, że samiec, który napadł Lwią Ziemię jest szanowany, a może nawet kochany przez swój lud. To sprawiało, że pomimo niebezpieczeństwa, strachu i nerwów... poczuła sympatię do niego. Robił tylko to, by chronić swój lud.
- To... na pewno wiele dla was znaczy, prawda? - poruszyła nieśmiało ogonem, szczerze nie wiedząc za bardzo czy powinna uciekać, czy dalej rozmawiać. 
- Faktycznie, musicie mieć w nim naprawdę wielkie oparcie. - zaczęła więc łagodnie, nie chcąc go przypadkiem rozdrażnić lub zrazić.

[Eden Sandjon]

Pokiwał głową na jej pytanie.
- Owszem, ale i on nie jest bez skazy. Zresztą nie ma lwa bez skazy na sawannie. Czasami podejmuje niezrozumiałe dla mnie decyzje, ale cóż mogę zrobić? Co najwyżej dać mu znać co myślę. - tutaj brązowy lekko się skrzywił. Faktycznie cenił bardzo Myra jako dobrego króla i nie tylko, ale niestety nie był on święty. Zmuszanie do dołączenia do stada czy trzymanie obcych w lochach z pewnością nie było czymś chwalebnym.

[Nevet]

Jego stwierdzenie całkowicie ją zaskoczyło. Aż przysiadła z niedowierzaniem na trawie.
-I on naprawdę słucha waszych opinii? - nie mogła tego pojąć, jaki władca tak bardzo przejmuje się zdaniem poddanych? Choć może jej rozmówca stoi w stadzie dużo wyżej niż jej się wydaje. Ale wydawał się całkiem sympatyczny, tego nie można mu było odmówić.

[Eden Sandjon]

Cicho zachichotał na jej pytanie.
- A i owszem. Nawet więcej, nierzadko pyta o naszą opinię na swój temat. Można powiedzieć, że jesteśmy jego doradcami, jednakże to zawsze on ma ostatni głos. Wszyscy to respektują, bo jak dotąd nie zawiódł naszego zaufania, a i podjęte decyzje wyprowadziły nas na prostą. - posłał jasnej lwicy lekki uśmiech. Jakże zmieniła się jej postawa od początku tej rozmowy, najpierw była nieśmiała, by teraz sama dociekać różnych spraw. Mimo wszystko wydawała się sympatyczna.

[Nevet]

Nie znała zbyt wielu lwów, opierała się głównie na historiach opowiedzianych jej przez matkę, która głównie starała się, jej wpoić by nie ufała żadnemu samcowi. No ale oczywiście musiała jej nie posłuchać. I takie są efekty. Zamrugała słuchając tych rewelacji.
- A jak wielu członków ma wasze stado? - jeszcze nigdy nie spotkała się z demokratycznymi wyborami ze strony lwich władców, z resztą nic dziwnego, skoro głównie stawiano na siłę. Przekręciła głowę obserwując nieznanego lwa. Może faktycznie dobrze się stało, że to oni zdołali przejąć Lwią Ziemię? Wydawało się, że ich klan powinien się ciągle rozwijać...

[Eden Sandjon]

Zwinął wargi w trąbkę i chwilę się zastanowił. W sumie to ciężko było mu odpowiedzieć.
- Tak naprawdę to nie mam pojęcia. Nie tak dawno połączyliśmy się z innym stadem, więc trudno mi ocenić ilu nas jest. Ale z tymi radami to nie jest tak, że król chodzi po całej krainie i pyta każdego. Ma pewną swoją grupę zaufanych lwów i to właśnie ich się radzi. - znowu się uśmiechnął i spojrzał dumnie. No nie chwaląc się to Myr już wiele razy pytał go o najróżniejsze rzeczy, a teraz nawet przejął dowodzenia na skale. Ale to może przemilczy.

[Nevet]

Dosłownie pasowało tu rzucić tym nieszczęsnym legionem. Choć nawet tyle nie mieściło się w głowie Nevet, która teraz zamrugała, patrząc na niego z przejęciem. 
- Innym stadem? Jak się nazywało? - w sumie... nie wiedziała ile właściwie jest tutaj stad - Właściwie, to jak nazywa się wasze stado? - to też wydało jej się ciekawe i była potwornie ciekawa, co z tego wszystkiego może wyjść. Uderzyła kilka razy ogonem, patrząc prosto na niego i mrugając. Była coraz bardziej dociekliwa. W pewien sposób obce stado wydało jej się fascynujące. Nawet jeśli napadli na inne... przecież wszystko ma swój powód.

[Eden Sandjon]

- Nie pamiętam jak się nazywało. Za to my jesteśmy Królestwem Mgły i Popiołu. A czemu taka dociekliwa jesteś? Chcesz do nas dołączyć czy co? - posłał lwicy tajemniczy uśmieszek i zerkał co rusz na jej trzepoczący ogon - Chciałabyś dołączyć do zwycięzców, czyli nas, co? W końcu samotna lwica najlepiej powinna wiedzieć jak trudno jest bez towarzyszy, robić wszystko na własną łapę i unikać kłopotów. Nieprawdaż, droga Nevet? - parsknął lekko nosem i tylko wpatrywał się w lwicę, dalej mając ten dziwny wyraz pyska.

[Nevet]

Cóż, przynajmniej dowiedziała się jak brzmi nazwa. Słysząc jednak propozycję o dołączenie od stada, zaraz prawie padła na przednie łapy.
- J-ja jeszcze nigdy nie byłam w stadzie! - odparła przerażona samą wizją - Zawsze byłam z mamą... a mama kazała zwykle unikać stad. - oraz lwów. Matka nigdy nie miała o nich dobrego zdania. Nevet sądziła, że również nie powinna mieć. Gdzieś w tył czaszki odepchnęła niedawne dołączenie do stada Lwiej Ziemi, znów stając się wędrującą wszędzie łazęgą.
- Ale... radzę sobie! Może nie tak dobrze jak wy, ale radzę! - zapewniła pewnie, przełykając z nerwów ślinę.

[Eden Sandjon]

Zamyślił się na chwilę. Przypomniały mu się czasy, kiedy on sam wędrował przez pustynię, praktycznie bez towarzystwa. Ciężko było, ale dał sobie radę. A teraz nie żałuje dołączenia do Królestwa.
- To się chwali. Chociaż teraz zgubiłaś przecież swoją matkę, prawda? Czy uważasz, że dałabyś sobie radę od teraz będąc sama jak łapa? Potrafiłaś zawalczyć o swoje bezpieczeństwo, znaleźć świeżą wodę i upolować pożywienie albo też schronienie przed Słońcem w ciągu dnia? - podjął jeszcze jedną próbę, chociaż ta była trochę bardziej subtelna. A nuż widelec uda mu się przekonać obcą do Mglistych.

[Nevet]

Te kłamstwo robiło się coraz cięższe i samica wiedziała, że pewnie długo będzie pokutować swoją strategię nie zostania przegonioną na cztery wiatry. Zaczęła szukać w myślach jakiegoś powodu by nie dołączyć do stada, które aktualnie jawiło się prawdziwie pozytywnie. Ale nie mogła przecież tak zdradziecko opuścić Lwioziemców! To było zbyt okropne, a w niej pozostało wystarczająco dużo naiwnego zaufania by nie porzucać przegrywającego stada...
- Ja... cóż... gdy opowiadasz o swoim stadzie jest to naprawdę porywające, a-ale ja... - coraz mocniej się obawiała tego jak może zareagować. Że zauważy coraz bardziej niewygodny podstęp. Nagle znalazła wyjście z tej fatalnej sytuacji.
- Moja matka! Znaczy... chętnie bym dołączyła, ale nie mogę zostawić jej samej. - Wyjaśniła zaraz z przepraszającym wyrazem pyska. Wewnętrznie odetchnęła z ulgą, że Azaria po raz kolejny pomogła jej na swój sposób.
- Jeśli ją znajdę, spytam czy również zechciałaby dołączyć do waszego stada. - gdyby jej rodzicielka żyła najpewniej mocno by rozzłościłby ją sam pomysł dołączenia do innych lwów. Nevet jednak mogłaby ją przekonać... ale musiałaby tego chcieć.

[Eden Sandjon]

Z uśmiechem wpatrywał się w lwicę, znikł on, gdy ta na moment zawiesiła swoje przemyślenia. Pokiwał twierdząco głową na jej wyjaśnienia, miały one sens.
- No tak, zapomniałem, że szukasz matki. Rozumiem. W każdym razie jeśli będziesz chciała dołączyć to pytaj o mnie, akurat teraz będę dowodzić tutejszymi lwami ze stada. - znów posłał jej ciepły kojący uśmiech. Teraz tylko milczał cały czas wpatrując się w lwicę w oczekiwaniu na jej odpowiedź.

[Nevet]

Kiwnęła głową, rozumiejąc, że musi się już zbierać.
- Muszę cię na razie opuścić. Idę dalej szukać mojej rodzicielki. - skinęła mu głową odwracając się do niego plecami gdy nagle zamarła i przekręciła głowę w jego stronę uśmiechając się ciepło - Dziękuję za wszystko. - po czym odbiegła w swoją stronę, czując jak na jej pysku pojawia się miły uśmiech. Dopiero w drodze uświadomiła sobie, że nie wie jak jej rozmówca ma na imię. 
Było jej strasznie głupio ale z drugiej strony... dzięki niemu poznała trochę lepiej obce stado. I czyżby świat naprawdę nie był taki czarnobiały jak mogłoby się wydawać?