Między Norą, a Szarą Skałą (Kamui i Messiah)

[Kamui]

Kręcił się po okolicy niegdyś należącej do Płonących, wciąż miał nadzieję że własnie tu uda mu się znaleźć siostrę. Logika podpowiadała mu że ta powinna przyjść tutaj, po rozłące tak najszybciej by się odnaleźli. Dni jednak mijały, a Kamui nie natrafił na jej ślad dręczony najgorszymi przeczuciami, które nie miały odbicia na jego mało ekspresyjnym pysku. 
Przysiadł pod akacją, południe było porą w której lwy odpoczywały, zwłaszcza w porze suchej która zbliżała się coraz większymi krokami.
Chwilę relaksu postanowił przeznaczyć na wyczyszczenie łap, zwłaszcza pazurów. Zaczął od lewej wygryzając czarne haki z złuszczających się skorupek.

[Messiah]

Książę spacerował cały czas przed siebie wyprostowany ale też zamyślony zastanawiając nad planem, który był poruszony z piaskową. Gdy zaczynał zbliżać w tereny Szarej Skały zauważył w końcu miejsce gdzie może wypocząć, a może też zasnąć. Chcąc wejść na skałę zauważył na horyzoncie innego lwa, który znajdował się przy drzewie akacji. Spojrzał się swoimi ślepiami myśląc sobie że nici z odpoczynku, ale z drugiej strony mógł podejść do nieznajomego. Messiah skierował się w kierunku nieznajomego podchodząc na bezpieczną odległość. 
- Salve - wypowiedział swoim przywitaniem do samca.

[Kamui]

Tego że predzej czy później będzie miał jakieś towarzystwo spodziewał się, domysły te rozbijały się o może już nie tak świeże zapachy innych lwów i drapieżników. Ale też będąc tu kilka miesięcy przywykł już do tego, że gdzie łapy nie postawił tam ktoś się zjawiał. Od przypadkowego wędrowcy po tubylca, a w ostateczności upierdliwego ptaszka budzacego go jazgotem ze snu przed świtem. 
- Salve? -  Od chwili gdy spostrzegł zmiezającą w jego kierunku smolistą postać nie spuszczał jej z oka, po przywitaniu jednak popatrzył zmieszany na boki. Salve kojarzyło mu sie z salwą, ale czego? Śmiechu? Wyglądał na rozbawionego? A może na tą komendę miał właśnie się roześmiać? Nic z tego. Pysk Kamuiego ani drgnął. Czekał na jakieś wyjasnienia ze strony przybysza.

[Messiah]

Czarny jak podszedł witając się mógł normalnie przywitać bo nie wiedział czy on należy do stada lub nie. Wtedy powiedział normalnie.
- Witaj przybyszu - rzekł krótko nie zważając na zdziwienie nowego, który za pewne odpoczywał pod drzewem. Ślepiami zaczynał spoglądać w ów horyzont trochę zamyślony zastanawiając czy powinien wychodzić poza tereny stada. Jednakże nie miał zamiaru wgłębiać w swoje przemyślenia przy innych. Przedtem zauważył reakcję nieznajomego, który był zmieszany na tamte przywitanie. Najwyraźniej nie znał przywitania stadnego Królestwa Mgły i Popiołu więc można stwierdzić, że nie należał do naszych.

[Kamui]

Czyli biło to tylko przywitanie.. brew Kamuiego uniosła się nieznacznie, poruszył lekko łbem, no nic się nie stało chyba, w życiu popełnił o wiele gorsze gafy. 
- Witaj wędrujący. - Wypadało odpowiedzieć, chociaż nieszczególnie lubił mówić, trzeba było zachować jakieś pozory obycia.
- Co sprowadza Cie w ten zakątek krainy? - Fakt iz zmierzał z terenów zajętych przez stado, nie umknął jego uwadze, poza powitaniem i tym spostrzeżeniem miał niewiele, więc nie wysunął jeszcze  wniosków, które mogły być w obecnej sytuacji bardzo pochopne. 
Przelotnie zmierzył młodzika, upewniał się tak czy stwarza dla niego jakieś zagrożenie. Narazie tego nie dostrzegał.

[Messiah]

Czarny nie okazywał żadnych emocji przy nowym przybyszu. Był taki od zawsze, a może od danego momentu swojego życia jeśli tak to nieliczni tylko znają jego przeszłość. Po chwili usłyszał słowa samca wtedy powędrował bursztynowymi ślepiami:
- Ogółem to chciałem odpocząć od zwierząt, niestety poniektórzy mnie wnerwiają - przyznał się wypowiadając swe zdanie przy nowym. Właściwie nie wiedział czy to były tereny z tego względu, że mało tutaj lwów spotykał, nawet wcale. Pierwszy spotkał teraz samca, którego przed kilkoma minutami wyśledził na horyzoncie pod akacją. Messiah nie miał zamiaru atakować nowego bo po co.
- Jestem Messiah - przedstawił się szorstkim ale spokojnym głosem do nieznajomego.

[Kamui]

Doskonale czuł punkt widzenia młodzika, sam wolał samotność, wyjątkiem była Grima. Towarzystwo siostry sprawiało mu ukojenie, nie ględziła zbyt wiele, znała go dobrze i rozumieli się bez słów.
Tak. Nieszczególnie odnajdywał  przyjemność w rozmowie. Zło konieczne tak zwane.
Guzik go w sumie obchodziły prywatne sprawy czarnego, byłby jednak idiota gdyby zrezygnował z szansy dowiedzenia się czegoś o okolicy.
- Mhm. Stado? Rodzina potrafi lwa doprowadzić do bólu łba czasem. - Najchętniej wtedy załatwiałoby się sprawy łapą, by ukrócić bzyczenie namolnej muchy, matka wychowywała ich ciężka łapą, nie miał jednak o to żalu do niej. Zawdzięczał jej swój twardy charakter, który to mimo upośledzenia- piątej łapy, uczynił z niego silnego lwa.
- Kamui.