Jak lef z lwem

[Luka]

Luce udzielił się entuzjazm małej lwiczki.
- To świetny pomysł! - wykrzyknęła. - Że też ja na to nie wpadłam. Pobawmy się w to!
Bo czyż może istnieć bardziej wyjątkowa i zaskakująca zabawa? Będziemy się świetnie bawić.

[Wataki]

//Wybaczcie że tak krótko, coś dziś weny nie mam.

Oczy małego stały się nagle żywsze, wyraźnie spodobał mu się pomysł siostry. Spojrzał na siostrę i Lukę, po czym zamknął oczy.
- To co, zaczynamy? -

[Mbaya]

Na pyszczku Mbai pojawił się promienny uśmiech. Trzeba przyznać że spodziewała się krytyki. -To super!Więc zaczynajmy!- Rzuciła i łapkami zasłoniła wielokolorowe oczka.Miała nadzieję że uda im się znaleźć Lukę.Będzie super! 
-Tylko nie oddalaj się bardzo daleko.- A może to nie był dobry pomysł?

[Luka]

Luka pokiwała głową, nerwowo przestępując z łapy na łapę, jakby jej się ziemia tliła pod nogami. Czy już mogą zacząć? Mogą, mogą, mogą?
Odetchnęła z ulgą, gdy Mbaya dała hasło do rozpoczęcia zabawy. Brązowofutra lwica natychmiast ruszyła biegiem przed siebie, pędząc zygzakiem. Po paru chwilach jednak zatrzymała się jak wryta, i ruszyła z powrotem, tym razem kryjąc się w trawie. Skradała się bezszelestnie w kierunku, z którego przyszła, aż zatoczyła szeroki łuk i znalazła się dobrych parę metrów za plecami lwiątek. Położyła się tam, ukryta w zaroślach.

[Wataki]

Gdy usłyszał że Luka odbiegła, a potem nagle dźwięki ucichły, otworzył oczy. Pacnął łapą siostrę, po czym zaczął skradać się przed siebie. Na razie nic nie widział. Nie chciał jednak tego spartolić, więc się jak najlepiej starał opanować swą energię, której miał aż nadmiar. Po chwili się zatrzymał i zerknął w stronę siostry.
- I co teraz? - Spytał.

[Mbaya]

Lwiczka otworzyła oczka na pacnięcie brata.Rozglądnęła się ale Luki nie widziała.Robiła więc to co zaobserwowała na polowaniach mamy lub taty.Przywarła da ziemi i powoli skradała się razem z bratem.-Może spróbujmy ją wywęszyć?-Szepnęła spoglądając na brata, po czym pochyliła głowę próbując wywęszyć koleżankę.Nie poznała nawet dobrze jej zapachu ale przecież liczy się zabawa.Chyba.Wreszcie! Jakiś znajomy zapach!-Brat!Patrz tutaj.Albo raczej węsz.-[/b] Czuła się jak na prawdziwym polowaniu.


//wołamy mg do polowań xd?

[Luka]

Luka leżała nieruchomo w zaroślach, oddychając szybko, lecz cicho. Nie poruszyła nawet jednym mięśniem. Skupiła się na wyłapywaniu podejrzanych dźwięków, oraz węszeniu. Poruszały się jedynie jej gałki oczne.
Nie znajdą mnie, pomyślała radośnie. Nie znajdą!

// Taak! :) MG, MG, MG!

[Mistrz Gry]

Zarówno Luka jak i reszta grupy znajdowała się w dość znaczącej odległości od siebie, ale wyglądało na to, że Wataki i Mbaya szli w dobrym kierunku, a przynajmniej tak się mogło wydawać. Gdy Luka starała się schować, pozostała dwójka dostrzegła ciemną plamą przed sobą. Czy to Luka? Może warto sprawdzić? 

[Wataki]

Gdy tylko młody lewek zauważył coś ciemnego przed sobą, od razu rzucił się w stronę ciemnej plamy. Na pewno była to Luka! Biegł jak najszybciej potrafił, prawie potykając się o własne łapy, czuł jak szybko bije mu małe serce, pełne energii. Dopadnie ją jako pierwszy, bez względu na wszystko!

[Mbaya]

Samiczka skradała się wraz z bratem w poszukiwaniu Luki.Po chwili poszukiwań jej kolorowym oczom ukazała się ciemna plama.Zaczęła rozmyślać nad tym co to może być.Luka? Mały bawół? Nie miała jednak okazji przyglądać się dłużej niż jakieś pół minuty. Wataki popędził przed siebie jak głupi! Mbaya próbowała go dogonić.Po krótkiej pogoni wyprzedziła brata i wbiegła przed niego aby go zatrzymać.Nie wiedziała w jakiej odległości jest od ciemnej plamy.Bała się jednak oglądnąć za siebie.-Siedź cicho...

[Mistrz Gry]

Wataki zbliżał się coraz to bardziej do tajemniczej ciemnej plamy, która wraz ze zmniejszającą się odległością rosła i w końcu okazała się być ogromnym czarnym afrykańskim orłem! Na nieszczęście Mbayi Wataki biegł tak szybko, że nie udało jej się go dogonić, właściwie jedyne co to udało jej się przypadkiem podstawić łapkę bratu i przez to Wataki z jeszcze większym impetem poleciał w stronę orła. Wtedy wielkie czarne ptaszysko zaskrzeczało, nastroszyło pióra, podskoczyło i jednym gwałtownym ruchem chwyciło Watakiego w szpony, poderwało się ku górze i wzniosło się ku niebiosom skrzecząc.

- WREDNE ŁOBUZY! PRZEZ WAS MAM PIÓRKA W KURZU! Już ja ci pokażę!

Orzeł zakręcił się kilkakrotnie w powietrzu i najwyraźniej zamierzał odlecieć. Tymczasem sam Wataki mógł chyba pierwszy raz w lwiej historii poczuć się jak prawdziwy ptak! Czyż widoki z tej wysokości nie były wspaniałe? Orzeł zaczął powoli kierować się w stronę niewielkiego buszu, który był widoczny na horyzoncie.

A co do pozostałych lwiątek? Cóż mogły począć? Luka nie miała raczej szans zobaczyć co się wydarzyło, ale zdecydowanie mogła usłyszeć skrzeczenie orła.

[Wataki]

Co mógł teraz zrobił mały lewek? Wielkie, straszne coś capnęło go i zaczęło się wznosić, coraz wyżej i wyżej. Mały wisiał tylko bezradnie, patrząc jak siostra ciągle się zmniejsza.

[Mbaya]

Mała nie wiedziała co ma robić.Brat oddalał się a ona nie mogła mu pomóc.A przynajmniej tak jej się wydawało.-L...Luka! Koniec zabawy! Chodź tu, Wataki odlatuje!- Ostatnie zdanie raczej nie brzmiało  poważnie ale mała lwiczka nie miała czasu się nad tym zastanawiać.Próbowała nie stracić orła z oczu. Pobiegła więc tak szybko jak tylko umiała za ptakiem.

[Mistrz Gry]

W tej sytuacji...? No cóż, chyba takie małe lewki nie mogą nic zrobić? Prawdopodobnie dorosły lew też nic by nie zrobił... no bo jak? Także siostrzyczka Watakiego i Luka mogły teraz podziwiać Watakiego w powietrzu lecącego w stronę zachodzącego słońca tajemniczego niewielkiego buszu. 

zt