Rzeka

[Mogrim]

Gdy tylko język młodzika doszedł do warg Cienia ten wstał. - Nie czyn tego więcej ...nigdy ... to przeszłość która nie umarła. - Lekko naprężone mięśnie zarysowały ogólną sylwetkę czarnej postaci. Pazur wysunęły się z łap, a oddech powoli zaczął przyśpieszać. Ten młodzik nie zdawał sobie sprawy z kim rozmawia, zresztą ...sam Mogrim tego nie wiedział. Był nikim, nigdy, poza poleceniami nie miał własnego celu. Może to dlatego był tak brutalny ... nie widząc sensu w życiu, nie widział nic złego odbierając je. Wszak ...życie było i się skończyło, nic dodać nic ująć. Nic nie istnieje poza tym. Wszystko jest takie same i pozbawione dna. Magicznej mocy i słów, które bolą lub leczą ...nic. - Wynoś się z tych ziem, dobrze ci radzę .... - Rzuciłem zaczynając się oddalać. - Nie chcę cię tu widzieć gdy wrócę. - Mówiąc to zniknąłem z pola widzenia młodzika. Musiałem odnaleźć sens życia ...ale nie znajdę go tutaj, ani też na żadnych ziemiach, jakie ma do zaoferowania owy kontynent. Jest tylko jedno takie miejsce...mój początek ...geneza. Wybyłem by odnaleźć wrak.

Z.T

[Ce'an]

Można powiedzieć, że Ce'an był przygotowany na tego typu reakcję. W końcu nie miał podstaw by liczyć na jakiś przejaw czułości ów samca, zwłaszcza że znajdował się na jego terenie. Był tu intruzem, ale jakoś się tym nie przejął. Gdyby było inaczej, w ogóle nie odważyłby się wejść na tereny obcego sobie stada. Mimo wszystko teraz już nie miał po co tu siedzieć. Brak towarzystwa, a kto wie, czy następny osobnik, jaki się tu pojawi, nie będzie miał ochoty wyłożyć sobie swoją jaskinię jego futerkiem.
Odprowadził samca wzrokiem i chwilę po prostu siedział, nie czyniąc nic interesującego. Podrapał się za uchem, przeciągnął i ponownie zaspokoił pragnienie, po czym ruszył w stronę, z której wcześniej tu przyszedł. Nic tu po nim.

z.t

[Kami]

Zaszła nad rzekę, zastanawiając się nad paroma rzeczami. Od czasu gdy Arto polazł z druga grupa na tereny Lwiej Ziemi nie widziało wnuka, do tego pojawił sie Durai, syn.. jej potomek zrodzony z gwałtu nieczystego.. parsknęła.

[Durai]

Szary samiec pojawił się za nią szybko i cicho. Czarne palce niemal nie ruszały piachu i kamienie nieopodal rzeki, gdy wędrował nieopodal samicy. Grzywa znów zasłoniła szmaragdowe ślepię, przez jej dziwny kształt. Wreszcie zrównał się z Kami, unosząc nieco mordę:
- Mam znaleźć Chikję? - spytał wprost, spoglądając na matkę uważnie, a beznamiętny wyraz jego mordy aż tchnął lodowata pewnością, że siostra dostanie wciry.

[Kami]

- A jest taka potrzeba? Ona gdzieś tu się włóczy w okolicy. Jakiś czas temu ją widziałam.- W zasadzie ni wiedziała co ma robić, akcja LZ zakończyła się.. szybciej niż myślała i mniej krwawo.
- Nudno tu.. za nudno, aż chciało by się kogoś naprać..

[Durai]

Była spora potrzeba. Ta wywłoka numer dwa była jego siostrą, która miała w sobie geny demona. Łaskawie mogłaby pokazać swoją mordę, by brat mógł określić w jakim stanie jest jej rozwinięcie. Cóż, w tym momencie to on był górą. Nie skomentował słów jednak, zachowując polityczne milczenie, po czym odrzucił grzywę z grzbietu:
- Naprać? - mruknął pytająca, unosząc łuk brwiowy - Nie masz pionków do tego?
Ogon zamiótł podłoże z cichym szmerem, po czym Durai rozejrzał się po krainie. Rzeczywiście, było tu o wiele za spokojnie, niż się spodziewał.

[Kami]

- A co to za frajda kazać innym bić się za ciebie?- Parsknęła, znów, ostatnio była w dobrym humorze pomimo wszystko, tej całej nudy, tak jakby spodziewała się jakiegoś święta albo innego ciekawego wydarzenia. Może sprawa z LZ urośnie do rangi wojny?
Ciekawie było by dokonać tego czego Zła nie uczyniła.. podbić całe tereny tych imbecylów i uczynić ich swymi niewolnikami.
- Jak my nie rozpoczniemy zamętu nikt tego za nas nie uczyni.- siadła w końcu wbijając wzrok w horyzont.

[Durai]

Szary samiec miał nieco inną wiadomość do przekazania, niż matka zrozumiała. Durai posiadał w sobie iskierkę czegoś, co można było uznać za nadprzyrodzone... I nie były to super moce czy też świecące oczy na pięć kilometrów. Zmysł czynienia chaosu dla samej idei apokalipsy. Był jej synem, geny destrukcji były mu przypisane. Dlatego szukał siostry; czy ona również posiadała dar siania zarazy?
- Frajdą jest puścić mięso jedną stroną, by zaskoczyć od trzeciej. - Drugą zaś pozostawił przypadkowi, wiedząc, że ramowy plan nigdy nie trzyma się w ryzach. - Warto tracić czas na proch?
Szkarłat oblał matulę zainteresowaniem. Nie przysiadł, stał obok niej, rosły jak na nastolatka i poważny niczym ponury baron. Kiepski byłby z niego amant, chociaż kto wie? Durai miał wiele tajemnic.
- Czyż nie zawsze tak było? Kryją się po norach, bo znają cenę. - mruknął ciszej, obracając łeb w prawo. - Kto jeszcze zajmuje tron?
Kto jeszcze ma być pod jego obserwacją?

[Kami]

- Plan, a komu on potrzebny? Tworzy sie go by był, a potem i tak wszystko idzie własnym torem, trzeba tylko ów tor ujarzmić.- Cała filozofia, jesli coś nie idzie po myśli, trzeba nachapać się jak najwięcej korzyści, wydrzeć od losu tyle ile tylko się da, brutalnie i po chamsku.
- Kryją się, ale nie dlatego że znają cenę, to ich zachowanie, to dla nich tak naturalne jak oddychanie.- Zerknęła na syna i co tu zrobić, norki wszędzie jebane norki, futrzane tchórze z debilizmem wyrytym na fizjonomii.
- Twój bratanek.. Arto, jedynie on był odpowiednim materiałem na pomoc twej matuli.- Bo komu się chce dźwigać cały ciężar na swych barkach? Już nie bądźmy typem sadomasochisty samoluba.

[Durai]

Czarny samiec usiadł wreszcie, ogon elegancko kładąc na łapach. Spoglądał ciągle na matkę nieprzeniknionym spojrzeniem, jakby starał się odtworzyć jej obraz w umyśle. Uszy położyły się nagle, gdy usłyszał o Arto, acz nic nie powiedział.
- By zająć umysły mięsa armatniego. - mruknął cicho, marszcząc nos. Wreszcie powrócił na stare ziemie, chociaż czasem zaczynał tego żałować. Nieprzeniknione ciemności ojca zdawały mu się być teraz znacznie ciekawsze.
- Wykurzymy ich?
Krótkie stwierdzenie było o wiele bardziej treściwe niźli wszelkie epopeje na temat wyższości Świtu nad resztą. Durai nie siedział i myślał. Durai miał w zwyczaju działać.

[LuraBBL]

Młoda lwica, kopia swej matki, szła powoli wzdłuż rzeki. Jej pysk był spuszczony w dół w smutku, a łzy kapały pod nogi. Wiedziała, że jej rodzicielka nie żyje, a to znaczyło że ją zamordowano, bo była to zbyt rozsondna lwica by mogła zginąć tak od sobie.
Jej córka była głópia nie patrząc przed siebie i tylko szczęśliwa traw sprawił że zatrzymała się nim wpadła na Kami i dostrzegła jej łapy. Odruchowo cofnęła się dwa kroki i użyła powitania którego uczyła ją matka.
-Ave-

[Kami]

- Huh.- A czemu nie, mogą jeszcze sie po panoszyć, dobitnej emanacji dominacją nigdy za wiele.
Uśmiechnęła się diabelsko obnażając kły i resztę zżółkłego uzębienia, kontem oka wyłowiła zbliżającą się do nich znajomą lwicę, ale zaraz ona cały czas szła i szła, przystając dopiero przy kudłatej, zbyt blisko notabene.
- Co kurfa?- Skrzywiła się zaskoczona tym zaspanym jakby się zdawało zachowaniem młodej lwicy.
Zmierzyła Lurę dwukrotnie wzrokiem, wypuszczając ze świstem powietrze i zerkając krótko na Duraia.
To co robimy z tym zabłąkanym sierściuchem? Własnie to pytanie plątało się po łbie Kami, a pomiędzy nim a resztą myśli brązowej lawirowało już kilka różnych rozwiązań. Co jedno to ciekawsze.

[Durai]

Działanie jest lepsze od stagnacji i czekania na cud z nieba, który prawdopodobnie niewiele by zdziałał. Pewnie rzekłby coś jeszcze na ten temat, gdyby nie wychwycił ruchu, dość nikłego, acz jednak - był. Samotna lwica widocznie została zaślepiona kolejną tragedią, a torując drogę przez łzy nie zauważyła kudłatej samicy. Lodowaty wyraz pyska i złowieszczy błysk w oku samca dobitnie potwierdził, iż Durai czekał na odpowiednią chwilę by zatopić co nieco w karku młodej, jeśli ta nie da rady wyhamować.
Cud.
Udało się, co nie zmieniało faktu, że aktualnie czarny samiec miał ochotę nieco nauczyć młodą porządku. W stosunku do matki - zawsze. O innych się może obijać, niczym kulka w paint ballu, to już by go nie interesowało.
Błysk w szkarłatnym oku samca poinformował matkę, że z chęcią zrobiłby z niej niezły dywanik, aczkolwiek wersja, by dywanik byl sługusem brzmiała lepiej w jego uszach. Kolejny sierściuch do wymiętolenia.

[LuraBBL]

Lura szybko cofnęła się dwa kroki w tył. Jej pozycja nieco pochylona, była obronną lecz nie agresywną.
-Przepraszam że na was wpadłam ale szukam kogoś kto znał moją matke i powinien że nie żyje.-
Tyle. Więcej mówić nie musi. Była przerażona ale tego nie okazywała stojąc w postawie rodem ze złej ziemi

[Kami]

Matkę? Zaraz czyżby ta oto zamyślona lwica była potomkiem tamtej niezbyt rozgarniętej starej.. tfuu niemalże zmumifikowanego reliktu zwanego LuraBBL?
- Jeśli pytasz o Lurę, jakoś tak wyszło że nie żyje się jej od jakiegoś czasu.- Tak, a ściślej ujmując przydarzyło się jej bardzo niemiłe coś co właśnie pozbawiło ja życia.


/ weny nie mam ;p