Przestrzeń Astralna

[Oresta]

Oresta obudziła się i ze zdziwieniem odkryła, że spała na stojąco, a dookoła niej w równym okręgu rosną kwiaty o białych listkach, które, jeśli dobrze pamiętała, nazywają się rumiankami. Spojrzała w dół na swoje łapy... tyle że nie miała łap, tylko nogi, grubsze, łyse, białe zakończone kilkoma palcami, zupełnie jak u słonia. Oresta zamknęła oczy i podniosła pysk ku górze, tłumacząc sobie, że to tylko głupie przewidzenie. Kiedy znowu zdecydowała się uchylić powieki, coś mignęło tuż obok niej. Coś, co było trąbą. Oresta krzyknęła, a raczej chciała krzyknąć, bo znowu coś poszło nie tak i zamiast dźwięku z jej ust wydostała się czerwona bańka, która prysnęła z cichym mlaśnięciem. Oresta rzuciła się biegiem przed siebie, a jej szlak znaczył rumiankowy pomost, który wyrósł tam, gdzie stąpała. Lwica-nie-lwica stanęła, rozglądając się dookoła. Pustka. Oresta pochyliła się, próbując odgarnąć kwiaty najpierw nogą, a potem trąbą. Spoglądał na nią biały słoń. Oresta mrugnęła. Słoń zrobił to samo. Uniosła trąbę. Odbicie zrobiło to samo, a potem mrugnęło, ale Oresta tego nie zauważyła, bo podniosła głowę do góry. - Nieee! - krzyknęła przez trąbę, a jej głos poniósł się daleko.

[Ariusz]

Dziobaty siedział smętnie ze spuszczoną głową, gdy znów poczuł coś obcego. Odwrócił w tamtą stronę ucho, a gdy lekko rozchylił niematerialne powieki ujrzał na swym futerku kolorowe kwiatuszki. Jego czerwone ślepka rozwarły się nieco szerzej, a uszka postawiły się ciekawie gdy spoglądał na te barwne cuda. Cała smętność z niego spłynęła, a czerwona wstęga na powrót zaczęła się wybielać. Podniósł głowę i zobaczył źródło owych roślinek, jednak nie zdążył się mu dobrze przypatrzeć, gdyż machinalnie odwrócił głowę w stronę ryku słonicy.

[Alsu]

Alsu również odwrócił wzrok w poszukiwaniu źródła owego "nieee". Natomiast jego kwiatki coraz bardziej oblepiały dziobate stworzenie.

[Serret]

Fiołkowa panna nieświadomie oddaliła się od wszystkich pozostałych, podążając w zupełnie innym kierunku. Niebawem zniknęła tak szybko, jak się pojawiła.

Z/t

// Sorry, sami widzicie, że nie wyrabiam. D: //