Opis lokacji:
Jezioro lodowcowe - To ogromne jezioro, które niektóre zwierzęta niekiedy mylą nawet z morzem. Jego wody mają jednak słodki smak. Nie jest zbyt głębokie i w większości brak zdradliwych spadów. Do około kilometra od brzegu nie ma nawet dwóch metrów głębokości. Dopiero podobno na środku staje się głębokie. Tam jednak docierają tylko ptaki. Bowiem, żeby minąć jezioro, trzeba je obejść dookoła.
Moczary - Miękkie i niepewne grunty. Wiecznie są wilgotne i łatwo jest tutaj trafić na bagnach. Wiele zwierząt radzi sobie wędrując tędy przez chodzenie po wysokich kamieniach i leżących kłodach.
Południowe ujście rzeki - To dość rozległy teren przecięty w połowie licznymi kanałami rzecznymi. Od zachodu ziemia jest kamienista, na wschód od rzeki można spotkać parę drobnych lasków. Ta tereny to już początek południowej tundry, a rzeka wpływa do zatoki. Dalej na północ można spotkać niewielkie tereny trawiaste.
Las południowozachodniej tajgi - Potężny las nieprzerwany ani jedną polanką na całej szerokości, aż do lodowych pustkowi. Nie wiadomo właściwie po co ktoś chciałby się tam zapuszczać, zwłaszcza zimą. Wycieczki do lasu są jeszcze zrozumiałe. Niektórzy roślinożercy zimą posilają się tutaj korą drzew iglastych, ale wysunięte na południe pustkowia nie oferują zimą niczego, poza przenikliwym chłodem. Nawet latem śnieg nie topnieje tutaj całkowicie, ale przynajmniej czasem przebijają soczyste trawy, które ściągają roślinożernych koneserów tutejszych gatunków flory. Im dalej na południe tym zimniej, bo bliżej do oceanu, od którego ciągnie ostry chłód.
- Tundra - Tutaj warunki chyba są najtrudniejsze, choć jak wiadomo to nie są jedyne tereny tundry na kontynencie. Te tutaj, na południowymzachodzie to prawie całkowicie zwykle pustkowia i polany. W północnej części latem przebijają tutaj trawy, kwiecie i czasem grzyby i jagody. Im dalej na południe tym rzadsza jest roślinność, sporadycznie spotyka się karłowate drzewa i krzewy. Tutaj są w stanie przetrwać tylko grube i włochate mamuty i potężne piżmowoły, oraz drapieżniki, które potrafią na nie polować - co nie jest proste. Poza tym budowanie nor nie jest też proste w tak zmarzniętej i twardej ziemi.
Żyzne stepy na południe od rzeki - Szerokie i złoto-zielone ciągną się na południe od rzeki aż niemal do samego brzegu morza. Latem i wiosną roślinność jest tutaj bogata, można z powodzeniem znaleźć wiele rodzajów traw, krzewów z jagodami, grzybów, kwiatów... a tam gdzie one są tam też przebywa zwierzyna łowna. Nic więc dziwnego, że wiele drapieżników wybrało sobie to miejsce na polowania. Źródła wody na tutejszych stepach to głównie niewielkie stawy, źródełka a czasem po prostu kałuże. Ponad to wystają z tutejszej ziemi głazy idealne do stworzenia jamy. Tereny też nie są raczej równe. Czasem można też natknąć się tutaj na ogromne bestie... W każdym razie stepy ciągną się aż do południowej zatoki, gdzie rzeka wpada do morza.
Skraj lądu - Obszerna równina, całkowicie opuszczona przez jakiekolwiek formy życia. Tylko mchy, porosty i wrzosy są w stanie przeżyć w tych bezlitosnych warunkach. Bywają dni, podczas których pędzący z ogromną siłą wiatr niszczy wszystko, co stanie mu na drodze. Nic dziwnego, że o miejsce do ukrycia się przed zabójczym żywiołem toczą się zażarte walki...
Łysa góra - Wielka samotna góra okolona drzewami liściastymi i żyznymi ziemiami. Pełno tu jeleniowatych i różnorodnych kozic.Klimat górski jest dość trudny i nieprzewidywalny. Dzień może zacząć się pogodnie i słonecznie, ale w południe może już zacinać marznący deszcz a nawet śnieg. Burze też są tutaj częstymi gośćmi. Łysa góra nosi taką nazwę dlatego, że jest na tyle wysoka iż u jej szczytu nic nie rośnie i nie ma tam nic poza śniegowolodowymi czapami. No może z wyjątkiem mchów i porostów, ale na nie tylko kozice mogą się połasić.
Kraina jezior - Piękne miejsce, które bogato zieleni się na wiosnę i lato. Bogate jest w lasy i małe polany, ale to co jest tutaj największą atrakcją to jeziora. Niekiedy bardzo głębokie, ale za to pełne ryb. Jezior jest kilka a każde spore i wspaniałe. Najpłytsze znajduje się na południowym krańcu Krainy a najgłębsze w samym centrum. Urokliwe miejsce, widać stąd łysą górę i całkiem blisko jest do morskiego wybrzeża.
Samotne wzgórza - Grupa niewielkich wniesień rozpościerających się na zachodzie kontynentu. Soczysta trawa pokrywa żyzną glebę i nadaje temu miejscu wyjątkową świeżość i lekkość. Brak wysokich, gęsto rosnących drzew nadaje tym terenom wrażenie otwartych, przestrzennych. Płaskie szczyty wzgórków są świetnym miejscem do obserwowania nocnego nieba - lub wypatrywania przeciwników.
Międzyrzecze - Zalesiona kraina rozpościerająca się między dwiema odnogami głównej rzeki tego lądu. Jak się można tego spodziewać, w tutejszym lesie można spotkać zarówno stabilne grunty, jak i podmokłe osuwiska. Zdecydowanie należy patrzeć, gdzie się stawia łapy! Kąpiel w zimnej wodzie nie będzie przyjemnym doznaniem.
Wschodni brzeg oceanu - Od wschodu wieje dość ciepłe powietrze, dlatego zimy są tutaj najłagodniejsze. Nieco mniej śniegu i nieco mniej chłodu. Po prostu jest tu przyjemnie. Zwierzęta przychodzą tu raczej wypocząć, bo mimo łagodnego klimatu raczej nikt nie ryzykowałby pływania w zimnych wodach oceanu w celu zdobycia ryb.
Małe góry - Małe góry to tak na prawdę wzgórza, które powoli, im bardziej na północ zlewają się z niezbyt wysokimi górami. Tędy można było spokojnie przejść do górskiej doliny zwanej "Pazurem". To kolejne królestwo niewielkich i skocznych kopytnych. Oczywiście są tu też małe lasy i gaiki.
Pazur - Pazur to znana na kontynencie dolina skryta wśród gór. Wysokie formacje skalne odgradzają krainę od zachodniopółnocnego brzegu oceanu. Do doliny zaś prowadzi jedynie szeroka przełęcz. Miejsce wydaje się być wyjątkowo wygodnym miejscem do życia - o ile w ogóle ktoś lubi bardzo niskie temperatury. Wiatr jest tam jednak w większości spokojny, trzeba uważać też na lawiny.
Tajga śródziemna - Dziewicze i malownicze miejsce, tajga gęsto porośnięta lasami mieszanymi, choć im bardziej na północ tym więcej drzew iglastych. Cały ten gęsty las przecięty jest szerokim korytem rzeki, która ciągnie się od dalekiego południa, przez tę tajgę aż na daleką północ. Klimat jest tu raczej surowy, choć wiosną i latem rosną tu liczne owoce i orzechy oraz grzyby jadalne i trujące. Las północnej tajgi znany jest z obecności wilków oraz wilczych jagód występujących tutaj bardzo gęsto. Wiele wilków lubi te tereny, pełno tutaj jeleniowatych, na które te drapieżniki przeważnie polują a większe szablastozębne koty przeważnie darują sobie uganianie się za nimi.
- Lesisty gaj - Miejsce, w którym najdłużej można się cieszyć zielenią drzew. Gęsto rosnące zarośla stanowią doskonałą kryjówkę dla mniejszych zwierząt. Dodatkowo korony wysoko rosnących dębów zapewniają świetną ochronę przed czujnym okiem drapieżnych ptaków. Promienie słońca w niewielkim stopniu docierają do podszytu, przez co cały czas panuje tutaj osobliwy półmrok.
Tajga śródziemna część zachodnia - Oczywiście, cała śródziemna tajga jest ogromna, ale zachodnia cześć się wyróżnia. Ziemia jest pagórkowata i porośnięta lasem iglastym. To co wyróżnia część zachodnią to to, że można znaleźć tu dość spore jezioro, które zdaje się być źródłem średniej długości rzeki zwanej Widłorogiem, którą to nazwę zawdzięcza swojemu swojego kształtowi przypominającemu róg niewielkiego kopytnego ssaka - widłoroga. Tych zresztą jest tutaj całkiem sporo.
- Jezioro wielkich jeleni -To bardzo łagodne w swoim klimacie miejsce w tajdze śródziemnej, dzięki temu olbrzymie łosie i jelenie mogą żyć tutaj bez obawy przed zimą, która akurat w tym miejscu jest bardzo łagodna. Bardzo rzadko rogacze migrują stąd w centrum lądu w poszukiwaniu jedzenia zimą, tylko wtedy kiedy na prawdę jest ciężka.Jeziorko okolone jest lasami i wąską polaną wokół jeziora, które jest potężne. Nieco mniejsze od jeziora lodowcowego w centrum lądu. Poza tym z tego jeziora wypływa Widłoróg - rzeka, która uchodzi do północnej części oceanu.
Łagodna tajga - Swój wspaniały, łagodny klimat zawdzięcza bliskości oceanu i łagodnego powietrza mającego wpływ na te ziemie. W związku z tym jest tu sporo zwierzyny łownej bo roślinność jest bujna. Pełno tu traw, krzewów i grzybów, ale również ogromny las, który ciągnie się aż do kamienistego brzegu oceanu, więc w czasie zimy bez problemu zwierzyna może żywić się korą drzew.
Półwysep świerków - Zimny i trudny do życia Półwysep Świerków to ziemia wysunięta na południowy zachód. W północnej części można znaleźć czasami jeleniowate albo podobne kopytne, ale im dalej w półwysep tym więcej zwierząt takich jak piżmowoły. Po prostu tylko te twarde i ciepło okryte włosem zwierzęta są w stanie tutaj przetrwać. A jeśli idzie o drapieżniki... to tylko te najsilniejsze dadzą sobie tutaj radę.