Tymczasem drogą wzdłuż rzeki podążał ktoś jeszcze, ktoś znacznie starszy od Lotos i być może na pierwszy rzut oka groźniejszy... choć może wcale nie do końca? Otóż tym kimś był dorosły już samiec lwa, ale też wyglądał młodo, skąpa grzywa chyba dodatkowo odejmowała mu wieku. Szedł i mało co patrzył pod łapy, pewnie stawiał kroki nucił jakąś przyjemną dla ucha melodię. Humor mu dzisiaj dopisywał. 

Szedł jakiś kawałek od brzegu bo też nie chciał natknąć się na żadnego krokodyla. Czasem przystawał na moment żeby się rozejrzeć. W pewnym momencie dostrzegł drzewo, które wyróżniało się chyba tylko tym, że coś się wokół niego działo. Na gałęzi chyba coś siedziało, jakiś ptak a obok drzewa leżało lwiątko. Choć nieco już wyrośnięte. Do głowy od razu przyszły mu różne myśli odnośnie tego, że widzi je tutaj samo, pomijając kaczkę. Nie chciał wyciągać pochopnych wniosków i na ich podstawie oceniać co dalej. Nie mógł być pewien czy to lwiątko jest dokładnie w takiej samej sytuacji co kiedyś był on i jego brat. Nie chciał też jej krzywdy, więc coś z tyłu jego głowy podpowiadało mu, że chociaż powinien podejść i się zainteresować. Z drugiej zaś strony... od kiedy to samce myślą o dobru cudzych młodych? Pewnie od nigdy.

Zamyślił się bez słowa.

W końcu najwyraźniej się zdecydował bo ruszył swoje ciężkie łapy i skierował ich marsz w stronę lwiątka. Zasadniczo kaczka go nie interesowała, w większości przypadków ptaki nie miały większego znaczenia dla lwów. No może chyba, że to sępy, które dzwonią nad głową, że chcą resztki z pańskiego stołu. Tymczasem to była kaczka. Wydała się więc Dakaraiowi mało istotna. 

W końcu zapewne był na tyle blisko, że i Lotos mogła go dostrzec bez problemu. Zresztą samiec nie krył się jakoś specjalnie ze swoją obecnością. Zatrzymał się parę metrów od drzewa i spojrzał najpierw na lwiątko a potem na kaczkę. Pokręcił nieśpiesznie głową. 

- Cześć - rzucił szybko na przywitanie. - Mieszkacie w tej okolicy? - Zapytał bez większej krępacji. 

W sumie nie spodziewał się takiej bezpośredniości ze strony małej lwicy, bo kiedy on był w jej wieku najczęściej musiał wiać gdzie pieprz rośnie gdy spotykał się z dorosłymi lwami. Może tutaj było względnie bezpiecznie i mała nie miała po prostu jeszcze pecha spotkać nikogo "złego" na swojej drodze? Może i tak. W każdym razie on nie zamierzał być tym pierwszym, który pokaże jej jak niebezpieczni mogą być obcy. 

Pokiwał głową słuchając jej słów, ale posłał sceptyczne spojrzenie kaczce siedzącej na drzewie, gdy młódka wspomniała o tym, że kaczki są trujące. Pierwsze słyszał, żeby jakikolwiek ptak był trujący... choć fanem drobiu nie był. Mało mięsa, dużo piór. 

- I tak sama się włóczysz, bez nikogo? - Dopytał przenosząc wzrok na lwiczkę. - Czyli nie masz stada?

Kaczka kwakała swoje i zdawała się w jego mniemaniu pleść jakieś głupoty. Tak jak w jej chorobę był w stanie uwierzyć tak w to trujące mięso kaczek już niekoniecznie. Chyba jednak nie zamierzał wdawać się w dyskusję na ten temat, bo czuł po kościach, że byłaby bezowocna... no i może skłoniłoby tę młodą do polowań na kaczki, czyli włażenie po drzewach, skakanie do wody no czasem może udane polowanie przy brzegu. Nie umiał orzec czy mięso kaczki jest tego warte. 

- Um... prawdę mówiąc nie - odparł moręgówce. - Sam jestem w tej krainie od niedawna i jeszcze nie natknąłem się na żadne stado, ale sam myślę czy by nie osiąść gdzieś w okolicach tej skały tam - wskazał nosem za siebie gdzie widać było delikatnie zarysowany masyw skalny.

Pokiwał głową ze zrozumieniem. Cóż, może w oczach dorosłego rzeczywiście jego pytania mogły okazać się niezręczne, ale on na prawdę nie miał nic złego na myśli! Poza tym trochę wiedział w jakiej sytuacji była Lotos, bo sam przecież kiedyś w takiej był razem z bratem. 

- Nie będę pytać skoro nie chcesz mówić - odparł.

Uśmiechnął się delikatnie kiedy młoda podzieliła jego entuzjazm, albo raczej powiększyła go do swoich dziecięcych acz kolosalnych rozmiarów bo przecież im lew młodszy tym większy jego zapał, prawda? Natomiast nic o żadnym Cesarstwie nie słyszał i musiał to od razu powiedzieć.

- Też chętnie się dowiem co to za Cesarstwo Doliny. Jak mówiłem nie spotkałem jeszcze żadnego stada, ale - obrócił się we wcześniej wskazanym przez siebie kierunku - tam też jest skała, albo góra, a przynajmniej tak wygląda. Zamierzam to zbadać na dniach... a! Na imię mam Dakarai.

Przeniósł spojrzenie na kaczkę, bo zorientował się, że ta zadała mu konkretne pytanie. Nie było to trudne pytanie więc też odpowiedział bez większego zastanowienia.

- Ja cóż, to dość dalekie miejsce. Wychowałem się hen na północ stąd - wskazał nosem przypuszczalny kierunek. - To miejsce to dolina rzeki Tsavo, a co gadają... Chyba nic nadzwyczajnego. Żyją tam lwy takie jak ja no i zwierzyna, wiadomo.

Zamyślił się na moment, po czym wyraźnie coś mu się przypomniało.

- A! Mieszkają tam też takie stworzenia inne od zwierząt - powiedział. 

Słuchał uważnie koślawego opowiadania Lotos odnośnie tego dziwnego Cesarstwa. Dziwnego, tak, bo im dłużej tu przebywał tym bardziej wydawało mu się, że myślał o stadach zupełnie inaczej. Po pierwsze nigdy nie widział potrzeby w nazywaniu jakiegoś stada. Jeśli już to w jego stronach mówiło się o "stadzie kogoś tam", ale nic poza tym. Po drugie, miał wrażenie, że tutaj w stadach chodzi o coś więcej niż najbliższe więzi rodzinne. Może się mylił, ale tak coś czuł. Nie miał jednak zamiaru chodzić tam gdzie były cudze tereny, nie sam jeden. 

Kiedy kaczor zapytał o dziwne stworzenia Dakarai ponownie podniósł na niego swoje oczy. Nie dziwiło go to zdziwienie, wszak stworzenia o których mówił należały do niezwykłych. 

- Żadne duchy, są cieliste, mają krew i mięso, mają też futro choć bardzo skąpe i tak samo marne kły i pazury, ale bliżej im do potworów niż do duchów. Zdecydowanie nie są rzeczne - zaczął tłumaczyć. - Są trochę podobne do małpy, chodzą na dwóch tylnych łapach a przednie służą im do trzymania różnych rzeczy. Mają na przykład takie kije zakończone srebrnymi kłami albo pazurami, mają też takie kolorowe futra, które mogą zdejmować i mieszkają norach, które wystają z ziemi - mówił zastanawiając się jak ująć to wszystko tak by sobie kaczor mógł to wyobrazić. - Albo raczej jaskinie? W każdym razie mówią językiem, którego nie rozumie żadne zwierze. Niekiedy papugi twierdzą, że rozumieją, ale nikt im nie wierzy... i mają we władzy zwierzęta, rogate podobne do bawoła i mniejsze, podobne do antylop. Nikt nie wie czemu one się z nimi trzymają.

Obserwował uważnie zarówno ptaka jak i lwiątko chcąc wybadać ich reakcje na to co opowiadał. Jednak dziwnym dla niego było tak na prawdę, że tych stworzeń praktycznie tu nie spotkał.

- I jest coś jeszcze - powiedział dość tajemniczo. - Umieją zrobić ogień, nocą mają ciepłe światło w swoich stadach.