/ Jasir czekaj na osąd mg zanim odpowiesz 

/ Nie możemy na marginesie zabić Jasira, porwiemy go więc :V

Ghalib stał z boku przyglądając się całemu zajściu z należytą uwagą. Oceniał możliwości samca, który starał się o respekt i wsparcie Hordy, oceniał jego przydatność dla dzikiego zgrupowania, to czy jest godzien by stanąć między silnymi osobnikami. 

Pojawienie się Zuri przyjął bez przejęcia ale spojrzał na nią podnosząc łeb i obserwując jej zdziwienie. Wzruszył ramionami bez zbędnego sentymentu ale nie omieszkał wyjaśnić jej tego bałaganu.

- Ten bez oka stara się o przynależność do nas - uznał, że ta krótka informacja pozwoli Zuri rozjaśnić sobie to wszystko w głowie. Nie chciał zbyt dużo mówić teraz na głos bo nie mógł mieć pewności czy Maer'vu zostanie przyjęty albo czy Jasir ujdzie z życiem. 

Dalej jednak pilnował wszystkiego i był gotów w razie czego rzucić się za Jasirem żeby go zatrzymać. Wskazał swojej córce łbem by tak jak on okrążała całe zajście. 

Widząc jak kiepsko jak do tej pory radzi sobie jednooki samiec Ghalib zaczynał nabierać wątpliwości czy powinien on przynależeć do Hordy, z drugiej strony zauważył, że te błędy wynikały z ułomności Maer'vu. Nie był jednak pewny czy chce litować się nad kaleką. 

Nie miał zamiaru karcić Zuri za jej prowokujące zachowanie, sam również zastanawiał się czy to już jest ten moment, w którym powinien rzucić się na Jasira. Kusiło go nawet żeby skoczyć na niego w momencie gdy próbował się cofać, ale jedyne co zrobił to kłapnięcie szczękami w stronę ogona złotoskórego gdy ten próbował uskoczyć. Posłał spojrzenie swojej córce. Jeśli chciała płoszyć i dezorientować ofiarę Maer'vu to nie miał nic przeciw temu. Niemniej zaczynał nabierać coraz większego respektu dla samego Jasira. Może i nie brzmiał na mózgowca ale albo miał parę w łapach albo dopisywało mu szczęście i doświadczenie. A może może wszystko po trochu.

Ghalib przyglądał się wszystkiemu dokładnie analizując. Oczywistą kwestią było, że nie pozwoli on Jasirowi uciec dlatego szykował się na jego ewentualną chęć ku temu. Dlatego był czujny na każdy jego unik i starał się być w jak najdogodniejszej pozycji do pościgu za nim. Zawsze był tuż za ofiarą.

Niemniej prawdą też było, że trochę stracił na moment zainteresowanie tym co robił Maer'vu. Nie to, że przestał rozważać wcielenie go do Hordy jednakże teraz cała jego uwaga skupiała się wyłącznie na Jasirze, o którym zresztą myślał coraz lepiej. W pewnym momencie doszedł do pewnego wniosku i postanowił wcielić swoje myśli w życie. 

- DOŚĆ! - Warknął. - Dość, dość tego! 

Doskoczył do Jasira wciąż skracając między nim a sobą dystans. Ostrożności nigdy za wiele.

- Wystarczająco się już napatrzyłem i widzę, że macie jeszcze sporo przed sobą w nauce walki - powiedział nie schodząc z twardego tonu ale jednak mimo to chciał nieco załagodzić nabrzmiałą adrenalinę. 

- Zuri - zwrócił się do swojej córki. - Co o nich myślisz?