Faktycznie jakby komarów nagle się wezbrało i zaczęły ciąć jak oszalałe. Ciężko powiedzieć, żeby Dace się to podobało, no raczej, że nie. I wiadomo, że również wolałby podróżować w pełnym słonku, ale takim łagodniejszym, żeby chmurki były i gleba niezbyt spierzchnięta albo niezbyt rozmoczona. Ciężko jednak było o poetycką pogodę codziennie i zawsze.

Podrapał się za uchem bo właśnie jeden z rzeczonych komarów tam go właśnie uje... znaczy się dziabnął. W myślach palnął się w pysk bo powoli słownictwo i sposób bycia Abesa zaczynał mu się udzielać. 

- Ee.. ta szamanka? - Podrapał się teraz przednią łapą po pysku. - Rzuciłem ją w diabły po tym jak mnie zwymyślała. Porzuciłem nad wąwozem spory kawał stąd. Myślę, że to było nawet blisko tej skały co żem ci opowiadał. 

I znów mentalny policzek w pysk za plebejskie formy. Chyba już od tego nie ucieknie chyba, że ma w sobie niewyobrażalne pokłady silnej woli. 

- Czyli zamierzasz ją wykorzystać a potem pobić? - Uniósł jedną brew ku górze a cały dotychczasowy uśmiech mu na moment zrzedł. - A potem porzucić? To nie uważasz, że lepiej już, skoro mielibyśmy użyć przeciw niej siły, to siłą wcielić do stada? No bo dwie lwice to chyba już stado nie?

W ogóle nie myślał o tym samym co Abes, myślał o tym co teraz, o tu i teraz. Teraz dostrzegał, że pogoda coraz bardziej się psuła i wiatr wzmagał się coraz bardziej. Myślał więc teraz o tym, że powinni poszukać jakiegoś lokum i żadne szamanki nie były mu teraz w głowie. Tak niemo wgapiał się przez dłuższą chwilę w szaro-sine niebo, które wyglądało coraz gniewniej i tylko czekało by pęknąć siarczystym piorunem i hukiem a potem rozlać wszelką wodę, którą miało. Można powiedzieć, że przez moment w ogóle nie słuchał tego co Abes miał do powiedzenia aż wreszcie dotarły do niego słowa o tęczy. Pokręcił szybko głową i przeniósł spojrzenie na brata. Poruszył uszami bo też miał wrażenie, że kręciły się wokół nich natrętne komary.

- Tęcza... jaka tę... a! Dobra, rozumiem - pokiwał głową. Jednak on szczerze wątpił w to, że coś takiego w ogóle jest możliwe. 

Pierwszy huk. 

- E... może odłożymy wyprawę na moment zaraz po burzy? - Wtrącił się Abesowi w słowa. - Dobrze, weźmiemy ją po dobroci, ale może obgadamy to w suchym miejscu? Poszukajmy jakiejś przytulnej grotki tu nad oceanem. Ja i tak potrzebuję trochę odpoczynku. Co ty na to? 

Poruszył uszami gdy brat wspomniał, że wie gdzie mogą podziać się na czas ulewy. Nieco podskoczył gdy piorun walnął teraz na prawdę porządnie.

- Tak, jednak sytuacja zrobiła się aż za dobra - pokiwał szybko głową i czmychnął w ślad za bratem.

zt