Po tym jak odpoczęła, najadła się i głowa przestała ją boleć rozdzieliła się z Ines i poszła na własną rękę przyjrzeć się temu co niegdyś pozostawiła po sobie. Złota Skała i jej okolice padły na pierwszy wybór Ayany. Udała się najpierw na wschodnią stronę Skały, od strony jej zbocza chcąc przyjrzeć się jej majestatowi i najpewniej całą ją obejść. Tej strony skały chyba nigdy nie znała, więc zamierzała zaznajomić się z jej zakamarkami i też niemal od razu zwróciła uwagę na plątaninę różnych roślin, które zdawały się coś przesłaniać. Ayana podeszła do nich dostrzegając prześwit między łodygami więc postanowiła, że wśliźnie się do środka. 

Kiedy przekroczyła próg tej osobliwej groty na jej pysk wpełzł uśmiech. Nie kształt tej kamiennej izby zachwycił białą ale to co zobaczyła na jej ścianie. Chętnie więc weszła głębiej przyglądając się malunkom naskalnym. Początkowo chciała usiąść i pooglądać sobie wszystko dokładnie ale potem zauważyła, że na końcu jest jeszcze coś. Podeszła wgłąb jaskini dostrzegając źródełko. Zadziwiło ją to, że uchodziła z niego ledwie dostrzegalna para. Uniosła łapę by delikatnie musnąć taflę wody opuszką. Szybko ją jednak zabrała bo okazało się, że woda jest niemal gorąca. Ayana nie oparzyła się, ale wolała dłużej nie trzymać tam łapy. Odsunęła się od źródła chcąc powrócić do malunków. 

Miejsce magiczne i piękne ale nawet najpiękniejsze miejsca nudzą się w nadmiarze. Dlatego po tym jak już nakarmiła swoje oczy wystarczająco widokiem malunków opuściła je oglądając się za siebie u progu. Potem ruszyła przed siebie. 

zt