Polowanie - Ragnar

[Skanda]

Samiec usatysfakcjonowany powodzeniem począł gnać za zebrą, aby ponowić atak. Świeża krew na jego pysku i łapach sprawiła, że wpadł w istny szał. Bez namysłu powtórnie rzucił się na ofiarę, próbując opleść się łapami jej szyję i wbić weń zębiska.

[Mistrz Gry]

Atak znów się udał - Ragnar chyba miał wyjątkowe szczęście po tym, jak w południe zlamił pierwsze podejście. Zebra kwiknęła, kopnęła znowu, tym razem mocniej; nie zmieniło to jednak faktu, że pazury zagłębiły się w szyję. Lew spadł z ofiary, a samica zachwiała się, jednak ustała na nogach; choć szaremu nie udało się trafić w żadną z tętnic, właściwie nie miała już szans. Humanitarnie byłoby ją dobić. Byle skutecznie - i samemu przy tym nie oberwać.

[Skanda]

Szary otrząsając się po kopniaku okrążył zebrę i widząc, że jego polowanie jest bliskie sukcesu powtórnie zaatakował. Skoczył na nią z dzikim rykiem, a rozwarta do maksimum paszcza, pełna ostrych zębisk miała zatopić się w szyi- tym razem jako ostateczny cios.

[Mistrz Gry]

Ajjj! Zebra słaniała się już, choć nadal udawała, że tak nie jest. Ragnar miał pecha rzucić się na nią, kiedy ugięły się pod nią nogi; przeleciał nad samicą i zwalił się ciężko po jej drugiej stronie, nieprzygotowany do takiego obrotu spraw.

[Skanda]

Zupełnie niezrażony tym niepowodzeniem samiec otrzepał się z ziemi i podbiegł do niemal konającej zebry. Powtórnie spróbował złapać ją za szyję i zadać śmiertelny cios kłapnięciem zębisk.

[Mistrz Gry]

Powalona, wykrwawiająca się, słaba zebra kwiczała już tylko, kiedy kły Ragnara wbijały się w jej szyję, szukając tętnicy. Teraz dotarło do lwa, że reszta stada dawno uciekła z miejsca zdarzenia, pozostawiając po sobie wzbite kłęby kurzu.
Szkoda, że na ich miejsce przyszły trzy hieny i krążyły teraz wokoło, gotowe ukraść mu łup, kiedy się tylko trochę odsłoni.

[Skanda]

Śmierć zebry była tylko kwestią czasu, jednak Ragnarowi nie dane było długo pocieszyć się zdobyczą. Kiedy tylko zobaczył hieny momentalnie odwrócił się stając w pozycji obronnej, a z jego gardła wydarł się dziki ryk, ostrzegający niechcianych gości.
-Tylko spróbujcie, a nie ręczę za siebie...-warknął wściekle wbijając chłodne spojrzenie w hieny.-Jeśli nie odpuścicie, to wiedzcie, że nie omieszkam rozpłatania Wam gardeł..-dodał po chwili w złowieszczym szepcie.

[Mistrz Gry]

Hieny porozumiały się między sobą, zaśmiały głupkowato i pobiegły dalej. Nawet nie próbowały odpowiedzieć jakoś na ostrzeżenie Ragnara - wyglądało na to, że przybiegły tu tylko po to, by napsuć mu krwi. Co nawet odpowiadałoby wiedzy, jaką miał na ich temat przeciętny lew.

Pozostawało teraz zawlec zebrę do Arto... I będzie można odpocząć.

Ragnar +20 PD

//dziękuję za polowanie :)