Łąka przy Księżycowej Polanie

[Inés]

Lwica beztrosko przechadzała się po swoich terenach - ot, rutynowy patrol. Rozglądała się dookoła, strzygła uszami i poruszała nosem, starając się wyłapywać wszelkie podejrzane cienie, dźwięki czy zapachy. Taki samotny spacer w pewnym stopiu działał na nią odprężająco, zwłaszcza na samym początku, gdy krok miała dość żwawy, a spojrzenie baczne, bez odrobiny znużenia. Teraz akurat była w okolicach środka trasy, którą potanowiła sobie przemierzyć, a zmęczenie powoli zaczynało jej doskwierać. Czyżby traciła formę, a może po prostu lejący się z nieba żar tak jej doskwierał?

[Chaak]

Słyszałem, że będę mógł ją tu znaleźć... Wiec udałem się do tego miejsca. Po dłuższej chwili czekania na gałęzi jakiegoś drzewa zobaczyłem białą, odbijającą się na tony fioletu uroczą lwice. Uniósłem swoje okrągłe uszy i uśmiechnąłem się delikatnie do siebie.
Tak, to ona! Pomyślałem i otrzepałem łapą delikatnie swoją grzywę, żeby się jakoś prezentować. Siedziałem w ciszy, obserwując jej ruchy. Mój ogon delikatnie drżał a gdy była już na tyle blisko, że chciałem zeskoczyć majestatycznie z drzewa, ale jedyne co mi wyszło to jakieś puszczenie gleby prosto w kępkę trawy.

[Inés]

Zastrzygła uchem, próbując wyłapać pewien odgłos, który, jak jej się wydawało, dobiegał... Z góry? Coś tam szeleściło wśród akacjowej korony... Nie minęła chwila, jak Jasnowłosa nie miała się już nad czym zastanawiać.
Cofnęła się gwałtownie, by ten-ktoś-spadający-z-drzewa przypadkiem nie upadł prosto na nią. Na szczęście tak się nie stało, choć wzburzony przez samca kurz częściowo opadł na bielutkie futro Kapłanki.
Inés wysunęła szyję, ostrożnie próbując podejrzeć, cóż to za bezczelna osobistość wpakowała się na jej tereny w tak niekonwencjonalny sposób.
- Kto śmiał zakłócić spokój świętych ziem? - spytała zgodnie z tym, co siedziało jej w głowie.
Choć starała się być stanowcza, to głos nieco jej drżał. Zerkała na boki, zastanawiając się, czy aby na pewno jest tu sama, nie licząc tego obcego samca. Skuliła uszy. Oj, niezbyt korzystna sytuacja.

[Chaak]

Podniosłem się dość szybko, chociaż nie agresywnie. Opuściłem uszy obserwując lwice z lekkim uśmiechem.
- Uh.. Ja.. Przepraszam.- Speszyłem się wyciągając sobie źdźbło trawy z grzywy bo na niego zezowałem.
- Naprawdę, nie chciałem pani przestraszyć, ani urazić.- Wypowiedziałem sie dość szybko i uśmiechnąłem się przepraszająco. Mój ogon drgnął a ja sam sie odrobinkę zaczerwieniłem zażenowany swoja postawą.
- Może ja się przedstawie.. Chaak.- Podsumowałem i zrobiłem krok w tył żeby nie wejść w jej strefę prywatną, nie chciałem wyjść na narzucającego się lwa.

[Inés]

Lwica ledwo powstrzymała się od otworzenia pyska ze zdziwienia. Nadal nie rozumiała, kto to taki i skąd się tu wziął, ale chwilowo nie zamierzała tego komentować. Najpierw zlustrowała go od stóp do głów, by ostatecznie zawiesić wzrok na kolorowych piórkach w jego grzywie.
- Inés, Kapłanka Księżyca - odrzekła, dumnie unosząc łeb. - Co cię tu sprowadza, lwie imieniem Chaak?
Zmrużyła ślepia. Jej ton zyskał na stanowczości, choć w błękitnych ślepiach, wpatrzonych raczej w przestrzeń obok samca niż w jego samego, dało się dostrzec nutki niepokoju. Obcy nie wyglądał nieprzyjaźnie, ale Kapłanka dobrze wiedziała, że pozory mylą.

[Chaak]

Przełknąłem ślinę i odsunąłem się jeszcze bardziej do tyłu, żeby pokazać jej swoją uległość. Moje mięśnie się nieco rozluźniły i pysk sie opuścił. Nie patrzyłem już na nią, tylko raczej na jej łapy albo gdzieś przed siebie. Wiedziałem, że należy się jej szacunek, w końcu ona przewodziła temu stadu do którego chciałem dołączyć. Szurnąłem łapą w trawie czując się trochę niezręcznie i machnąłem uchem.
- W sumie to.. Czekałem na Panią. - Podsumowałem i po moim pysku przebiegł lekki grymas uśmiechu, chciałem wyjść na miłego. Czekałem na jej reakcje, nie chciałem powiedzieć za dużo od razu, wiec nic więcej nie wydostało się z mojej krtani.

[Inés]

Biała przywiodła na pysk lekki uśmiech, po czym usiadła naprzeciw lwa. Ach, a więc nie był to żaden przypadkowy przechodzień, tylko osoba, która skierowała się tu właśnie po to, żeby się z nią spotkać... Nie zdziwiło jej to, jako że z racji nietypowego wyglądu i pełnienia funkcji Kapłanki była osobą dość rozpoznawalną w promieniu wielu mil. On zaś nie wyglądał na Lwioziemca ani przedstawiciela żadnego z pozostałych okolicznych stad, przynajmniej na pierwszy rzut oka, więc raczej nie był to posłaniec.
- Na mnie? Słucham więc - odparła, czując się już zdecydowanie swobodniej niż wcześniej.

[Chaak]

Machnąłem swoim krótkim ogonem i uśmiechnąłem się już miło, trochę się bardziej relaksując. Uniosłem delikatnie głowę i przysiadłem powoli, obserwując jej reakcje.
- Może to zabrzmieć dość dziwnie po tym co właśnie tu zaszło. - Zacząłem temat i westchnąłem cichutko. Moje brwi powędrowały do góry a ja sam spiąłem skórę na łopatce. Krótka przerwa by wziąć głębszy oddech.
- Chciałbym dołączyć do stada. - Stwierdziłem dość pewnie, lekko wypychając klatę do przodu. Zrobiłem to nieumyślnie, po prostu chciałem wyglądać na godnego tej rangi.

[Inés]

- Hmm.
W tym momencie Jasnowłosa przyjrzałaby mu się z wielką uwagą, gdyby nie to, że zdążyła to już zrobić wcześniej i wiedziała wszystko, co było jej potrzebne do wyrobienia sobie opinii. Lew wyglądał na silnego samca, a tacy przydadzą jej się w stadzie. Poza Shaką i Anubisem był jeszcze tylko jej brat... Nie była to zła liczba, ale nie obraziłaby się, gdyby było ich nieco więcej.
- To opowiedz coś o sobie i wyjaśnij, dlaczego chcesz dołączyć akurat do nas - odpowiedziała, po czym zachęcająco odwróciła uszy w jego stronę na znak, że jest gotowa go wysłuchać.

[Chaak]

Kiedy się zaczęła zastanawiać, uśmiechnąłem się lekko. Moje ucho drgnęło i gdy zadała pytanie, wstałem i zacząłem się powolutku przechadzać, rozglądając po wszystkim dookoła, dość spokojnie.
- Coś o sobie..- Zacząłem w końcu i odwróciłem się do niej, poruszyłem nosem i na moim pysku wciąż widniał grymas zadumy. Wyglądałem w tedy poważnie, widać było że potrafiłem się dostosować do każdej okazji. Po kilku sekundach ciszy, przy której nie czułem się niezręcznie zacząłem odpowiadać.
- Opowieść o mnie może być dość... Jednostronna? Czyż nie? - Zacząłem i uśmiechnąłem sie spokojnie.
- Myślę, że o tym jaki jestem, zadecydują inni w krainie. Ja mogę powiedzieć tyle, że przeżyłem wojnę. Skąd pochodzę wciąż przelewała się krew. Tyrania, bieda i strach. Pomagałem wielu osobom z mojego stada, ale nigdy o tym z nikim nie rozmawiałem. Próbowałem podjąć jakieś kroki, ale wszystko to poszło na marne. - Uniosłem brwi z politowaniem.
- W pojedynkę nie zbawię świata. - Podsumowałem i popatrzyłem lwicy w oczy.
- Dlatego właśnie postanowiłem szukać, szukać czegoś, co da mi natchnienie. Znalazłem Księżyc. - Uśmiechnąłem się ledwo widocznie.
- W nocy miałem największa siłę działania, miałem chęć życia. Zacząłem eksplorować, aż usłyszałem o tutejszej religii. Długo się nad tym zastanawiałem, ale w końcu postawiłem dołączyć. - Stwierdziłem i na końcu wypowiedzi rozchmurzyłem się unosząc uszy w górę i lekko przymrużając oczy.

[Inés]

Lwica niecierpliwie poruszała ogonem. Nie rozumiała, dlaczego ten nie może od razu przejść do rzeczy, a miast tego kręci, kluczy; irytujące!
Szczęśliwie, to, co mówił później, zrobiło na niej zdecydowanie większe wrażenie. Słuchała go w całkowitym milczeniu, co akurat dla niej nie stanowiło trudnego zadania. Jego historia brzmiała przekonująco i była opowiedziana w sposób barwny - nic więcej nie było jej potrzeba. Zaprawdę intrygujące było to, że osoby, które miały do czynienia z mocą Księżyca, raczej nie miały problemów z odnalezieniem jej stada. Czyżby to sam Najjaśniejszy ich tu nakierowywał?
Gdy upewniła się, że już skończył, ozwała się tymi słowy:
- Nie widzę powodów, dla których miałabym ci odmówić. - Ton głosu miała całkiem pogodny. - Żywię nadzieję, że stado zyska na twojej obecności. Jeszcze tylko ważne jest, żebyś złożył przysięgę na Srebrny Księżyc, że nigdy nie zdradzisz Jego, stada ani kapłanów, a będziesz przyczyniał się do wzrostu potęgi stada.
Patrzyła na niego wyczekująco.

[Chaak]

Słuchałem uważnie jej słów i kiwałem głową. Kiedy skończyła mówić wziąłem głębszy wdech i patrząc się w przestrzeń, z zupełną powagą zacząłem wiec mówić.
- Przysięgam, na Srebrny Księżyc, że nigdy Go nie zdradzę, zarówno stada ani kapłanów. Zrobię wszystko co w mojej mocy by przyczynić się do wzrostu i potęgi wspólnoty. - Stwierdziłem mocno i pewnie a potem mój wzrok powędrował ku lwicy. Uśmiechnąłem się zadowolony, oczywiście delikatnie i rozłożyłem uszy w geście pokory.

[Inés]

Na moment przymknęła oczy. Lubiła tego słuchać. Każdy, kogo przyjmowała do stada, składał przysięgę w nieco odmienny sposób, ale jej sens pozostawał taki sam.
- Chaak, od teraz możesz mienić się członkiem Stada Srebrnego Księżyca - poinformowała go z zadowoleniem, ale i nie szczędząc powagi. - Mój brat, Nathaniel, jest Młodszym Kapłanem. Tereny stada rozciągają się stąd, czyli od Księżycowej Polany, poprzez wodospad na skraju dżungli, aż po kres Ognistego Stepu. Złota Skała jest centralnym punktem naszych terenów, na który wstęp mają tylko członkowie stada - wyjaśniła, na wypadek gdyby nie posiadał takiej wiedzy. - Z tego co mówisz, wnioskuję, że jesteś silny i wytrwały... Czy chciałbyś zostać Strażnikiem ziem, tak jak pozostałe lwy z naszego stada?
Znów się w niego wpatrzyła, jak i znów na jej pysku ukazał się blady uśmiech.

[Chaak]

Słuchał jej z uwagą i przysiadł ponownie naprzeciw lwicy. Jego ucho zadrżało kilka razy przez jakiś brzęczący dźwięk z oddali. Zgubił przez chwile uwagę, ale po sekundzie ją odzyskał, by nie stracić żadnego słowa które przekazywała mu lwica. Na jej pytanie kiwnął głowa natychmiastowo.
- Oczywiście, tego chciałbym się podjąć. - Zgodziłem się i uśmiechnąłem lekko, przeciągając malutka kitką, która została z ogona, po ziemi.

[Inés]

Skinęła łbem. Podobał jej się ten nowy. Nie wyrażał sprzeciwu wobec tego, co mówiła. Bardzo dobrze.
- Musisz jeszcze wiedzieć, że nasz medyk ma na imię Anubis. Ma brązową sierść i bordową grzywę, ciężko go z kimś pomylić... Poza tym, nasze stado ma pakt o nieagresji ze Stadem Lwiej Ziemi, co znaczy, że możemy swobodnie poruszać się po ich terenach, a oni po naszych, wyłączając Złotą Skałę. Są oni do nas przyjaźnie nastawieni, a jeśli chodzi o inne stada... To różnie, ale obecnie panuje pokój. Nasze tereny leżą trochę na uboczu, więc na ogół nikt nas nie nachodzi.
Przez chwilę zastanawiała się, czy ma coś do dodania, ale nic takiego jej się nie nasuwało.
- Czy masz jeszcze jakieś pytania, wątpliwości?