Ukrywanie tęsknoty

[Melisa]

To całkiem ciekawe, że Belial nic nie wyjaśnił w sprawie jego nagłego awansu. Może zwyczajnie wtedy tylko podawał się za bandytę? Właściwie to miałoby sens. A właściwie, czy to musi mieć sens? W tej chwili Melisie wydawało się, że gapienie się cały dzień w dwukolorowe oczy Beliala miało sens. Za to podejmowanie jakichkolwiek decyzji w takim stanie nie miało sensu, ale raz kozie śmierć! Czemu by nie dołączyć do stada znając tylko jednego jego członka?
-Oczywiście, że cię nie zawiodę. - dodała, pewna siebie. Może była nieco zbyt pewna siebie...
Już zastanawiała się nad propozycją odpoczęcia, gdy coś innego przyszło jej do głowy.
-To znaczy, że na razie zostawisz mnie samą? - spytała, i choć w jej głosie pobrzmiewała jedynie ciekawość, ta myśl się jej nie spodobała.

[Belial]

Belial przyglądał się lwicy, była taka pewna siebie. Chciała wstąpić w szeregi stada, tylko czy aby jej decyzja nie była zbyt pochopna?
- Mnie można zawieść tylko raz... - Odparł poważnym tonem, ale po chwili i tak pokazał zęby uśmiechając się cwanie.
- Też jeszcze chwilę tu zostanę. Mnie czasem też należy się odpoczynek. - Odparł po czym położył się na swoim miejscu w najciemniejszym końcu groty. Nie zamykał jednak oczu, chciał jeszcze popatrzeć na lwicę. Beli i tak nie zamierzał zasnąć, ale przynajmniej dać odpocząć łapom.

[Melisa]

Jedynie uśmiechnęła się w odpowiedzi. Była o wiele bardziej zmęczona, niż się jej wydawało...
Ucieszyła się, że jeszcze przez chwilę będzie z Belialem. Choć podświadomie wiedziała, że to głupie...
Położyła się w tym samym miejscu co wcześniej i położyła łeb na łapach. Zamknęła oczy, a jej myśli rozpierzchły się.