Jeanette & Kami

[Kami]

Niewielkie wzniesienie na którym rosną trzy akacje, dwa z drzew są dość stare, trzecie młodsze. W Dziupli jednego z nich mają gniazdko niewielkie ptaszki, chyba bąkojady. W Gniazdku są młode.
Pod tym drzewem właśnie Kami urządziła sobie sjestę.

[Jeanette]

Jeanette siedziała na jednej z gałęzi młodszej akacji. Pręgowany ogon zwisał sobie w dół poruszając się powoli w lewo i w prawo, jak futrzaste wahadło. Już od dłuższego czasu przyglądała się ogromnemu stworowi, który odpoczywał pod drzewem. Żeneta nie potrzebowała teraz kłopotów, wręcz przeciwnie chciała trzymać się od nich z dala. Jednak wrodzona ciekawość popychała ją do bliższego przyjrzenia się olbrzymowi. Chciała dowiedzieć się kim, a raczej czym to potężne monstrum jest. Ostrożnie przeszła po gałęzi do pnia i powoli zaczęła schodzić z drzewa, przodem do ziemi, tak aby cały czas obserwować tą nieznaną istotę. Poczuła się zirytowana, że nie poznaje co to za stworzenie. Nienawidziła czegoś nie wiedzieć. Rozejrzała się dookoła i szybko przemknęła od cienia jednej akacji do cienia drugiej. Przebywanie w jasnym słońcu drażniło ją niemal tak bardzo, jak jej niewiedza. W końcu znalazła się w odpowiedniej odległości od tego zwierza. Nie za dużej, aby można ją było usłyszeć i nie za małej, by uciec w razie potrzeby. Cętkowana przyglądała się gigantycznej bestii, przekrzywiając głowę. Usiadła sobie wygodnie, wyprostowana z ogonem owiniętym w okół łap.
- Witaj...
Chwila ciszy, jakby Jeanette zastanawiała się jak dokładnie wyrazić swoje zaciekawienie.
- Kim, a co najważniejsze czym, jesteś?

[Kami]

Nie zwracała zbytnio uwagi na szelest nad łbem, tylko para długich uszu chodziła za odgłosami. Nic szczególnego, umiała poznać kiedy był to jakiś mały ptak, ssak, czy nieszkodliwy gad. Przymknęła oczy i drzemała na wpół czujna. Chyba tylko bawołu, nosorożca, czy słonia musiałaby się tu obawiać..
Zmarszczyła brwi słysząc przywitanie. Uchyliła jedną powiekę i spojrzała do góry wypatrując zwierzęcia, które przeszkodziło jej w odpoczynku.
- Witaj.- Odpowiedziała. Zawsze to samo pytanie. Ciekawość to pierwszy stopień do piekła powiadają, a ona sama była już niejedna łapą w nim. - Nazywają mnie różnie, ale możesz mi mówić Abajifo, albo Kami.- Jedno i drugie będzie ok. - Pierwsze to moj tytuł, jestem znachorem, drugie imię. A jestem lwicą.. - Przypatrzyła się chwilę stworzeniu. Trochę jak kot wyglądała, wiewiórka. Hm. Ani jedno ani drugie.

[Jeanette]

To był lew? Nie znała się zbytnio na lwach, unikały one zwykle bagien, na których żyła. Była jednak pewna, że normalnie zwierzęta te nie są tak ogromne. A może to tylko jej perspektywa, w końcu była małym stworzeniem.
- Ja Jeanette.
Przedstawienie się nie wymagało zbyt wielu słów. Po co tracić czas na pełne zwroty, takie jak "Ja jestem" albo "Nazywam się". Głupie i zbędne, bo przecież można użyć tylko dwóch słów. Żenetę zdziwił fakt, iż olbrzym, w rzeczywistości okazał się być olbrzymką. Takich rozmiarów spodziewała się raczej po samcu niż po samicy, ale kto tam by wiedziała jak to z lwami jest. Być może w praktyce przeceniła swoja wiedzę o tych zwierzętach i teraz przeklinała w myślach samą siebie. Na pewno będzie musiała się w tej domenie dokształcić. Kami, bo takie imię lwica jej podała, przedstawiła siebie jako znachorkę. Kolejny rodzaj wiedzy, w którym Jeanette nigdy nie miała okazji się kształcić.
- Miejscowa, czy podróżna?
Cętkowana starała się wydobyć jak najwięcej informacji, nie irytując przy tym lwicy. Bądź co bądź nie chciała jej rozgniewać.

[Kami]

Kiedy stworek podał swoje imię Kami jakby olśniło. NO TAK ŻENETA, rzadko widywała te stworzenia, mogłaby przysiądź że widziała jedną, góra dwie w sowim życiu. Nocny tryb życia Jeanett i środowisko które wybierały sobie obie panie do życia nieczęsto nachodziły na siebie.
Zdaje się że mała chciała podtrzymać tą rozmowę, padło kolejne pytanie, może był szpiegiem? Hm,faktycznie pasowałaby na taki rodzaj stanowiska, mała zwinna.
- Tutejsza, aczkolwiek czy zostanę tutaj do koca swoich dni, tego jeszcze nie wiem. Nieodgadniona jest nasza przyszłość.- Mętne odpowiedzi zapewne nie satysfakcjonują żenety na tyle by zaspokoić jej ciekawość.
- A ty? To twoje terytorium łowieckie? Pewnie wystraszyłam większość drobnej zwierzyny.

[Jeanette]

Odpowiedź brązowej może i nie była zbyt obszerna w informacje, ale ona i tak wyciągnęła z niej to co potrzebowała. Lwica jest tutejsza i w przeciwieństwie od niej zapewne zna te tereny dość dobrze. Nie drgnęła nawet, trwając wciąż w tej samej pozycji, jak jakaś drewniana statuetka. Zastanowiła się chwilę i krótko odpowiedziała Kami.
- Ja nie stąd... Podróżuje, szukam... stada.
Ostatnie słowo mogło zabrzmieć dziwnie, patrząc na to że Żenety zwykle były samotnikami.

[Kami]

Tereny w przeciwieństwie do zwierząt na nich żyjących nie zmieniały sie az tak bardzo.. chyba że potargał je wyjątkowo silny i gwałtowny żywioł. Postawiła uszy na sztorc, stada? Żeneta?
- Konkretnego stada? Wydawało mi się że żenety to raczej samotni łowcy zazdrośnie strzegący swojego rewiru przed innymi mniejszymi drapieżnikami.- Czasem bywało, że żyjące w samotności zwierzęta wybierały stadny tryb życia, przecież ta zasada działała w obie strony i nie była jakoś wyjątkowo sztywnym wzorcem. Ile charakterów tyle zachowań i upodobań.

[Jeanette]

Spodziewała się takiej reakcji. Fakt nie można powiedzieć, że była zbyt towarzyska. Nawet więcej, kontaktów z innymi unikała jak ognia. Ale jednak była nieco inna od przeciętnej żenety, której wystarczy własny skrawek terenu. Westchnęła cicho i machnęła ogonem.
- Fakt, jestem samotnikiem... Lecz jestem też ambitna i pragnę czegoś więcej w życiu niż tylko zwykłego skrawka terenu. Nie wiem dokładnie co to ma być, ale chcę być częścią czegoś wielkiego, silnego, czegoś czego żadna inna żeneta nie widziała, ani nie doświadczyła. Ogranicza mnie mój mały wzrost i niewielka siła... Dlatego potrzebuje stada.
Zamilkła na chwilę i zastanowiła się czy powiedzieć lwicy, o tym jakiego stada szuka. W sumie nawet jeśli się dowie to nic jej to nie da, więc Jeanette może się tą informacją podzielić.
- Szukam stada, które niedawno utworzyło się w pobliżu. Nie jestem pewna jak się nazywa, bo moje.... ekhem źródło informacji nie jest zbyt dokładne.

[Kami]

Pokiwała głową. - Yhm.. - Pomruk dobywający si z jej pyska sugerował że przyjęła do wiedzy słowa małego drapieżnika. - Kiedy żyjesz w stadzie, żyjesz dla niego.. jako samotnik wszystko robisz na własny rachunek, ale kiedy chce się osiągać szczyty niezbędna jest pomoc innych. Rozumiesz o czym mówię?- Była ciekawa czy Jenette w zamian za niebywałe korzyści jest też gotowa na poświęcenie, które wiązało się z życiem stadnym.
- Z tego co mi wiadomo, jesteśmy jedynym nowym stadem na tych ziemiach.- Wieści o Cinis szybciutko sie rozniosły. Dobrze.

[Jeanette]

Zastrzygła uszami i zamiotła ogonem po ziemi.
- Potrafię... współpracować i poświęcić siebie dla większego celu. Ale ktoś z kim współpracuje też musi być do tego zdolny. Nie będę poświęcać siebie, dla kogoś kto sam nie potrafi pomóc. Oczywiście jestem świadoma, że powodzenie stada zależy od zachowania i pracy indywidualnych jednostek do niego należących. Innymi słowy znam różnice pomiędzy życiem samotnika i życiem w stadzie.
Z determinacją i chłodnym opanowaniem wpatrywała się w lwicę. Może i przez większość swojego życia była sama, ale znała wady oraz zalety przebywania w stadzie. Największą wadą było dla niej to, że często musiała przebywać w towarzystwie innych zwierząt, a co gorsze z nimi rozmawiać. Nie miało to jednak wpływu na jej postanowienie.
- Zatem to was szukam. I jak już mówiłam, chcę dołączyć.

[Kami]

- Spory nacisk kładę na pracę grupową, toleruje indywidualizm.. indywidualizm to jednak coś zupełnie innego niż egoizm. Na niego nie ma miejsca w mojej rodzinie.- Pacnęła ogonem w ziemię, już sama myśl o czymś takim była jej niesmaczna.
- To dobrze że to rozumiesz, twoja odpowiedz jest mi wystarczająca, na to by obdarować cię moim zaufaniem. Aczkolwiek i tak czekać będzie Cie próba, próba, która nie tylko pokaże czy jesteś godna by być jednym z nas, ale też jaki rodzaj kariery będzie Ci pisany.- Chociaż Jeanette nie była lwem, nie oznaczało to że w Cinis nie ma dla niej miejsca, chociaż pewnie, będzie musiała się trochę wykazać, jest na razie najmniejsza i jako jedyna nie jest lwem.
- Dobrze więc, skora jestem przyjąć Cię w swe szeregi. Uprzedzam tylko że zdradę każemy bardzo surowo. Więc? Jesteś gotowa tu i teraz złożyć przysięgę lojalności Cinis?

[Jeanette]

-Jestem świadoma tego, że najpierw muszę wykazać swoją wartość nim stanę się pełnoprawnym członkiem waszej społeczności. Proszę jednak, aby próba była... wykonalna dla kogoś moich rozmiarów.
Zastrzygła uszami i odwróciła łeb w stronę, z której tutaj przybyła. Może złożyć przysięgę wierności, nie ma nic przeciwko. Zginie, jeśli ją złamie, ale dlaczego miałaby w ogóle ją łamać? Zwróciła swój wzrok z powrotem na lwicę.
- Na wszystkie cętki na mym ciele, mogę ci przysiąc moją wierność. Mam tylko jedną, prośbę... Kiedy zostanę zraniona lub z innego powodu nie będę zdolna do dalszego służenia stadu... Chciałabym wtedy wrócić na moje bagienne tereny, bym tam dożyć swojego końca.

[Kami]

- Próba będzie odpowiednia dla kogoś twojego gatunku. O to sie nie musisz martwić.- Kami dobrze zdawała sobie sprawę z tego, że nie może oczekiwać od żenety czegoś czego nie byłaby w stanie zrobić. Jak to mówią, nie ma nieprzydatnych członków w dobrym stadzie, są tylko żle dobrane im funkcje. Na horyzoncie zaczęło się błyskać. Kolejna burza. Widok ten kudłata skomentowała jedynie cichym sapnięciem.
- A ja w imieniu stada składam tobie wierność, a także obiecuję Jeanette spełnić twoją prośbę.- Wzajemność, to nie tylko nowy członek stada składał przysięge rodzinie, ale i ona mu. Kudłata podniosła się z ziemi, trzeba się zwijać, miło jest, ale burze potrafią zaskakująco szybko przebyć sporą ilość kilometrów. - Jeśli chcesz możemy udać się do naszego schronienia razem. Zanosi sie na konkretna nawałnicę.

[Jeanette]

Spojrzała w stronę, z której nadchodziła burza. Nie lubiła burzy, bo zbyt często pioruny uderzały w drzewa, gdzie uwielbiała przesiadywać. Mruknęła do siebie pod nosem, w geście dużej dezaprobaty dla pogody. Następnie skinęła lwicy głową na znak zgody.
- Prowadź zatem.
Gdy Kami ruszyła, żeneta podążyła za nią starając się dotrzymać jej kroku. Miała jednak dobrą kondycje, więc nadążenie nawet za tak dużym stworzeniem nie powinno sprawić jej problemu.

z.t // piszę teraz bo nie chce mi się później pisać dodatkowego postu tylko na opuszczenie tematu

[Kami]

Nie szła za szybko. Chociaż wolałaby dotrzeć do schronienia przed deszczem. Z cukru nie była, ale kupa futra którą była obrośnięta roiła się nieznośna kiedy nasiąknęła wodą.
- Jesli chcesz możesz wskoczyć mi na grzbiet, nie wyglądasz na ciężką.- Nie miała nic przeciwko by żeneta przejechała się na jej grzbiecie.
Wkrótce opuściły zarośla.

ZT