Zaznajomienie

[Ema]

Wstała powoli, przyciągnęła się i ziewnęła. Trzeba było ruszyć zanim nadejdzie południe, bo wtedy upierdliwe ciepło będzie przeszkadzać w podróży.
- Wybacz, że tak nagle ale muszę się pożegnać. Ruszam bezzwłocznie w dalszą podróż, nie mogę już dłużej czekać. Mam nadzieję, iż jeszcze się spotkamy.
Ruszyła w kierunku wyjścia, ale tuż przed nim zatrzymała się na chwilę. Odwróciła łeb i skinęła czarnem na pożegnanie. Tak krótkie pożegnanie było najlepsze. Żadnych sentymentów, które utrudniałyby sprawę. Ostatecznie wyszła z jaskini i ruszyła pędem, kierując sie na południe.

//z.t

[Madan]

Obserwował ją uważnie, jakby zapamiętując każdy jej ruch, utrwalając je w pamięci, chcąc wyryć jej obraz pod powiekami. W reakcji na słowa lwicy, błyski w jego oczach przygasły, a uśmiech nabrał smutnego charakteru.
Nim zdołał cokolwiek powiedzieć, odeszła.
- Mam nadzieję... - wyszeptał, a jego głos zapadł się w ciszy.
Przystanął w wejściu jaskini i obserwował, jak odbiega, brązowa sylwetka pośród czerwonego piasku. Stał nieruchomo, dopóki Ema nie zniknęła mu z oczu. Dopiero wtedy sam opuścił jamę i ruszył w przeciwnym kierunku - na północ...

z.t.