Trening z młodzikiem

[Furaha]

-Nie walczyłem- Więc co do zadawania obrażeń to takich wyobrażeń nie miałem. Słuchałem go jednak i zapamiętywałem to co miał do powiedzenia.
-Skoro tak uważasz...- powiedziałem i zamyśliłem sie po tym co powiedział. Ile w tym było racji ja nie wiedziałem mogłem tylko sie domyślać i uwierzyć na słowo. po takim biegu zacząłem już zwalniać, byłem w miarę wytrzymały ale w granicach, które juz dochodziły.

[Maru]

Młody zaczął znikać mu z oczu. Obejrzał się i zwalniał póki się nie zatrzymał. Chwilę odsapnął po tym biegu.
- Masz już dość? Dobra, odsapnijmy trochę po tym biegu. Całkiem nieźle sobie poradziłeś. - on sam położył się na brzuchu, by samemu też zregenerować trochę sił. Uważnie obserwował przy tym swojego adepta.

[Furaha]

-Odpoczynek się przyda- Rzekłem i usiadłem na tyłku. Jego pochwała był milą i pokrzepiająca na duchu. Ja siedziałem i spoglądałem sie na niego.
-Ile będę musiał trenować bieganie nim zaczniemy coś innego?- Byłem tego ciekawy

[Maru]

Zastanowił się chwilę i stwierdził... że nie ma pojęcia jak mu odpowiedzieć.
- Bardzo dobre pytanie. A żeby było śmieszniej to nie mam pojęcia. Trzeba się trochę przemęczyć, póki nie będziesz w stanie wytrzymać więcej niż przeciętny nastolatek. Wszak walka kosztuje naprawdę dużo siły, a jeśli zmęczysz się pierwszy to przegrasz. Bo wyczerpany lew nie ma szans, choćby nie wiem jak dobrze był wyszkolony. Ale to nie będzie tylko bieganie, w międzyczasie popracujemy nad techniką.

[Furaha]

Słuchając się słów samca spoglądałem an ziemię. Nie ignorowałem go ale musiałem pewne rzeczy sobie przyswoić.
-Walka to ten sam rodzaj zmęczenia co polowanie?- Zadałem mu pytanie, sam nie miałem za bardzo skąd czerpać informacje. Ojciec milczał a Imir był pomocny. Ale on mógł mi tylko mówić nic co wiązałoby się z praktyką.
-Dlaczego walczymy?- Zadałem może teraz trochę dziwne pytanie ale uważałem je za ważne. Walki cały czas były ale w gruncie rzeczy w jakim celu my walczymy? Mamy pokój an Lwiej Ziemi. Nie chodziło mi o walkę z obiadem.

[Maru]

- Nie, to zupełnie inny rodzaj zmęczenia. Tutaj otrzymujesz jeszcze obrażenia, które też potrafią zmęczyć. Dlatego właśnie wspomniałem o technice. Warto wiedzieć gdzie i jak uderzyć przeciwnika. I przede wszystkim trafić, bo każdy cios, czy to celny czy nie, zabiera tyle samo energii. - młody był dociekliwy. To dobrze, znaczy, że mu zależy na treningu.
- Dlaczego lwy walczą? Bo taka jest ich natura. Walczą o pożywienie, o tereny stada, czy w obronie własnej. Mamy to we krwi, szczególnie samce.

[Furaha]

-Przy polowaniu nie odnosi się kontuzji i ran?- Na prawdziwym nie byłem i nie widziałem. To co ja robiłem, te moje małe polowania to nie było też to samo. w końcu raczej stworzonka, które są stanowczo mniejsze niż ja krzywdy mi jakieś nie zrobią.
-Ale czy to walka, która jest tego warta? Mamy pokój, nie musimy walczyć o pożywienie, tereny stada czy w swojej obronie- Nie spotkałem się przynajmniej nigdy z takimi koniecznościami. Jedzenie samice zapewniały głownie, więc o to się nie było trzeba martwić.
-Każdy samiec musi walczyć? Jeśli to w naszej naturze to nie staną przeciw sobie?- Czy się obawiałem takiego scenariusza? może a może po prostu nie rozumiałem sensu tego wszystkiego. Wzrok miałem skierowany na słońce.

[Maru]

- Oczywiście, że się odnosi i to czasem nawet o wiele poważniejsze niż te w walce. Biegnące stado może cię stratować albo można nadziać się na antylopi róg. Niejeden lew już zginął na polowaniu, nie jest ono wcale tak bezpieczne jak się wydaje. - najwidoczniej młodemu chciało się dostać trochę teoretycznej wiedzy, bo walił pytaniami jak najęty - Widzisz, Furaho. Ktoś mi kiedyś powiedział, że jeśli chcesz pokoju, to musisz szykować się na wojnę. W tej chwili nie musimy martwić się o nasze tereny, ale w każdej chwili może tu przybyć wrogie stado i próbować nam je odebrać. A wtedy nie będzie już wyboru. I walczyć powinien każdy zdolny i wyszkolony lew. A nawet lwica, bo one też potrafią się bić i to czasem lepiej niż niejeden samiec. A czy każdy musi walczyć to już trudno mi powiedzieć. Tylko że samce wędrowne mogą założyć ze sobą koalicję, wtedy nie walczą już między sobą, a z innymi.

[Furaha]

-Jakie stado jest naszym wrogiem?- zaskoczyło mnie to, w końcu nie słyszałem aby któreś chciało coś nam zrobić.
-Czemu nie możemy żyć w spokoju?- Zadąłem kolejne pytanie. Nie chciałem być upierdliwy ale byłem ciekawy pewnych rzeczy. Nikt inny mi nie odpowie raczej a skoro mam go przy sobie to mogę popytać.

[Maru]

Zakręcił oczami, te pytania zaczynały już być męczące.
- Nie wiem jakie. Za krótko tu jestem i nigdy nikogo o to nie pytałem. Wiem tyle, że Księżycowi mają z nami sojusz. A życie w spokoju nie zależy tylko do nas, ale i od drugiej strony. A tam zawsze znajdzie się ktoś, chcący zdobyć tereny siłą. Jak ktoś tu przychodzi z wyciągniętymi pazurami to trzeba odpowiedzieć mu argumentem siły. Inaczej zapewne nie zrozumie.

[Furaha]

Słuchałem go z uwaga, swoje spojrzenie jednak skierowałem na niebo. Mogłem wydać się nieobecny ale słuchałem wszystkiego. w pewnym momencie wstałem. nie byłem najbardziej wysportowany, masy nie miałem jakoś dużo, byłem bardziej zręczny niż silny, trochę jak lwice. Odczuwałem zmęczenie ale chciałem się wykazać, być przydatnym. Odnaleźć swoje miejsce.
-To co dalej?- Zapytałem się samca spoglądając się na niego z determinacją.

[Maru]

No właśnie, co dalej? Przydałby się ktoś, żeby trochę pomóc, ale to może później. Póki co można młodemu wlać do głowy trochę wiedzy teoretycznej, bo też się przydaje.
- No cóż, jak myślisz, co jest najważniejsze w walce? Siła, szybkość element zaskoczenia? Z tego co zauważyłem to akurat szybkość i zręczność mogą być bardziej przydatne niż surowa siła. Spytasz czemu, bo przeciwnik nie będzie miał okazji uderzyć, a nawet jeżeli trafi to wystarczy odchylić trochę głowę po linii uderzenia, wydłużyć je i zamortyzować jego siłę. W ten sposób nawet najwięksi siłacze, nie są w stanie zrobić ci krzywdy. Poza tym zazwyczaj ten kto uderza jako pierwszy, uderza też jako ostatni. Ale do tego potrzebna jest zwinność i dobry refleks. Inną sprawą jest, że dobrze jest wiedzieć gdzie uderzyć.

[Furaha]

Słuchałem go z uwagą. Brzmiał dość konkretnie a w jego słowach nie dało się wyczuć wahania czy niepewności.
-A ty jesteś bardziej zręczny czy silny?- Zapytałem się z zaciekawieniem- Lwice ponoć sa właśnie zwinniejsze niż silne.- Czy w takim razie lepiej walczyłby niz samce?

[Maru]

Chwilę się zastanowił. Nie znosił oceniać siebie i swoich umiejętności. Nigdy nie mógł tego poprawnie i obiektywnie ocenić.
- Raczej stawiałbym się jako zręczniejszego. Nie znaczy to jednak, że trzeba być słabeuszem. Jeśli będziesz tylko zwinny to w najlepszym razie pozostaje ci unikanie ciosów i ucieczka. Wtedy nie będziesz w stanie kontratakować. Zatem trzeba się rozwijać tu i tu. Jak ktoś jest tylko i wyłącznie kupą mięśni to szanse będzie mieć marne. Tacy osobnicy zazwyczaj machają łapami na ślepi, albo posługują się szerokimi, beznadziejnie sygnalizowanymi uderzeniami. Taki ktoś zazwyczaj sam obrywa po pysku zanim jeszcze zdąży się zamachnąć.

[Furaha]

-Skoro tak mówisz...- Wszystko co samiec mówił, analizowałem i utrwalałem w swojej głowie. Sam nie byłem do końca przekonany jak to jest ale nie śmiałem podważać słowa starszego lwa.
-Co dalej? Teraz?- Lekko postawiłem uszy patrząc się na niego.