Grota przy rzece.

[Belial]

Wszedł wolno do groty uważnie się rozglądając. Całe szczęście była pusta, więc mógł na spokojnie wejść głębiej i usiąść.
- Skromna grota, ale myślę że to wystarczy by odpocząć. - Powiedział do lwicy dorzucająć mały uśmiech. Nie wiedział co go czeka, jak wygląda przyszłość, gdyby było inaczej nie uśmiechało by mu się tak. Teraz jednak ważne było to aby Melisa wypoczęła przed swoją akcją. Miał nadzieję ze będzie ostrożna i nic jej się tam nie stanie.

[Melisa]

Lisa szła za szarym, uważnie się rozglądając po okolicy. Oczywiście starała się również zapamiętać drogę do groty. Równie uważnie przyjrzała się grocie, do której zaprowadził ją Belial. A grota... Cóż, wyglądała jak grota. Sucha i przyjemna.
-Z pewnością. - uśmiechnęła się do Beliala, dziękując mu za gościnność.
Znalazła sobie względnie wygodny kąt i położyła. Następnie przeciągnęła się, aż kilka kości jej trzasnęło, i złożyła łeb na łapach. Zerknęła na szarego, ciekawa, czy on też zechce się położyć, czy może gdzieś wyruszy.

[Belial]

Belial przyglądał się jak lwica się układa do snu. Gdy już ta leżała Belial podszedł do wyjścia z groty i tam usiadł by wyglądać na zewnątrz. Widok z groty nie był jakiś super piękny ale pozwalał obserwować spory kawałek brzegu rzeki. Spuścił łeb jakby coś go przerastało, może i tak było bo Belial miał swoje zmartwienia, jednak nie dzielił się tym z nikim. Pewne sprawy trzeba rozwiązać samemu i nikt nie jest w stanie pomóc, czuł że nadchodzą zmiany i niewielka garstka lwów, które znał i tak się od niego odwrócą.
- Gdy wrócisz z misji, zaprowadzę Cię do herszta. Jeśli zaś mnie nie znajdziesz, sama do niego pójdziesz i wszystko mu opowiesz. - Powiedział poważnym tonem ciągle obserwując brzeg rzeki.

[Melisa]

Zmęczenie zaczęło jej dawać się we znaki. Z pewną zadumą wpatrywała się w ciemna sylwetkę samca na tle wyjścia jaskini. Belial był tajemniczy, a ona oczywiście ciekawska. Zastanawiała się, o czym właśnie myśli... Co wprawia go w taką zadumę. Tak mało o nim wiedziała... Tak mało wiedziała o tych terenach, o tym stadzie. Ktoś mógłby wręcz powiedzieć, że jej misja jest szaleństwem. Uśmiechnęła się. Szaleństwo... Bywało niezwykle interesujące.
-Po czym go rozpoznam? - zapytała nieco przytłumionym głosem.

[Belial]

Belial spojrzał na Lisę jakby się zdziwił, jednak wiedział że ta nie może znać Ghaliba...
- Nie można lwa Tsavo pomylić z żadnym innym. Smolisty lew, który samą rozmową jasno da Ci do zrozumienia z kim rozmawiasz. - Odparł spokojnie. On sobie nie wyobrażał że Ghaliba można z kimś pomylić.
- Ma na imię Ghalib. - Oznajmił na koniec po czym wstał i otrzepał się z kurzu.
- Odpocznij tu. Jak wypoczniesz, ruszaj na zachód. Nie bądź długo i uważaj na siebie. - Odparł i ruszył w drogę, by spotkać się z ziomkami. Dawno ich przecież nie widział, i uznał ze to najwyższy czas.
- Nie rób nic głupiego... Zależy mi na Tobie. - Dodał gdy już odchodził i spojrzał na nią jakby chciał ją zapamiętać, po czym zniknął oddalając się od groty.

z.t

[Melisa]

Lew Tsavo... Że niby kto? Nigdy o czymś takim nie słyszała, ale była zbyt zmęczona, by o to spytać. Oczy zaczynały się jej kleić, choć przecież wcześniej nie była taka zmęczona! Ale teraz ostatnimi siłami powstrzymywała się od snu.
Wysłuchała do końca szarego, po czym szybko zasnęła. A chciała przecież wszystko poukładać sobie w głowie... Pech.
Obudziła się o świcie. Ziewnęła potężnie, przeciągnęła się dokładnie i wyruszyła. Nie chciała tracić ani chwili czasu.
/zt

[Belial]

Belial wkroczył do swojej starej jaskini, węszył uważnie czy nikogo nie ma... Często miał gości co go strasznie wkurzało, jednak tym razem było pusto. Usiadł więc przy wejściu do groty i spojrzał na lwicę.
- Wejdź, rozgość się... Chcę abyś poznała naszą gościnę... - wskazał łapą wnętrze groty. Chciał by weszła dalej, tam znajdowało się ciemne legowisko usłane skórą zwierzęcia...

[Amai]

Amai niepewnie zajrzała do groty, a potem na lwa. Zapraszał ją do środka, więc powoli weszła i rozejrzała się po wnętrzu. Było dość przytulnie, tak też weszła dalej.
-Masz tu bardzo przytulnie-
Stwierdziła wchodząc dalej i patrząc na posłanie. Posłanie ze skór, więc musi być miękkie i miłe. Niepewnie podeszła ku niemu i dotknęła go mówiąc
-Nigdy jeszcze nie widziałam z bliska takiego posłania. Pewnie jest wygodne-

[Belial]

- możesz się położyć, mówiłem że goscina Cienistych jest wyjątkowa... - uśmiechał się cwaniacko, biedna lwica jeszcze nie wiedziała jak to się skończy. Stado stawało się liche, traktowanie wszystkich jak równych sobie, nie było docenione. Jak widać władanie takimi wymagało zupełnie innych środków, zupełnie innego podejścia. Amai była pierwsza, która poczuje jak ma to wyglądać, będzie testem... Belial nie był tak całkiem bezdusznym potworem, właściwie daleko mu było do tego. Ale nie doczekał się szacunku, więc trzeba było stać się potworem by wymusić szacunek...
- Powiedz mi, czy dobrze Ci między kapłankami? Między tymi co ślepo wierzą w moc księżyca? Nie czujesz że to oszustwo?

[Amai]

Amai położyła się na posłaniu mówiąc
-Bardzo dziękuję. Jesteś bardzo miły-
Lwica posłała mu uśmiech i zdziwiła się nieco na jego słowa i pytania dotyczące księżyca... kapłanek i tak dalej.
-Kapłanka Ines nieco się mną zajmowała, jak zresztą kilka członkiń tego stada. Straciłam rodziców jako dziecko muszące pić jeszcze mleko więc zawdzięczam im życie. Wierzę że księżyc jest opiekunem. Bez żadnej opieki wątpię czy dożyłabym tego wieku-
Samica zbliżyła łapę i lekko dotknęła blizny na oku, pocierając ją.
-Jesteś przywódcą stada? Chciałabym jakoś podziękować.-

[Belial]

Zdziwił się nieco jej słowami, było po nim widać że coś go zniesmaczyło.
-mnie uratowały lwy z tego stada, im zawdzięczam życie, nie zmyślonemu bóstwu. - po reszcie jej słów znów się uśmiechnął.
- będziesz miała szansę mi się dopłacić... W przeciwnym razie ta ziemia też będzie dla ciebie niebezpieczna. Ale mam nadzieje że do tego nie dojdzie.

[Amai]

Amai lekko się uśmiechnęła
-Wiem że życie zawdzięczam lwom, ale łatwiej jest mi wierzyć że coś nade mną czuwa. Wtedy zawsze można godzinami narzekać że słabo o ciebie dba i przeklinać że musisz samotnie walczyć o lepsze jutro-
Lwica uniosła się z miejsca i podeszła do samca. Spojrzała mu w oczy i posłała ciepły uśmiech. Po czym położyła się obok niego. Czuła strach do niego i pewną dozę strachu
-Mówisz w dziwny sposób ale wydajesz sie miły-

[Belial]

- długo nie pożyjesz z takim podejściem. - odparł przyglądając się temu co ta wyczynia, w dodatku wydawałoby się że zaczła mu ufać... Aż żal.
- odejdziesz ze swojego stada, właściwie myślę że już to zrobiłaś, wstąpisz w moje szeregi, albo spotka Cię coś przykrego. - spojrzał na nią jak tak niewinnie leży. Już właściwie przegrała.

[Amai]

Amai lekko się zaśmiała i spojrzała na lwa
-I tak już żyje dłużej niż było mi to pisane-
Lwica westchnęła i popatrzyła w dal
-Długo czekałam na przyjęcie do stada. To będzie bolesne z niego odejść...-
Po ciele kolorowej przeszedł dreszcz.
-Czy takie coś to już nie jest dalekie od gościnności? Tamto stado jest mi jak rodzina-
Powinna uciekać? Chyba tak ale coś dziwnego trzymało ją w miejscu, nie wiedziała czemu. Instynkt kazał jej wiać...

[Belial]

Chyba zaczła się orientować co się dzieje, co poszerzyło uśmiech szarego.
- patrz jaki jestem miły... Daję ci wybór, albo się zgodzisz albo zmuszony będę cię... Gorzej traktować - zarechorał cicho.
- chyba oboje tego nie chcemy prawda? - żal mu nawet było samicy, ale albo stado zyska członka, szpiega... Albo inkubator dla lwiatek...