Stare zawalone drzewo (Siena i Belial)

[Siena]

W duchu przyznała mu rację. Wiedziała, że od wielu rzeczy nie ucieknie, ale nigdy nie potrafiła się do tego przyznać. Dla niej ucieczka była jedynym wyjściem. Jedyną deską ratunku. Mogła tylko uciekać, lub próbować rozmawiać, jednak to również jej nie wychodziło... Widząc, że rozdeptał jajka spojrzała na niego zdziwionym wzrokiem. Widząc, że wyprostował łapę przed siebie spojrzała na niego z wyczekiwaniem. Myślała, że  wypuści ptaka, ale widząc, że ten zgniótł go niczym zwykłe jajko drgnęła. Widziała, że jest silny, ale widząc do czego jest zdolny zaniepokoiła się. Zastanowiła się nad jego słowami. Miały one jakiś głębszy sens. -Skoro nie jesteś filozofem, to kim?- spytała lwica. Spojrzała na zgniecionego ptaka zagadkowym wzrokiem, który po chwili skierowała na szarego. -Zadajesz trudne pytania. Nie zawsze sam odpowiadasz. Kim więc jesteś?-spytała. Jej pysk wydawał się bez wyrazu, a jednak ciekawiło ją to kim jest  ten lew. Sama powiedziała mu o sobie dużo rzeczy, a dalej o nim nie wiedziała nic. -Jaki jest twój cel?-zadała kolejne pytanie, które zalegało jej ciężko na duszy.

[Belial]

- jestem zwykłym Lwem, który jeszcze nie zrezygnował z życia... Mam cel jednak on nie jest twoim celem i nie musisz go znać. - na chwilę się zamyślił i szybko dodał. 
-... Może kiedyś... - lwica była młoda, ale mimo swoich problemów nie dostała od życia jeszcze lania, tacy nie potrafią dążyć do celu... Wstał i znów zbliżył się do niej na odległość kilku centymetrów, czuł na nosie jej oddech. 
- boisz się mnie... A mimo to nie uciekasz, dlaczego?

[Siena]

Słysząc, że nie musi znać jego celu spojrzała na niego z wyrzutem, ale po chwili zamaskowała to obojętnością. Widząc, że lew znacznie się do niej przybliżył, spojrzała na niego wyzywająco. Tym razem się nie da. Wiedziała, że za sobą ma drogę ucieczki, która dodawała jej odwagi. -To nie tak, że się ciebie boję. Czasem wydajesz się przerażający, a potem jesteś... No po prostu dziwny. Nie uciekam, bo moją największą wadą jest niezmordowana, wręcz dziecięca ciekawość. Jesteś interesujący, a mnie nudzi ciągła rutyna. Nie znasz całej mojej historii, więc nie możesz być niczego ze mną pewny w stu procentach. Ja nie wiem o tobie nic, więc tym bardziej mam ochotę z tobą rozmawiać... No i postawiłam sobie za cel, by zmusić cię do szczerego uśmiechu. -mówiąc to uśmiechnęła się do niego z lekkim rozbawieniem. -Ponadto możesz mnie nauczyć paru ciekawych rzeczy!-  dodała mówiąc z radością, a jej ogon odruchowo pomachał jak u lwiątka. Może i często dostawała w kość, ale wolała się uśmiechać, niż płakać. Wiedziała, że zachowuje się trochę dziecinnie,  ale stwierdziła, że nie jest aż taka stara by nie móc sobie pozwolić na chwilę radości. -Dlaczego jesteś taaaakim smutasem?- spytała robiąc zabawną minę. Stwierdziła, że teraz to biedny Belial nie będzie wiedział co powiedzieć.

[Belial]

- Nie jestem smutny... Ale po prostu poważny. Nie wiesz co cię czeka więc uważasz to za zabawne... Ja wiem co cię czeka i nie uważam tego za zabawne - wytłumaczył. Nie miała ucieczki, ale dobrze że tak myślała, to dodawało jej pewności siebie. 
- mogę cię wiele nauczyć, ale nie zawsze będziesz tego chciała... - była wesoła, młoda, pełna życia... Była taka jak szary nigdy nie był. Tym bardziej chciał zobaczyć jak ten uśmiech znika jej z pyska... Jeszcze chwila.

[Siena]

- Nie jestem smutny... Ale po prostu poważny. Nie wiesz co cię czeka więc uważasz to za zabawne... Ja wiem co cię czeka i nie uważam tego za zabawne - wytłumaczył. Nie miała ucieczki, ale dobrze że tak myślała, to dodawało jej pewności siebie. 
- mogę cię wiele nauczyć, ale nie zawsze będziesz tego chciała... - była wesoła, młoda, pełna życia... Była taka jak szary nigdy nie był. Tym bardziej chciał zobaczyć jak ten uśmiech znika jej z pyska... Jeszcze chwila.

Lwica spojrzała na niego podejrzliwie. -Niby dlaczego bym nie chciała? Przecież chcę byś mnie czegoś nauczył! Naprawdę cię nie rozumiem. Wyglądasz jak największy potwór, ale masz mięciutką sierść!- stwierdziła rozbawiona lwica. Wiedziała, że pewnie kroczy po samej granicy, ale się tym nie przejmowała. -No weź... Zawsze jesteś poważny? Przecież na starość ci zastaną takie zmarszczki!- powiedziała lwica, udając, że uśmiecha się w dół. -Wydajesz się niepokojąco poważny, ale nie rozumiem dlaczego...- wyznała lwica. -Tak, wiem jestem młoda i głupia, ale przecież ty pewnie też taki byłeś w moim wieku... Przecież wszystkie lwiątka są głupiutkie i bezbronne na początku! Co prawda nie jestem już lwiątkiem, ale nie oznacza to, że muszę być taka poważna!-powiedziała lekko zamyślona lwica. -No, a ty na pewno nie jesteś aż taki stary na jakiego wyglądasz.- stwierdziła i pokazała mu język. Obróciła się do niego bokiem i spojrzała w niebo, które ewidentnie dostało depresji. Spojrzała na nie z wyrzutem, ponieważ czuła się jakby nic nie chciało potwierdzić tego, że na świecie istnieje szczęście.

[Belial]

Belial uśmiechnął się jednak, bawiło go jej zachowanie, była tak nieświadoma tego że igra z ogniem. 
-miękkie powiadasz? - odparł lekko rozbawiony. 
- ty też wydajesz się być mięciutka... Podobało ci się to? Jeśli chcesz można to powtórzyć... - ciekawiło go czy lwica tego będzie chciała, czy jednak zacznie się wstydzić.

[Siena]

/sorki za zastój/

Lwica widząc, że się uśmiechnął poczuła lekkie spełnienie i również się uśmiechnęła. Jednak słysząc jego słowa lekko się zawstydziła. Ciągle była dosyć młoda i na pewno nie spotkała wcześniej żadnego lwa, z którym robiłaby cokolwiek. -Emm... Było to przyjemne...-powiedziała zawstydzona lwica. Spojrzała na szarego lekko zawstydzona, ale po chwili lekko się uspokoiła. Nie wiedziała zbytnio co ma powiedzieć, więc czekała na to co zrobi lew.

[Belial]

- wszystko jest twoim życiem, twoją decyzją, to ty decydujesz co zrobisz. Masz możliwość spróbować wszystkiego, chcesz abym cię czegoś nauczył... Korzystaj z tego, bo przyjdzie czas gdy role się zamienią - odparł spokojnym tonem dodając do tego nieco zadziorny uśmiech.

[Siena]

Lwica możliwie jeszcze bardziej się zawstydziła. Nie wiedziała co ma zrobić, ale starała się słuchać swojego serca. Spojrzała na niego niepewnie, a jego bliskość działała na nią rozpraszająco. Po chwili zebrała się na odwagę. Nie mogła skupić myśli i teraz już wiedziała, że to ewidentnie on tak na nią działa, a nie drzewo. Zbliżyła się do niego i polizała go w nos. Zawstydziła się jeszcze bardziej, a w jej głowie huczało od bitwy myśli. Miała nadzieję, że go nie uraziła, ale przecież on sam ją wcześniej polizał.

[Belial]

No, no... Lwica nie dość że się słucha, to jeszcze fakty się otwiera. Zdecydowanie widać po niej młodzieńczą ciekawość... Szary wiedział że można to wykorzystać. Gdy go polizała szary od razu się zawadiacko uśmiechnął i gdy ona tylko przestała to on odwzajemnił to... Z tym że Beli polizał jej wargi. 
- tak mało jeszcze wiesz... - odparł cicho. Było już późno na niebie została tylko czarne niebo. Szary zbliżył się do niej i swoim nosem dotknął jej nosa... 
- trzeba odpocząć... Musimy się wyspać. - maszyna ruszyła, Belial miał już plan, wredny, podły plan a lwica nie była niczego świadoma. -
- zechcesz dziś zasnąć przy mnie?

[Siena]

Lwica czując jak polizał jej wargi trochę się zawstydziła. Miała nadzieję, że lew znowu jej nie przewróci, bo nie była pewna czy byłaby w stanie go odepchnąć. Słysząc, że mało wie, przyznała mu w duchu rację i miała nadzieję, że starszy samiec czegoś ją nauczy. Jednak nie odpowiedziała, ale słuchała reszty wypowiedzi. Słysząc śmiałe pytanie lwica znowu się zawstydziła. Nie wiedziała co ma odpowiedzieć, więc pokiwała twierdząco głową i miała nadzieję, że szary nie będzie wymagał od niej słów potwierdzeń, ponieważ nie byłaby w stanie wydusić z siebie słowa. Cieszyła się, że spędzi te chłodną noc przy ciepłym i miękkim boku szarego. Jednak przez chwile znowu poczuła niepewność. Coś z tyłu głowy kazało jej uciekać od niego jak najdalej, ale ona bardzo starała się tą jej część zagłuszyć. Wiedziała, że ciągnie ją do szarego jak pszczoły do kwiatów i wiedziała, że nie wróży to nic dobrego. Niestety jej dziecinny duch nie przejmował się czymś takim jak rozsądek, więc niepewnie przybliżyła się w stronę samca, choć nie było to łatwym wyczynem, ponieważ stali bardzo blisko siebie.

[Belial]

Szary uśmiechnął się lekko, była taka naiwna... To słodkie. Raz jeszcze objął ją i mocno wtulił do siebie. 
- idź się połóż... Znajdź tu sobie miejsce... Ja zaraz dołączę. - puścił ją i spojrzał jej na chwilę w oczy.

[Siena]

Wtuliła się w jego miękkie futro, a gdy ją puścił spojrzała mu w oczy. Pokiwała głową na znak zgody i ruszyła wolnym krokiem w stronę wybranego przez siebie miejsca. Położyła się obok ściany i spojrzała na szarego.

[Belial]

Szary po chwili dopiero ruszył za nią. Szedł wolno, przyjrzał się miejscu obok niej i w końcu położył się obok niej. Przekręcił łeb tak by móc patrzeć w jej oczy... 
- Serce i dusza nie zawsze chcą słuchać rozsądku... Widzę że jesteś rozdarta. Dam Ci pierwszą wskazówke... - westchnął cicho i zaczął mówić wolno i wyraźnie. 
- wszystko co zrobisz jest tylko chwilą, a chwilą szybko się kończy. Nie warto przejmować się chwilą a czerpać ile się da, bo szybko ucieka... Problem w tym że czasami są konsekwencje naszych czynów. Z nimi zaś nie łatwo się rozstać. - uśmiechnął się cwaniacko. 
- pomogę Ci to zrozumieć... A teraz idź spać.

[Siena]

Spojrzała mu w oczy i z zainteresowaniem obserwowała ruchy szarego. Wsłuchała się w jego głos i trochę zatraciła, ponieważ była coraz bardziej senna. Faktycznie konsekwencje są zawsze... Chciała mu odpowiedzieć, ale niestety powoli opuściła głowę i zasnęła. Miała nadzieję, że jutro nie obudzi się w środku dżungli i, że nie okaże się, że to wszystko było sen.