Akacja nad rzeką

***Mogu***

Stary Cień przywędrował tu zaraz po odejściu z tłocznego zebrania nad rzeką nieopodal by poczekać na osobistą audiencję u królowej Lwiej Ziemi.
Duża akacja zapewniała miły cień i postanowił się pod nią położyć rozkoszując się miłym widokiem jaki go otaczał.
Czekał.

**Vasanti Vei**

Nie minęło wiele czasu, jak w tym samym miejscu zjawiła się ruda lwica. Zmierzyła ona samca chłodnym spojrzeniem, po czym usiadła obok. Trzeba przyznać, że wybrała idealne miejsce na spotkanie. W taką pogodę nic, tylko szukać cienia i zarazem pewnej ochrony przed mżącym deszczem.
- Nie za wygodnie? - mruknęła, uśmiechając się półgębkiem.
Elegancko ułożyła ogon przy łapie, zerkając na samca z pewną dozą wyższości. Trudno jej było się tego pozbyć, zwłaszcza że nawet nie czyniła ku temu starań.

***Mogu***

Stary Cień wstał gdy zobaczył brązową samicę. Usiadł wygodnie naprzeciw niej i rzekł spokojnie.
-Akamsalimu królowo Lwiej Ziemi. Zaprawdę wygodnie mi tutaj, zwłaszcza w cieniu tej pięknej akacji.
W jego głosie nie dało się wyczuć drwiny. Mówił szczerze, a że miał już swoje lata naprawdę doceniał urok takich spokojnych miejsc.

**Vasanti Vei**

Królowa spodziewała się innej odpowiedzi, ale tą, którą otrzymała, należało uznać za raczej pozytywne niż negatywne zaskoczenie.
- Miło to słyszeć. Jak widzisz, również ją sobie cenię...
Na chwilę uniosła wzrok na liściastą koronę, przez którą przebijały się pojedyncze promienie słońca.
- Cóż cię tu sprowadza, szanowny Mogrimie? - spytała wreszcie, przenosząc spojrzenie z powrotem na samca.
Niekiedy miewała niezapowiedzianych gości, lecz oni zazwyczaj od razu wychodzili z konkretami. Ten tutaj widać preferował inny tryb spotkań.

***Mogu***

Zaprawdę była to królowa warta swego miana. Choć Stary Cień wolałby trochę dłużej porozmawiać o tematach pobocznych, jednak nie wypadało mu zignorować pytania. Odpowiedział na nie spokojnie.
-Jestem Starym Cieniem, który przez długi czas błądził po ziemiach dalekich i odległych. Teraz zasiadam obok młodego Władcy Wschodu i służę mu radą i dobrym słowem. -Ciągną dalej. -Jedną z moich rad było powiadomienie innych stad o naszym istnieniu i zapewnieniu ich, że nie mamy wrogich zamiarów. -Uśmiechnął się lekko i skłonił łbem. -Oraz oczywiście rozmowy o możliwych sojuszach, paktach o nieagresji czy o stanowisku innych stad wobec nas.
Przez chwilę milczał wpatrując się uważnie w oczy królowej.
-Z racji tego iż nie lubię się nikim wysługiwać, sam udałem się na wyprawę i oto zawędrowałem aż tutaj.
Zamilkł czekając na odpowiedź ze strony Vei. Miał nadzieję, że będzie ona otwarta na rozmowy przynajmniej o pakcie o nieagresji, na którym mu bardzo zależało. Nie chciał wracać do swego Króla z niczym.

**Vasanti Vei**

Wysłuchała go z pełną uwagą. Niestety, pomimo dużej liczby słów, których ów Cień zdecydował się użyć, królowa nie dowiedziała się właściwie niczego nowego. Niecierpliwie poruszyła końcówką ogona.
- Niechże twoje słowa będą choć trochę jaśniejsze niż barwa twej sierści. Z czym przychodzisz? Co to za stado, kim jest ten władca?
Nie musiała dodawać, że nigdy wcześniej o nich nie słyszała, bo skoro pyta o takie podstawowe informacje, to chyba było oczywistym, że lwica nie miała pojęcia, z przedstawicielem jakiego ugrupowania ma do czynienia. Ze wschodem kojarzył jej się jedynie Księżyc; dalej położone ziemie nie były jej znane i też nie czuła potrzeby zgłębiania ich tajemnic. Może to był błąd?

***Mogu***

Czarny wysłuchał samicy po czym powiedział już jasno.
-Mów mi Stary Cień, a przybywam z Cieniowiska pod rządami młodego władcy Beliala. Cel mój już wyjawiłem i nie jest on ani bardziej ani mniej skomplikowany, niż przekazanie informacji o naszym istnieniu innym stadom, oraz pertraktowanie o wspólnej koegzystencji.

**Vasanti Vei**

Lwica powoli pokiwała łbem. Cieniowisko na wschodzie, Belial, Stary Cień. Zapamięta, bo kto wie, kiedy przyjdzie jej skorzystać z tych informacji?
- Rozumiem. A jakiż to wasze stado ma koncept na oną koegzystencję? - Z nudów machnęła ogonem i zaczęła baczniej obserwować ruchy ciemnogrzywego.
Wydawał się być rozsądny, ale to wcale nie znaczy, że negocjacje przebiegną pomyślnie. Ona przewodziła wielkiemu stadu na urodzajnych terenach - pytanie, ile on ma do zaoferowania.

***Mogu***

-Proste - Mogrim uniósł jedną brew do góry i uśmiechnął się lekko. - Nie wchodzimy sobie w drogę, nie atakujemy się nawzajem. Dodatkowo pozwalacie nam od czasu do czasu polować na swych urodzajnych ziemiach, a my w zamian oferujemy nasze kły i pazury, gdy wejdziecie na wojenną ścieżkę z jakimś stadem.
Nie był do końca pewny czy wolno mu składać tego typu propozycje, ale Belial dał mu przecież wolną łapę w negocjacjach.

**Vasanti Vei**

Lwica zachowywała spokój, lecz w środku aż się w niej gotowało. Trudno było o mniejszą ujmę, chyba że samiec zażądałby uiszczania im haraczu... Mimo że to on był tą słabszą, nieznaną nikomu stroną, a i nic nie zapowiadało wojny, by trzeba było chwytać się brzytwy. Już nie wspominając o tym, że Lwia Ziemia, z wszystkimi swoimi wadami, wciąż pozostawała dużym, silnym stadem.
- Spróbujmy jeszcze raz - wysyczała, rzucając mu chłodne spojrzenie. - Czy masz dla mnie jakąś POWAŻNĄ propozycję?
Królowa nie zamierzała tracić czasu na kogoś takiego. Albo szybko się zreflektuje, albo twardo zakończą tę dotychczas przecież, wydawałoby się, całkiem przyjemną pogawędkę.

***Mogu***

Stary samiec spodziewał się takiej reakcji po kimś, kto stoi na czele silnego stada. Teraz jednak zyskał więcej informacji, co pomoże mu w roztropnym planowaniu dalszych działań. Skoro ktoś nie boi się nieznanego oznacza to, że ma się za na-tyle-silnego by stawić czoło ewentualnym kłopotom.
-Za wysoko trzymasz głowę Królowo. - Odparł spokojnie. - Radzę uważać by w nic nie uderzyć.
Wyprostował grzbiet stojąc na czterech łapach i zaczął się odwracać.
-Skoro to nie jest dla Ciebie poważna propozycja, to na mnie już pora. Może się jeszcze spotkamy.
Jeżeli nie zamierzała go zatrzymywać; odejdzie, jeśli jednak lwica chciała coś jeszcze powiedzieć bądź go zatrzymać - miała czas.

**Vasanti Vei**

Królowa wstała i raz jeszcze omiotła samca niewzruszonym spojrzeniem. Ciekawe, czy uda mu się znaleźć naiwniaków, którzy przystaliby na podobną propozycję. Świadczyłoby to dobitnie o tchórzostwie i śmieszności okolicznych stad.
- Bywaj zdrów - odparła tymi tylko słowy, bez wrogości, ale też nie siląc się na przesadną serdeczność.
Nie zamierzała dyskutować z kimś, kto traktuje ją jak młódkę, która dopiero co zasiadła na tronie. Vei przewodziła Lwioziemcom przez mniej więcej połowę swojego życia, więc trudno było ją uznać za niedoświadczoną w tej materii, a na pewno nie uważała, by potrzebowała rad od przypadkowych przechodniów.

***Mogu***

Poszedł sobie.

zt

**Vasanti Vei**

Spojrzała za nim, po czym sama ruszyła w swoją stronę.
Będzie musiała poinformować Mako o rezultacie tego spotkania. Mhm, zrobi to... Któregoś dnia.

Z/t