Skalna jama

[Vanthi]

Popiskiwała cichutko, wtulając się w matkę mocno. Przeciskała się między rodzeństwem, wciąż spychana przez nie na bok. W końcu jednak wtryniła się między dwie brązowe kluski i przylgnęła pyszczkiem do matczynego sutka, pragnąc dostać swoją porcję pierwszego prawdziwego posiłku na tym świecie "na zewnątrz". Miałknęła donośnie, niezadowolona z faktu, że brat i siostra tak się wtryniają. Nosz to co cholibka jest?! Pociumkała, pociumkała nieco mleka i wtuliła instynktownie łebek w brzuszek mamusi, chcąc do niej przylgnąć mocno. Najchętniej pewnie wróciłaby do środka. Tam było cieplutko. Bardzo cieplutko. Zwinęła się w malutki kłębuszek, zagarnięta przez mamę i zapiszczała cicho. Poczuła wilgotny język na swojej małej główce. Wyciągnęła ku niemu nieco łebek i spróbowała dotknąć malutką łapką. I usłyszała jej głos, gdy wymawiała poszczególne imiona. Vanthi. Ładnie zadźwięczało to w jej malutkiej główce. Aż miałknęła z wyraźną aprobatą.

[Kiu]

Wędrowałam, może i słysząc ryki powinnam sobie odpuścić. Woni było tutaj dużo i to różne. Nie miałam jednak czasu nad rozmyślanie. Wszędzie były zapachy lwów, więc tutejsze nie robił na mnie wrażenia. Wlazłam przed deszczem do jednej z jam. Nie miałam ochoty na mokniecie, a i tak już trochę mi się zmokło. otrzepałam sie z kropel wody i weszłam głębiej. Nie spodziewam się ujrzeć małe lwiatka i Ate.
-Co ty tu robisz i skąd te młode?- Na pierwszy rzut oka nie wpadłam, ze to mogą być jej młode.

[Ate]

Zielone ślepia wzniosły się, kiedy na zewnątrz rozszalała się wichura. Otuliła maluchy mocniej swoim ciałem, aby nie pomarzły i poruszyła nerwowo ogonem. Ucho zastrzygło, kiedy ujrzała dziwne cienie na ścianach jaskini. Ktoś się zbliżał. Poczuła nieprzyjemne dreszcze na karku, a sierść zjeżyła się na grzbiecie. Ostrożnie wysunęła pazury, w razie gdyby ktoś chciał ją napaść w tymczasowym legowisku... jednak gdy ujrzała znajomą postać, a także wyczuła jej charakterystyczny zapach, uspokoiła się. Młoda hienka, z którą miała już przyjemność rozmawiać. Chciała się uśmiechnąć... ale jakoś nie było jej do śmiechu. Spojrzała na maluchy i trąciła białą kulkę nosem.
- W długich cierpieniach rodziłam dzieciaki, a teraz leżę tu sama i staram się je wykarmić... - odparła nieco beznamiętnie i zmarszczyła nos, jak również i brwi. No przynajmniej jakieś towarzystwo. Jest do kogo otworzyć pysk. Lepsze to od absolutnej samotności. - A ty, młoda? Jakie licho cię poniosło aż tutaj?

[Kiu]

-Zachciało ci sie dzieciaków- Lekko poruszyłam uchem. No cóż, mi samej nie śpieszno jakos było. Może sytuacja byłaby inna ajkby jakieś samce tutaj były. Spotkałam jednego i raz i? Tyle. Tak więc nawet jakbym chciała to i tak nie mam na to szans raczej. Westchnęłam siedząc i spoglądając na te małe zwierzaki.
-A gdzie ojciec?- Zapytałam nie dostrzegając tutaj żadnego samca. Wolałbym nie nadziać się na takiego. Życie mimo wszystko było mi miłe.

[Ate]

- Wyszło jak wyszło. Nic nie poradzę. Przecież ich teraz tu nie zostawię... - odparła z cichym westchnieniem i spojrzała na maluchy, które wierciły się przy jej brzuchu, czyniąc walkę o sutki i mleko, jakby miała tylko jeden, w którym w dodatku jest ograniczony dopływ jedzenia.
Podniosła szmaragdowe ślepia na hienę. Skrzywiła się nieznacznie.
- Wiesz, Kiu... też chciałabym wiedzieć. Ale najwidoczniej... błogosławiona jest ta niewiedza - odparła z wyraźną nutą pogardy, nie skierowaną bynajmniej w jej stronę. Była raczej rozjuszona faktem, że ojca maluchów nie było przy niej w najważniejszej chwili. A kto w ogóle wie, czy będzie miał kiedykolwiek jeszcze zamiar się pojawić? Polizała maluchy po łebkach.

[Kiu]

Nie miałam zamiaru jej oceniać. W końcu to ona sam o tym zadecydowała. No ale fakt, że nie wiedziała gdzie jest ojciec był trochę niepokojący. No ale co poradzić? Nie będzie sam przynajmniej. Będzie miała przez jakiś czas te maluchy przy sobie.
-Jak ty chcesz polować?- No w końcu z młodymi nie będzie chodziła. Będzie je tutaj zostawiać? Na co jej przyszło. No cóż.

[Ate]

Złożyła nieco uszy, uciekając wzrokiem od Kiu. Dlaczego? Dlatego, że wyczuwała w jej spojrzeniu pewną dozę dezaprobaty wycelowaną w jej kierunku. Czy odbierała to jako pewien atak? Owszem. Ale również doskonale zdawała sobie sprawę z tego, że był to... słuszny atak. Przełknęła cicho ślinę, a jej długi ogon owinął się wokół jednej z tylnych łap. Polowanie. No właśnie Ate... Co z polowaniem? Przecież na głodzie długo nie wytrzymasz...
- Nie mam pojęcia Kiu. Łudzę się, że tu przyjdzie niedługo - odparła w końcu nieco markotnie i zwiesiła głowę. W końcu w ciągu tych długich siedmiu lat doczekała się małych robaczków... ale nawet teraz miała pod górkę. Czyli nic nowego. Jak zawsze to samo.
- Oh na boga, którego nie ma. Nie patrz na mnie tak... - dodała w końcu, czując na sobie nieustępliwy wzrok hieny.

[Kiu]

-Nie poradzę nic, że nie popieram takiego czegoś- No może za mało doświadczona była i tyle. Młodych nigdy nie miałam i co ja mogę o tym wiedzieć. Westchnęłam ciężej jednak i ruszyłam swój tyłek i podeszłam do niej bliżej. Otarłam łbem o jej kark.
-Jak będziesz głodna daj znać, coś ci przyniosę- Nie duże, tutaj raczej niczego takiego nie było. Jednak zawsze każdy posiłek byłby lepszy niż żaden.
-Idąc tutaj słyszałam ryki- Powiedziałem spoglądając się na samicę. Mogła domyśleć sie o co mi chodziło. Ryki oznaczało, to że ktoś tutaj jest w okolicy. To może zagrozić jej i młodym.

[Ate]

Znowu złożyła nieco uszy, jak gdyby była ruganą za zły uczynek dziewczynką. Przewróciła ślepiami i klapnęła zębiskami.
- Teraz nic na to nie poradzę. Mogę jedynie żyć z konsekwencjami własnej nieodpowiedzialności - odparła z cichym westchnieniem i zamruczała, gdy hiena podeszła bliżej, aby otrzeć się o nią. Świadomość posiadania kogoś, na kogo można w takiej chwili liczyć była niebywale pokrzepiająca. Ate nawet zdołała wymusić na sobie słaby uśmiech. Zmrużyła nieznacznie ślepia i pokiwała znacząco pyskiem.
- Dzięki, Kiu. Mówiłam. Jesteś lepsza niż niejeden lew - białe zębiska, pożółkłe nieco u nasady błysnęły, gdy na niebie przed jamą rozbłysła błyskawica. Razem z pomiałkiwaniem małych odgłosy burzy tworzyły straszliwą kakofonię. Zmarszczyła brwi.
- Tak, wiem. Też to słyszałam... - przyznała, zwracając ku niej swój pysk - ...obawiam się nieco kto to może być. Nie dałam rady dalej zajść. I w tej chwili także nie dam. Muszę czekać. Oby to nie był nikt niepożądany.

[Kiu]

-W to nie wątpię- No cóż, zawsze są jakieś plus pewnych rzeczy. Mówiła o tym swego czasu, jednak jestem tylko hieną. Po prostu lubię tę staruszkę i skoro jest teraz w takiej nieciekawej sytuacji, to miałbym pozwolić jej siedzieć samej? Westchnęłam dość słyszalnie. To była ciężka sytuacja.
-Nie wiem ale to nie był ryk jednego osobnika- Ta jakby jedne to nie byłoby problemu. Obawiałam sie, ze było ich znacznie więcej. Ja jako hiena czułam obawy, w szczególności względem samców lwów. Do tego Ate miała młode.

[Ate]

Było nieciekawie. Same dwie w jamie skalnej. Hiena i stara lwica z trojgiem młodych. Taki team! Zwojujemy cały świat. Mogą nam naskoczyć, co najwyżej. Chociaż prawda była taka, że gdyby wparowało tu teraz kilka rosłych samców, którzy uznaliby za właściwe zjedzenie hieny i małych lwiątek, to... gówno by zrobiły. No ale przynajmniej były teraz razem. A Ate doceniała ten gest. Uśmiechnęła się lekko pod nosem, chociaż był to nerwowy uśmiech.
- Jest ich kilku. Byli we wnętrzu skały... cóż. Jeśli tu przyjdą, skopiemy im dupy - odparła w końcu po długiej chwili myślenia i spojrzała na hienkę. Chociaż z pewnością kazałaby jej od razu brać nogi za pas i uciekać, byleby jej nic nie groziło.

[Kiu]

-Na razie tutaj nikt nie przyszedł- Rzekłam do niej. Tak więc na chwilę obecną nie jest tak źle. Lekko poruszyłam ogonem. Spojrzałam na te małe bąble. Rankiem przejdę sie i coś upoluję. Jakas nie dużą antylopę lub coś. Na razie wolałam nie wychodzić z jaskini an ten deszcz.
-Jasne, śmiesz w to wątpić?- zapytałam się jej, jak co nim mnie coś dobije może jakiegoś samca zdążę wykastrować chociaż.
-Nie są do ciebie podobne- Stwierdziłam widząc te trzy maluchy- A ojca przypominają jakoś?- Unosiłam lekko brew spoglądając się na lwicę.

[Ate]

- Oby w ogóle nikt tu nie przyszedł. Burza na razie wszystko zagłusza... - przyznała cicho, wpatrując się w ścianę deszczu w wejściu do skalnej groty. Gdyby jednak ktoś tu się postanowił zjawić... cóż. Wówczas musiałaby stawić temu czoła.
Zastrzygła uchem i spojrzała na Kiu, zaciekawiona jej spostrzeżeniem. Przeniosła wzrok na berbecie i wzniosła wysoko brwi. Faktycznie. Żadne z nich nie było do niej podobne. Chociaż ciapata kluseczka miała na główce zielony kędziorek i główna barwa sierści stanowiła umaszczenie Ate.
- Ta dwójka jest podobna do niego... - wskazała nosem ciemniejsze kulki, a potem spojrzała na bieluśką - ...a ta. Cóż. Ta wydaje się być bardzo podobna do mojej matki. - a to zaskoczenie. Nie sądziła, że urodzi białego jak śnieg malucha z fioletowym czymś na uszach.

[Kiu]

Czy nikt nie przyjdzie to wątpiłam. Prędzej czy później ktoś ruszy w tym kierunku. Spojrzałam na maluchy.
-Szkoda, ze żadne nie jest do ciebie podobne- No ale kto tam wie jak to z młodymi jest. Nie znałam się na tym.
-A jak je nazwałaś?- zapytałam się nie spuszczając wzroku z tych małych kociątek.

[Ate]

Szmaragdy wzniosły się na hienkę. Kto by się spodziewał, że znajdzie tak dobrą przyjaciółkę w niej? Kogoś na kogo może liczyć. A podobno hiena to zwykły prymityw... co za bzdura! Kto w ogóle pisał scenariusz do Króla Lwa? Skaza, jakim prawem? Uśmiechnęła się nieznacznie.
- Ażdah, Mitali i Vanthi. Nie wiem jeszcze jak tego malucha nazwać... - wskazała na czwartego berbecia, kładąc nieznacznie swoje uszy. //To ten dzieciak Bela :l//. Tak. Kwestią czasu było jedynie zanim ktoś się tu pojawi. Położyła pysk na swoich łapach i przymknęła oczy. Była zmęczona. Długie godziny zajęło jej wydawanie na świat czwórki bąbli, których trud wychowania najwyraźniej trzeba było podjąć. Oczy same jej się zamykały. Walczyła jednak uporczywie ze snem.