Szczęście

[Israel]

Skoro jest o prawdzie i o czasie, to ja nie będę gorszy i założę temat o szczęściu. Już to zrobiłem nawet. No to:
Czym jest szczęście?

[Machafuko]

Szczęście to cel wszelkiego dążenia, do którego dążymy tylko dla niego samego, jednakże cel ten jest określany przez naszą naturę. To znaczy tak naprawdę uszczęśliwić nas może tylko coś, co jest odpowiednie dla naszej natury. Mówiąc o naturze, nie mówię o jakimś samookreśleniu się. Nie chodzi mi o naturę w sensie, że ktoś rozpoznaje jakieś cechy swojego charakteru jak pracowitość, czy lenistwo i mówi, że dana cecha leży w jego naturze. Raczej chodzi o strukturę człowieka jako istoty rozumiej, gdzie własnie ta cześć intelektualna powinna być u nas częścią władającą. Postępując rozumnie postępujemy jak człowiek. Osiągamy szczęście poprzez zachowywanie się jak człowiek, czyli zgodnie ze swoją rozumną naturą.

Szczęście, jak już wspomniałem, jest czymś do czego dążymy tylko dla niego samego. To znaczy, że bez wahania można odpowiedzieć na pytanie: "dlaczego chcesz być szczęśliwy?" czymś na zasadzie: "bo tak". Szczęśliwość jest pewnym absolutnym dobrem ze względu na które podejmujemy jakiekolwiek działanie.

Co to jest dobro?
Bonum est quod omnia appetunt.
Lub też:
Bonum est quod omnia perfectunt.
Są to zdania równoważne.
Pierwsze oznacza: Dobrem jest to czego wszyscy pożądają.
Drugie: Dobrem jest to co wszystkich doskonali.
To pożądanie jest tu specyficzne, bowiem chodzi tu o pożądanie rzeczy odpowiedniej dla naszej natury, w której widzimy pewną doskonałość, a więc też to, że możemy się udoskonalić. To pragnienie pewnego dobra jest tu narzucające się najsilniej, dlatego mówi się, że dobrem jest to czego pożądamy. Mówimy o dobru realnym jeśli pożądamy czegoś, co jest odpowiednie dla naszej natury, ze względu na doskonałość jaką w tej rzeczy zauważamy, która może nas udoskonalić.

Każde nasze działanie jest podejmowane ze względu na jakieś dobro, nawet jeśli obiektywnie czynimy złe rzeczy. Bowiem każdy działając sądzi, że działa na własną korzyść; nawet samobójca chce zakończyć swoje życie, bo uważa, że to będzie dla niego lepsze. Jeśli nasze działanie realne nas udoskonala poprzez bycie odpowiednim dla nas. to jest dobrem realnym, jeśli to co sądzimy, że nas udoskonali tak naprawdę jest dla nas szkodliwe, jest dobrem pozornym.

Szczęśliwość nie może być osiągnięta, jeśli niepoprawnie rozpoznamy naszą naturę, nie udoskonalamy się, szkodzimy sobie; najzwyczajniej nie możemy być szczęśliwi realizując dobra pozorne, bowiem nie realizujemy się jako człowiek, jeśli działamy wbrew swojej naturze. Szczęśliwość osiągniemy jedynie poprzez pełne zrealizowanie własnej natury, dokonując aktów, które będą nas ciągle doskonalić, aż w końcu osiągając pełnię człowieczeństwa, dojdziemy do stanu, gdzie już nic nie będzie można w nas udoskonalić, nic nam dodać, będziemy tym, kim na prawdę jesteśmy; w pełni człowiekiem. Jest to szczęśliwość w sensie absolutnym, która nie jest nam dostępna tutaj na ziemi. Życie na ziemi to ciągła droga, w której możemy uzyskać namiastkę szczęścia, które nie jest absolutne, jest skończone i niedoskonałe, satysfakcjonuje w mniejszym lub większym stopniu, jednak nadal pozostaje celem wszelkiego dążenia. Dobra materialne, relacje jak i zasługi mogą wspomagać nas w uzyskiwaniu, ale nie w nich leży istota szczęśliwości, bowiem ile razy to się słyszy o bardzo bogatych ludziach, ale mających dość życia, o związkach toksycznych, o ludziach którzy goniąc a karierą zmarnowali życie? Jednakże nie posiadając pewnych dóbr tego typu, może być nam trudniej realizować własną naturę. Ludzie bez przyjaciół, rodziny, samotni, ubodzy mogą być szczęśliwi, jednak nie będą w stanie uzyskać takiej szczęśliwości ziemskiej, jak w sytuacji gdy te dobra posiadali.
Szczęśliwość w sensie absolutnym jest najwyższym celem każdego dążenia, nie ma nic ponad nią, a także nie jest degradowana; w tym sensie nie można być bardziej szczęśliwym lub mniej szczęśliwym, bo rozumiana jako pełne zrealizowanie własnej natury staje się czymś, czemu nic nie można dodać ani ująć. Uzyskuje się ją i się w niej trwa.

Podsumowując:
Szczęśliwość jest pewnym dobrem, celem wszelkich ludzkich działań, i może być uzyskiwana jedynie na drodze realizacji dóbr, odpowiednich dla naszej rozumnej natury, prowadzących do naszego udoskonalenia. Uzyskiwać szczęście, to zwyczajnie stawać się coraz bardziej człowiekiem. I o ile w życiu doczesnym polega to na pięciu się po szczeblach, realizując coraz lepiej nasze człowieczeństwo, o tyle szczęśliwość w sensie absolutnym to stan, w którym zrealizowaliśmy się w pełni i jesteśmy najbardziej sobą. Osiągnęliśmy doskonałość na miarę naszej natury.

[Jasiri]

Szczęście to nic innego, tylko wydzielanie hormonu szczęścia.

[Maru]

https://www.youtube.com/watch?v=6uoIeoZQ0ys

[Kami]

Szczęscie <3