Odbudowa zaufania.

[Vult]

Wezwała na konkretna porę hienę by stawiła się do niej w tym miejscu. Ona sama siedziała na swojej ulubionej półce skalnej obserwując tereny. Upodobała sobie to miejsce, szczególnie, że nie miała możliwości lotu a stąd dało się widzieć znacznie więcej. Dodatkowo pomagał jej w tym ptasi wzrok. Czekała cierpliwie, od momentu zebrania nie miała okazji z nim pomówić. A powinna.

[Israel]

Przybył tak, jak miał przybyć. Aż dziwne, że się nie spóźnił. Może to będzie uznane za jakiś plus. Jednakże nie liczył na to, że powróci do łask. Było już zdecydowanie za późno. Nie wiedział, czego ptaszysko chce, więc liczył, że się szybko przekona. Przyszedł. Nie widział jej, gdyż była wysoko, ale za to czuł jej zapach.

[Vult]

Widziała szarą sylwetkę zbliżająca się do jej miejscówki. Gdy stał tam dłuższą chwilę zakrzyknęła do niego.
- Israelu, podejdź. - Te hieny, nigdy nie nauczą się by patrzeć w górę. A krzyczeć do niego też nie zamierzała, w końcu jaka to prywatna rozmowa gdy wszyscy w okolicy słyszą.

[Israel]

Gdy usłyszał ptaka, to uniósł głowę do góry i ujrzał Vult. Po jej słowach, wszedł na górę. Gdy znalazł się tam, padł przed nią na pysk. Nie było to jednak oddanie najwyższej czci, lecz pewnego rodzaju złośliwość, przed którą nie mógł się powstrzymać. Po chwili jednak uznał, że to nie jest najlepszy pomysł i szybko wstał, i odezwał się:
- Oto jestem.

[Vult]

Patrzyła na to co za szopkę odstawił przed nią. Zgorszyła się tym zachowaniem, kłapnęła dziobem zdegustowana. Ani krzty pokory. Niczego się nie nauczył. Chciała być miła ale po takim przedstawieniu nie odpuści. Nie da sobie wejść na łeb.
- Nie musisz się tak podlizywać, nie toleruje u boku przydupasów. Ostatnie lizusostwo nie wyszło ci na dobre, już zapomniałeś jak żmij cię wyrolował? Jak zniszczył to czym nazywałeś zaufanie? Wykorzystał cię do własnych chorych celów. Popełniłeś najgorszy błąd chcąc działać na szkodę członkowi rodziny. I tylko twoja opieszałość uratowała cię przed poważnymi konsekwencjami.
Gdyby faktycznie działał na szkodę Vult nie puściła by tego płazem. Stanowiłby dobry przykład dla reszty, że za łamanie zasad przypłaca się życiem.
- A teraz dość tych błazeństw, wezwałam cię tu w konkretnym celu a nie by przekomarzać się. Zostałeś zdegradowany do rangi wojownika, nie traktuj tego jako coś gorszącego. Uważam, że posiadasz liczne atuty by być doskonałym obrońcą stada. Chcę jednak przydzielić ci nowe zadanie, dać ci szansę na wykazanie się.
Patrzyła mu prosto w ślepia chcąc wiedzieć czy przyswaja to co do niego rzekła i zgadza się na to. Chyba lepiej dla niego będzie gdy pokaże, że potrafi coś więcej niż zrobić obchód i gnić całymi dniami w grocie.

[Israel]

Nie powiedział nic na słowa Vult odnośnie podlizywania się. Zaś dalszą część jej wypowiedzi musiał skomentować. Nie mógł ciągle przeboleć tego, jak Sadism go potraktował. Właściwie cokolwiek by wtedy zrobił, to i tak byłoby źle. Vult powinna docenić to, że nie działał jednak na jej szkodę, a nie mieć pretensje. Nie wiedział jednak, że ona wzięła to pod uwagę.
- Co jest gorsze: działanie na szkodę rodziny czy niesłuchanie przywódcy? - zapytał po czym przeszedł do tematu właściwego, który Vult właśnie poruszyła: - Co to za zadanie?
Spodobało mu się to, że przynajmniej w kwestii obrony został doceniony.

[Vult]

Vult wiedziała, że mógł mieć wątpliwości i poważny dylemat. Rodzina a z drugiej strony przywódca. Jednak należał do Ehisses, takie sprawy powinien poruszać na zebraniach lub zgłosić to. Sam niejednokrotnie widział jak Vult przeciwstawiała się decyzjom gada, był tym często niepocieszony ale krzywda jej się z tego powodu nie stała. Do tego jeszcze awansowała.
- Chcesz wiedzieć co bym zrobiła na twoim miejscu? Z pewnością zaprotestowała. Cenię dobro rodziny ponad wszystko. I mam nadzieję, że zdajesz sobie sprawę, że też do niej należysz. Sprawę ostatnich dziwnych i chorych decyzji Sadisma odłóżmy na bok. - To nie czas i miejsce by o tym prawić. Chwilowe ambicje węża zeszły na dalszy plan odkąd została liderem. Choć w głębi serca miała niemiłe uczucie niepokoju, że to jeszcze nie koniec i szykuje się coś gorszego.
- Co do twojego zadnia szykuje się dla ciebie dłuższa wycieczka. Zależy mi by mieć informacje z każdego ze stad. O ile z Zachodnimi udało mi się przedłużyć sojusz i nie potrzeba nam tam szpiega, podobnie z Księżycowymi. To nasi sąsiedzi i wyślę tam Mulungu, niech się uczy czegoś nowego od ich medyków. Cieniowiskiem zajmę się ja. - Tu zrobiła małą pauzę, odnosząc wrażenie, że Israel się ucieszy, że Vult wybrała sobie misje samobójczą.
- Jak już się domyślasz tobie przypadnie Lwia Ziemia. Na dobrą sprawę niewiele wiemy o tym stadzie. Kłopotliwe może być też to, że nie przepadają za innym gatunkiem. Jednak dla chcącego nic trudnego, wierzę, że wymyślisz jakiś genialny plan by przyjęli cię do stada. Ani słowa o bractwie, że do niego należysz, podobnie jak tam będziesz udawaj, że nikogo z naszej rodziny nie znasz. Przekażę pozostałym by i ciebie traktowali jak obcego na tamtych ziemiach. Musimy zachować środki ostrożności. Raporty będziesz mi zdawał na czas przypadający na zebranie. Jeśli będą dociekliwi twoim comiesięcznym wyprawom powiedz, że w czasie nowiu idziesz oddać cześć swojej zamordowanej matce/siostrze/kochance. Twój wybór. Wymyślisz historyjkę.
Vult uważała, iż otrzymał dobre zadanie, niezbyt ciężkie bo w gruncie rzeczy będzie miał dużą swobodę. Trochę przysłuży się stadu, dowie się ciekawych historii. Będzie uczestniczył w ich zebraniach, sam miód. Największym problemem będzie dostanie się. Tu już będzie musiał odegrać miłą hienę.
- Jakieś pytania?

[Israel]

Vult miała dużo racji. Jednakże już wtedy pałali do siebie niechęcią i odmowa wykonania tego byłaby absurdalna. Choć i tak byłaby lepsza odmowa niż niewykonanie. Przestał jednak teraz rozmyślać i dyskutować nad tym i skupił się na słuchaniu o nowym zadaniu. Rzeczywiście ucieszył się na słowa o "samobójczej" misji Vult. Jednak nie ucieszyło go to tak, jakby mogło ucieszyć jeszcze niedawno. Mimo iż jej nie lubił, to musiał przyznać, że jak na ona razie Bractwo traktuje inaczej niż Sadism, który myślał przede wszystkim o sobie. Słuchał teraz dalszej części. Wszystko doskonale zrozumiał. Wiedział, że to będzie bardzo trudne. Niekoniecznie łatwiejsze od wszystkim niewykonanych lub źle wykonanych zadań. Tym razem wiedział, że musi się jak najlepiej postarać.
- Trudne to. Ile mam czasu? - zapytał.

[Vult]

Podrapała się szponem po głowie i rozejrzała dookoła jeszcze zanim udzieliła odpowiedzi.
- Nie daję ci ściśle ustalonego czasu. Masz to zadanie wykonać starannie i poprawnie a nie w pospiechu. Jednakże nie odwlekaj tego zbyt długo. Masz jeszcze jakieś pytania?
Mógł pytać o cokolwiek, wolała wyjaśnić pewne kwestie. Nawet jeśli nie było to związane z obecnym zadaniem. Najważniejsze; misję mu przekazała. Jeśli Israel wyruszy, to długo nie będą się widzieć. Obecnie to jedyna możliwość szczerej rozmowy sam na sam.

[Israel]

Wszystko było dla niego zrozumiałe. Widział, co ma robić. Musiał tylko jeszcze wymyślić, jak zrobić, ale tym musiał zająć się sam. Tak więc żadnych pytań odnośnie zadania nie miał. Natomiast pytanie niedotyczące tematu w tej chwili nie przyszły mu żadne do głowy. Znając życie, przyjdą dopiero, gdy nie będzie okazji zapytać.
- Chyba nie mam. - odpowiedział.

[Vult]

- Powodzenia Israelu. - Już miała odejść gdy zatrzymała się jeszcze i odwróciła w jego stronę jakby sobie coś przypominając.
- Jakby poszło coś nie po twojej myśli, nie ryzykuj niepotrzebnie. - Martwy do niczego się nie przyda, ale chciała mu tym przekazać, że dba o swoje "dzieci". Choć czasami bywa ostra w słowach.
Odeszła powolnie kiwając się na boki i kulejąc na jeden szpon.

[Israel]

Nie miał najmniejszego zamiaru ryzykować za bardzo. Szczególnie gdyby to zagrażało jego życiu. Ale dobrze, że Vult mu to powiedziała. Przynajmniej w sytuacji niepowodzenia nie będzie miała pretensji, że nie ryzykował. Przez chwilę patrzył na odchodzącą Vult, a następnie ruszył w drugą stronę. Musiał działać.

//z. t.//