Lwia Skała - wnętrze

[Sharma]

Gdyby Sharma nie miała tego odjazdowego futerka, to z pewnością byłoby widać rumieniec, jakim się zalała.
- Dziękuję - odpowiedziała nieznajomej z lekkim zawstydzeniem, patrząc się na nią z dołu. Ta lwica... ona jej kogoś przypominała. Upłynęło parę chwil, nim jaglionka przywołała z pamięci scenę, w której ona i Dyana stali zlęknieni u łap Hofu, który próbował przepędzić trójkę Szkarłatnych. Lwa, czarnego jaguara, który twierdził, że był ich ojcem, i... tak, czarnofutra, błękitnooka lwica. Czyżby to była ona? Sharma przymrużyła oczy i nieco podejrzliwie spojrzała na Nani. Wyprostowała się.
- Chyba już cię raz widziałam - rzekła stanowczo - i to nie było miłe spotkanie. Wybacz, jeśli cię z kimś pomyliłam, ale muszę wiedzieć, czy przebywam w towarzystwie kogoś, kto chciał odebrać mi brata.
Tępa końcówka jej puchatego ogona zadrżała niespokojnie.

[Hofu]

Pomarańczowa lwica zniknęła tak szybko jak się pojawiła, a na jej miejsce wkroczyła nieznajoma, czarna samica. Złotogrzywy skinął jej łbem, skoro ona się przedstawił to Lwioziemiec nie miał zamiaru być dłużny.
-Ja jestem Hofu, a to Sharma. Uniósł prawy kącik wargi w przyjacielskim uśmiechu i spojrzał na dziecko swojej byłej partnerki. Nagle zmieniła swoje zachowanie w stosunku do obcej lwicy. Wykazywała w stosunku niej wielką ostrożność. Być może było to spowodowane jej złymi wspomnieniami z czarnymi kotowatymi. W końcu jeden zgwałcił Suri, a drugi chciał przywłaszczyć sobie jej brata. To nie musiało być zbyt miłe. Zanim Hofu wziął się naprostowywanie tej sytuacji czekał na "wyjaśnienia" ze strony Nani.

[Nani]

Nani słysząc słowa kotki zdębiała, nie przepadała za jaguarami. Była lwem choć czarnym. - Dlaczego twierdzisz, że to byłam ja? - Dziwne, że nie rozpoznała po głosie przecież tamten osobnik musiał się czymś różnić.. - Nie znamy się i raczej bym zapamiętała tak szczególnie umaszczonego kota jak ty. Jesteście zapewne lwioziemcami ? - Widząc jak Sharma się boi zareagowała spokojnie - Hej. Nie mam złych zamiarów możesz czuć się przy mnie bezpiecznie. Popatrz tylko na moje łapy, zad czy głowę nie należę do dużych osobników wręcz przeciwnie jestem bardzo drobną i małą lwicą. - teraz rzuciła spojrzenie Hofu puszczając mu oko.- i gdybym nawet chciała to ten pomarańczowy lew napewno dałby sobie radę z kimś tak małym jak ja. - logiczne wytłumaczenie powinno zadziałać. Zresztą dzieci wyczuwają dobre zamiary więc i tu nie powinno być problemu.

[Sharma]

- Bo wyglądasz jak ona. Dokładnie tak samo - odparła takim samym stanowczym tonem - Ale przepraszam raz jeszcze, jeśli się pomyliłam.
Czy aby na pewno wzięła ją za kogoś innego - tego nie wiedziała. Nie ufała jej jednak, bo tamto zdarzenie zrobiło na Sharmie zbyt wielkie wrażenie. Głosu tamtej lwicy, Destiny, nie pamiętała - to było przecież tak dawno temu!
- Hm, pójdę kogoś poszukać. Deme!
I wybyła.

zt

[Hofu]

Skinął pyskiem na zapytanie czarnej. Nie było czego się wstydzić co do przynależności stadnej, a nawet Nani nie wyglądała na jakiegoś szpiega więc samiec nie musiał wcale tego zatajać. Z uśmiechem siedział i przyglądał się konwersacji nieznajomej z młodą jaglionką. Najwidoczniej doszły niejako do porozumienia skoro młoda nie zadała już więcej pytań. A być może Hofu po prostu się mylił i może Sharma bała się na tyle, że opuściła właśnie grotę, żeby nie przebywać w jednym miejscu z niebieskooką. Złotogrzywy pożegnał się z nią.
-Do zobaczenia, Sharma. Podniósł się pomału z ziemi i przeciągnął się, a potem spojrzał na lwicę.
-Co cię sprowadza na tereny Lwiej Ziemi? Popatrzył na nią z ciekawością i oczekiwał odpowiedzi.

[Nani]

Pożegnała Sharmę kiwnięciem pyska.
- Prawdę mówiąc szukam królowej, ale nie śpieszy mi się. Poprostu jestem ciekawa czy przyjeła by mnie do swojego stada.

[Hofu]

-Jeśli będziesz tylko chciała to pomogę ci odszukać Vasanti. Na pewno jest gdzieś na terenach Lwiej Ziemi i nie trudno będzie ją znaleźć. Podsumował swoje słowa szerokim uśmiechem i wskoczył z powrotem na głaz, na którym miał okazję wcześniej leżeć kiedy rozmawiał z Sharmą.
-Długo jesteś w tej krainie? Hofu jako tako chciał podtrzymać rozmowę więc zadał lwicy kolejne pytanie, na które miał nadzieję odpowie.

[Nani]

Nani miała się już żegnać z samcem, gdy ten zadał jej kolejne pytanie. Postanowiła więc jeszcze chwilkę zostać. Być może zostanie na dłużej, ale narazie rozmowa nie rozwineła się na tyle by miała powód do tego żeby tu siedzieć.
- Od trzech dni się tutaj kręcę. - Odparła grzebiąc łapką w ziemi. Speszyła się gdy zostali tutaj całkiem sami.. Już wolała być w towarzystwie Sharmy, jednak ona sobie postanowiła pójść zostawiając czarnulę w towarzystwie nie znanego jej lwa.. Jej puste spojrzenie mówiło samo za siebie. Nani obawiała się być sam na sam z każdym samcem.. Teraz nie potrafiła zachowywać się w pełni swobodnie.. To grzebała łapką w ziemi, to uciekała wzrokiem tu i ówdzie. Być może gdyby nie spotkało ją to co spotkało była by dziś całkiem inna.. Starała się ukryć niepewność, ale chyba kiepsko jej to wychodziło. Czuła by się o wiele bezpieczniej na zewnątrz, lub gdyby ktoś jeszcze był w jaskini..

[Hofu]

Hofu nie miał zamiaru ot tak olać czarnosierstnej. To nic, że Sharma jej do końca nie ufała, ale złotogrzywy nie widział nic złego w dalszej prowadzonej rozmowie. Jednak rzecz go odrobinę zadziwiła, lwica zaczęła zachowywać się dość podejrzanie. Nie wiedział jak ma rozumieć jej dziwne tiki więc postanowił ją zapytać. Może to wskazywało na to, że był zbyt wścibski, ale naprawdę bardzo zainteresowało go zachowanie Nani.
-To strasznie niedługo. Ja jestem tutaj odkąd skończyłem 4 miesiące. Wszystko było podyktowane problemami w moim życiu, ale nie warto o tym wspominać. Wbił wzrok w jakiś kamień leżący na podłożu. Przypomniało mu się jak poznał Naomi. Tak wiele miał do niej zaufania, a ona niestety odeszła. Było to coś strasznego. Jednak, żeby dłużej o tym nie myśleć znowu skierował spojrzenie swoich niebieskich tęczówek na nietypowo umaszczoną samicę.
-Tereny Lwiej Ziemi są naprawdę przepiękne. Jeśli będziesz miała ochotę to będę mógł cię po nich odprowadzić teraz albo przy innej okazji. Nadal na nią patrzył i nawet postarał się uśmiechnąć.

[Nani]

Hofu rzucił kuszącą propozycję z tym oprowadzeniem jej po krainie. Może przypadkiem napotkaliby królową? I to by było chyba najlepszym rozwiązaniem dla Nani. Na otwartej przestrzeni napewno by się rozluźniła, wg jej myślenia miała by większe szanse na to by w razie niebezpieczeństwa czmychnąć dwa razy większemu od siebie samcowi.
- Skoro tak mówisz.. To chyba się skuszę. Pokaż mi te piękne tereny. - ruszyła w stronę wyjścia, czekając z niecierpliwością na reakcję samca. Jakoś nie chciała tu dłużej być.

[Hofu]

Widząc, że z wielką chęcią podłapała jego propozycję z uśmiechem ruszył za czarną lwicą, od razu wyrównując z nią krok. Rozejrzał się przez moment i stwierdził, że najlepszym miejscem oprócz Lwiej Skały będzie Słoneczna Rzeka wokół której roztaczało się wiele połaci złocistej sawanny. Hofu skinął Nani łbem, żeby ruszyła za nim i z miejsca poszedł w wybranym wcześniej przez siebie kierunku.

[z.t]

[Nani]

Podreptała swoimi małymi łapkami za Hofu.
Z/t

[Hofu]

Droga do Lwiej Skały minęła im na przyjemnej rozmowie. Ich sierść nie była już na tyle mokra, choć nadal pozostawała wiele do życzenia. Złotogrzywy wspinając się na skałę o mały włos nie pośliznąłby się na jednym z głazów, jednak dał radę wdrapać się do groty bez żadnych uszczerbków na zdrowiu. Kiedy znalazł się już wewnątrz wśliznął się do jaskini i ułożył się na kamieniu, na którym wcześniej spoczywał przy rozmowie z Nani i Sharmą. Hofu ułożył swój wielki łeb na łapach, przymykając delikatnie ślepia. Był jednak na tyle uważny, że nasłuchiwał czy aby przypadkiem czarna samotniczka do niego nie dołączyła.

[Nani]

Będąc dwa razy lżejszą, wspinaczka na skałę nie sprawiła jej aż tak wielkiego trudu.
Gdy weszła do środka samiec leżał już na półce skalnej, prawdopodobnie przygotowywał się do snu. Sama jednak położyła się na ziemi jakieś 5 metrów od samca. Była zmęczona dzisiejszym dniem. Oczy same jej się zamykały domagając się snu.
- Dobranoc Hofu..- wymamrotała. Nie opierała się dłużej poprostu zasneła.

[Hofu]

Słysząc szmer stawianych kroków, pomarańczowy poderwał delikatnie łeb do góry i wbił spojrzenie niebieskich ślepi prosto w sylwetkę lwicy, którą ledwo można było dostrzec w tym mroku. Samiec ziewnął przeciągle i ułożył z powrotem łeb na łapach.
-Dobranoc. Odpowiedział na koniec mlaskając. Przymknął swoje niebieskie ślepia i usnął.