Lokator

[Skanda]

Lewa powieka zadrgała nerwowo, podczas gdy wargi rozsunęły się na boki, formując szeroki, sztuczny do bólu uśmiech.
-Jasne, spoko.-wzruszył ramionami, zaciskając kurczowo szczęki. Zaraz jednak odwrócił wzrok i mimowolnie wykrzywił mordę w zażenowaniu sytuacją, w której znalazł się na własne życzenie. Westchnął ciężko, z niesmakiem.
-No pewnie, żarcie na mieście to dobra alternatywa. Co prawda obmywane z pleśni i odgrzewane po kilka razy, ale kto by się tam przejmował.-machnął ręką, uśmiechając się uroczo z nieodpartą ochotą przywalenia nowemu koledze.
Tak cholernie chciało mu się zapalić, aż go nosiło na samą myśl, że ma ulgę w cierpieniu pod samiuśkim nosem, a ten skurczybyk nijak nie zamierza mu jej udostępnić.
-No to jest nas dwóch.-odparł, uśmiechając się krzywo, po czym podszedł do półeczki z dokumentami, portfelem i innymi pierdołami.
-Nie, skąd. Tylko tu mieszkam, dlaczego miałbym mieć klucze?-mruknął, kiepsko udając zdziwienie, aby za chwilkę zdjąć z kółka srebrny kluczyk.
-Do wejściowych.-burknął, po czym wyciągnął dłoń i cofnął ją na złość tamtemu, gdy próbował pochwycić klucz.-Do kamienicy nie mam więc dzwoń do sąsiadów.-dodał, już bez żartów podając tamtemu kawałeczek metalu.

[Derion]

Gdzieś mniej więcej po minucie od pojawienia się na twarzy Ragnara wymuszonego uśmiechu i po usłyszeniu kilku na siłę ozdobionych kurtuazją zdań, Derion zorientował się, że trzyma pomiędzy palcami bardzo mocno uwierający mentalne kiszki drugiej strony przedmiot. Nie powstrzymał się przed lekkim uśmiechem w odpowiedzi na złapanie powietrza, miast spoczywających w ręce Ragnara kluczyków, po czym przejechał opuszkami po miękkim papierze opakowania dzierżonego w dłoni asa, przez cały ten czas mocno rozmyślając nad tym, co zmieni w ich relacji fakt, że pójdzie facetowi na rękę, bądź też nie. Nie miał zbyt wiele czasu i zadziałał w zgodzie z powoli budzącym się tego rozespanego poranka zawadiaką, postanawiając ostatecznie, że pod całkiem wiarygodną przykrywką rozkojarzenia po prostu zapomni o poczęstowaniu Raga kolejnym papierosem.
- Mhm, dzięki.
Chwycił kluczyk tą samą dłonią, w której trzymał opakowanie, z premedytacją dając ragnarowemu nosowi znaleźć się kilka centymetrów od pachnącej tytoniem paczuszki. Oba przedmioty włożył do tylnej kieszeni spodni, skinął łepetyną, po czym przebiegł zmęczonym spojrzeniem wokół Raga, sprawdzając, czy o czymś nie zapomniał.
- To cześć - mruknął i skierował swoje kroki w stronę wyjścia. Sięgnął po plecak, powstrzymał się przed zapytaniem, czy wracając nie wstąpić dla Ragnara po coś do sklepu przewidując, że w ten sposób odbierze sobie całą satysfakcję z niewyświadczenia przed chwilą mu ewentualnej przysługi. Jego myśli powoli odbiegały w stronę spraw, które musiał tamtego dnia załatwić, toteż obdarzając Ragnara ostatnim uśmiechem, jego brwi były mocno ściągnięte, a oczy choć bystre, skoncentrowane na intensywnych, wewnętrznych przeszpiegach wśród planów na zapowiadającą się słonecznie niedzielę.

[Skanda]

-Ta.-odparł cierpko, wykrzywiając mordę z niesmakiem. Już miał zamknąć drzwi, kiedy jego dłoń niespodziewania zatrzymała je, a błękitne oczy przeniosły swe spojrzenie na półeczkę portfelem.
Nie zawahał się się nawet, pochwycił go czym prędzej, po czym prześlizgnął się przez niewielką szczelinę dzielącą drzwi z framugą. Trzasnął nimi niedbale, po czym żwawymi susami zbiegł na dół i wyszedł na zewnątrz.
Musiał, cholera, zapalić.

[Derion]

***

Następny poranek różnił się od poprzedniego drastycznie. Przede wszystkim - Derion nie musiał zrywać się na równe nogi. Mógł spać, ile dusza zapragnie, do dziesiątej, jedenastej lub południa, o ile wyżarte przez wieczorem wypite piwa sumienie by mu na to pozwoliło. Z równie, jeśli nie bardziej, istotnych kwestii, zaznaczyć by należało, że tym razem jego zacne jestestwo spędziło noc w bokserkach, nie dżinsach, połowicznie nakryte jakimś pledem. Sofa do najwygodniejszych nie należała, ale narzekać nie było na co, biorąc pod uwagę fakt, że śpiący na niej Derion wielokrotnie spał w swoim życiu w znacznie gorszych warunkach.
Tak więc spał, a ciepłe, pomarańczowe światło wpadające przez niezasłonięte okno rzeźbiło jego odsłonięty grzbiet w delikatnych, pastelowych barwach, czochrało ciemne włosy i smużyło schowane pod zgiętym ramieniem rysy odprężonej w błogim śnie twarzy. Z jedną ręką zwieszoną luźno poza obrysem kanapy i spokojnie unoszącymi się bokami ucieleśniał błogie, cudowne i niezobowiązujące odprężenie, nie ważąc się myśleć o tym, że cokolwiek może ten stan rzeczy zmienić.

[Skanda]

Wtem w pokoju rozległo się wycie syreny, będące niczym innym a subtelnym dzwonkiem, którym operował budzik w telefonie komórkowym Ragnara.
Zanim tamten raczył jednak podnieść swoje zacne jestestwo z podłogi minęło kilka-dla uszu Deriona zapewne-bardzo dłużących się chwil.
Ostatecznie jednak, nieco za późno dla snu kolegi, sine powieki odsłoniły błękitne oczy, którym pierwsze, co ukazało się dnia tamtejszego, była ręka Deriona-zwisająca z kanapy, niebezpiecznie blisko jego twarzy.
Wargi mężczyzny wykrzywiły się, a on sam odsunął się czym prędzej, podnosząc się do siadu i ze skołowaniem spoglądając na materac, który dziwnym trafem znajdował się teraz w kącie pokoju.
Rozbudziwszy się wystarczająco Ragnar, pochwycił paczkę papierosów i nie kwapiąc się o wzbogacenie swojego obecnego ubioru o nic, wylazł na balkon w bokserkach.
Przesiedział na nim jakieś 15 minut, obserwując coś uważnie i spalając dwa papierosy, by zaraz potem wrócić do środka, nastawić budzik i najzwyczajniej zasnąć.

[Derion]

Derion wziął gwałtowny łyk powietrza, gdy nie dalej, niż na odległość wyciągniętego ramienia, usłyszeć dzwonek ragnarowego budzika. Mimowolnie rozwarł ślepia; niewidzące, otumanione przez przed chwilą pleciony sen. Podłożył dotychczas zwisające luźno ramię pod małą poduszkę, w którą zaopatrzył się dnia poprzedniego i mruknąwszy coś niezrozumiale i bardzo cicho pod nosem, odwrócił głowę w drugą stronę.
Okej.
Każdy może.
Prawda.
Wstać rano.
I mieć głośny budzik.
Bardzo głośny.
Przez półsen, w którym właśnie się pogrążał, wychwycił ruch za swoimi plecami, lecz szybko zrezygnował z analizy jego przyczyn. Wziął głęboki wdech, zamknął oczy i zasnął równie szybko, jak się przebudził.

[Skanda]

I powtórka z rozrywki
Niecałą godzinę później, syreny znów rozbrzmiały w zatęchłej kawalerce, tym razem jednak jakby jeszcze głośniej i żałośniej niż za pierwszym razem.
Ragnar niechętnie rozkleił ślepia, nieprzytomnie błądząc ręką po podłodze w poszukiwaniu telefonu.
Klik.
Mężczyzna wstał i rozejrzał się, niedyskretnie drapiąc się po kroku i powolnie zmierzając w stronę kuchni. Nastawił wodę, a elektryczny czajnik począł niemiłosiernie szumieć całą swą energią, którą zużywał na ogrzanie jej.
Wyciągnął ze zlewu kubek i nie trudząc się by owy umyć, sypnął do niego kawy, zamykając niedbale szafkę, która dała o tym znać donośnym stuknięciem.
Następnie udał się do łazienki, biorąc szybki, mrożący krew w żyłach prysznic, po czym umył zęby, jednocześnie opróżniając pęcherz. Na nieszczęście jego ubranie robocze nie zdążyło wyschnąć przez noc, dlatego ciemnowłosy wspaniałomyślnie użył suszarki, aby ostatecznie dopiąć swego.
Przebrał się w nie oczywiście i zaspanym krokiem ruszył do kuchni, aby powtórnie włączyć czajnik z racji, że woda przez ten czas stała się raczej daleka od wrzątku. Otworzył okno, pozwalając, aby w kuchni zagościła odrobina chłodnego i rześkiego powietrza, nasyconego spalinami i innym trującym gównem, po czym klapnął na krześle.

[Derion]

Nie wiedzieć czemu, tym razem pobudka była bardziej bolesna. Po raz kolejny Derion był zmuszony do nagłego podrygu-spięcia wybudzającego cały organizm. Zmarszczył się, ze stęknięciem przekręcił na bok i wcisnął nos między oparcie a siedzisko kanapy, chcąc w ten sposób przeczekać niechybnie mający nastać za jego grzbietem ruch. Z ulgą wyłapał oddalające się od niego kroki i usłyszawszy trzaśnięcie drzwi do łazienki, przekręcił na plecy. Podniósł leżący przy kanapie telefon i z rozmydlonego przez rozespanie ekranu odczytał godzinę. Miauknął ponownie i powrócił do poprzedniej pozycji, milcząc dopóki dopóty do jego uszu nie doszedł odgłos su-sze-nia. Derion przywitał dzień przymrużeniem oczu i cichutkim przekleństwem wysyczanym do oparcia kanapy.
Zanim Ragnar wrócił do kuchni wylądował już na drugim boku i gapiąc się na pusty ekran telewizora, próbował przywołać do siebie brutalnie przerwane sny. Udało mu się. Tak. Znowu. I ponownie - do czasu. Bo skrzyp wyrywanego z framugi okna skutecznie rozwarł jego ślepia i wbił pełen nienawiści wzrok w bogu ducha winny ekran, w którego czarnej, lśniącej przestrzeni dostrzegł własne odbicie ułożone w niezbyt przyjemny grymas.
Dźwignął się do siadu i zamarł w bezruchu, zbierając motywację do podniesienia tyłka i skierowania kroków do łazienki.
- Zostało ci trochę wody? - zapytał, odwracając głowę lekko w bok, by Ragnar znalazł się w kącie jego pola widzenia.

[Skanda]

-Się zobaczy.-odparł, po czym dźwignął się do blatu i zalał kawę, przy okazji nie trafiając do kubka za pierwszym razem.
-Powinno starczyć -mruknął pod nosem, po czym pochwycił kawę, wracając do stołu.
Poprawił szelki niebieskiego kombinezonu, który miał aktualnie na sobie i wydobył z paczki papierosa, odpalając go dopiero za którymś razem z kolei.
-A ty co tak wcześnie?-spytał, wypuszczając siwy obłoczek z płuc i spoglądając na towarzysza już niemal przytomnym wzrokiem.

[Derion]

Chwilę przetrawiał usłyszaną odpowiedź, będąc zbyt śpiącym, bo rozumieć cokolwiek od razu. W końcu, gdy jego głowa przyjęła jej treść, z ociąganiem podniósł się do pionu i pocierając palcami prawe oko, poczłapał do kuchni, gdzie dał się owiać chłodnemu listopadowemu powietrzu wpadającemu do wnętrza przez uchylone okno. Otworzył wieczko czajnika i zajrzał do środka spod ściągniętych brwi.
- Nie mogłem spać - bąknął beznamiętnie, wsypując dwie łyżeczki kawy do szklanki, którą, w przeciwieństwie do Ragnara, wydobył czystą z szafki nad zlewozmywakiem.
Minął stół i zniknął w łazience na czas gotowania się wody i jeszcze trochę, koniec końców będąc zmuszonym do ponownego włączenia czajnika po powrocie. Mimo, iż zaszczycił współlokatora już w spodniach i koszulce, oparłszy się o blat założył ręce i lekko przygarbił, zmarznięty.
Ziewnął.
Zalał sobie kawę.
- Warsztat samochodowy? - uniósł brwi, łypnąwszy szafirowym spojrzeniem na przyodzianego w roboczy kombinezon mężczyznę.
Pociągnął na nosie i upił kilka łyków kawy.

[Skanda]

-Hm, bywa.-wzruszył ramionami, posyłając tamtemu nikły uśmiech. Trudno było powiedzieć, czy w tym momencie naprawdę był złośliwy, czy po prostu jego gęba nadawała mu takiego charakteru.
-Ano.-mruknął od niechcenia.-Po drugiej części miasta.-dodał mimowolnie spoglądając na zegarek, stojący na lodówce.
-A ty? Gdzie pracujesz?-spytał pociągnąwszy łyka kawy i przeniósłszy wzrok na swego rozmówcę.

[Derion]

– Mój kumpel – zaczął, wziąwszy łyk kawy i odstawiwszy szklankę na oblany uprzednio przez Raga wrzątkiem blat – rozkręca tu biznes. Serwis komputerowy, nic spektakularnego. Będę robił u niego za eeemm serwisanta. Powiedzmy - skrzywił się i zmarszczył czoło w zamyśleniu. - Zobaczymy, co z tego wyjdzie.
Odkaszlnął i wlał w siebie kolejny łyk gorącej kawy, z lubością rozkoszując się jej kontrastującym z chłodem skóry gorącem. Schował jedną dłoń do tylnej kieszeni spodni, a w drugiej przytrzymując szklankę z kawą blisko ust, wymamrotał, uśmiechając się krzywo:
- Nie chciałbym tu utknąć na zbyt długo.
Po czym dopił jej zawartość do dna i wgapił w okno, zastanawiając się nad tym, dlaczego jest tak cholernie zmęczony.

[Skanda]

-He.-mruknął, uśmiechając się pod nosem.-Strzelałem, że jakieś nielegalne gówno, patrząc na twoją facjatę i spluwę przy pasie.-zaciągnął się, wodząc wzrokiem po nieco pokiereszowanej twarzy tamtego-po bliznach i fioletowo-zielonym sińcem, rozlewającym się promieniście pod okiem.
-Kto ci tak obił mordkę?-spytał uroczo, wciąż mu się przyglądając.
Bynajmniej nie wyglądał jak byle "serwisant", dlatego gadkę szmatkę kolegi potraktował ze sporym przymrużeniem oka.

[Derion]

Odwrócił się z powrotem w stronę rozmówcy. Zatrzymał wzrok na twarzy Ragnara na krótko. W życiu nie marnował zbyt wiele czasu na podejmowanie decyzji, więc bez głębszej analizy odburknął tamtemu:
- Trochę nielegalne.
Widok uśmiechu na twarzy naprzeciwko i jego rysy wykrzywił w przyjaźniejszy grymas. Zmęczenie ciążące w klatce piersiowej zdawało się odchodzić w niepamięć.
- Zdarzają się... niezadowoleni klienci - wyszczerzył zęby w uśmiechu i obdarzył Raga zaczepnym mrugnięciem.
Przez krótką chwilę uśmiechał się do siebie, po czym westchnął i uniósł wzrok z powrotem na błękitne ślepia, tym razem na dłużej zatrzymując się na nietypowego kształtu bliźnie pod jednym z nich.
- Tobie też się jakiś trafił?
Nie roztrząsał, nie zastanawiał się, że być może to być niewygodny temat, że blizna nie sińcem, że nie świeżą raną, a pamiątką. Z resztą... nie wspomniał o samej bliźnie. To, że ona była prowodyrką wysnucia podobnego pytania pozostało już w domyśle i jeśli Rag miałby się obruszyć z powodu poruszenia tematu niechlubnych trofeów, mógł winić tylko siebie.

[Skanda]

Mężczyzna parsknął cicho na słowa Deriona, zwieńczone mrugnięciem. Rozbawiło go to, że praktycznie przyznał się przed nim, jeszcze przed chwilą próbując wcisnąć mu jakiś tani kit. Tym samym zyskał jakby w jego oczach nieco uznania.
-Ou, niektórzy byli naprawdę niezadowoleni.-skwitował, wciąż przyglądając się bruzdom na skórze tamtego. Musiał nieźle zaleźć tamtym za skórę, że go tak "przyozdobili".
Zacisnął nieznacznie usta, gdy usłyszał pytanie towarzysza.
-Pudło. Rodzinka.-odparł, uśmiechając się cierpko, aby zaraz rezygnacją pochwycić kubek i wychylić markotnie resztę kawy.
-Muszę iść. Trzymaj się-dodał, dźwignąwszy się od stołu. Zgarnął klucze, leżące na półeczce obok drzwi, by po chwili pospiesznie opuścić mieszkanie.