Skalny las

[Scarlett]

Z nory po dość dziwnej i długiej chorobie, a następnie oslabieniu wynurzyła się całkiem spora klucha, kroczyła mozolnie w stronę zbiegowiska, od dawna nie widziała całej rodziny w komplecie, a już na pewno nie z ciocią i wujkami. Po prostu istny teren i okazja do zabawy! Podeszła posępnie do matki.
- Nie będę siedziała tam już ani chwili dłużej... - odparła spokojnie, ziewając na koniec.
Wszystkich zebranych powitała skinięciem łba i delikatnym uśmieszkiem.

[Persa]

Miał powyżej uszu tego migdalenia się wszystkich wokół. Jedynie młodzi zachowywali jakiś poziom. Coś ich przynajmniej interesowało, chcieli się czegoś dowiedzieć, zaś dorośli... Może nie denerwowałoby ich zaloty, gdyby jedne z nich nie dotyczyły właśnie jego mamy. Wujek mógł sobie być jaki chciał, oddany ich grupie czy nie, ale wypadałoby żeby znał swoje granice.
Persa musiał zaakceptować, że przymiotnik jakim jeden z wujków określił pchły nie zostanie mu dokładniej opisany. Brzmiał groźnie w pysku, niemalże jak warczenie, więc póki nie pozna jego dokładnego znaczenia, nie będzie go używać. Mimo braku odpowiedzi na wszystko, które pozostawiły spory niedosyt, Persa cieszył się, że mama nawiązuje z nim jakiś kontakt. Miał wrażenie, że na niego zwraca uwagę najczęściej, co w oczywisty sposób oznaczało, że był jej ulubieńcem. Odpowiedziałby jej nawet, może o coś zapytał, gdyby nie wtrącenie tego wstrętnego cętkowca.
Mały podreptał do niego i korzystając z tego, że ten ułożył łeb na łapach rzucił się na jego nos, próbując go ugryźć. To mu da do myślenia!
Jednej z sióstr nawet nie zauważył, choć jeśli to odwróci uwagę Kiu od jego porachunków z wujkiem, to dobrze, że się pojawiła.

[Ndevu]

Gdy Persa rzucił się na pysk Ndevu, ten odsunął go gwałtownie i powiedział:
-Ała! Za co?
Oblizał nos i spoglądał na małego awanturnika, wcześniej go nie atakował, co więc w niego wstąpiło?

[Persa]

Za co? Czy ten włochacz naprawdę nie zdawał sobie sprawy z tego co wyczyniał?
Persa cofnął się, a potem dzielnie wyprostował, chcąc coś mu odszczekać. Nim jakieś słowa opuściły jego pyszczek, poczuł jak jego łapy wiotczeją, a on nie czuje w sobie wystarczająco siły, by stanąć naprzeciw temu osiłkowi.
-Nie... Nie rób tak!- zdołał wykrzyczeć, chociaż gardło miał nieprzyjemnie ściśnięte. Nawet nie wiedział dlaczego -M-mama cie nawet nie lubi!- dorzucił i spojrzał krótko na rodzicielkę, licząc że ta podniesie go na duchu, albo najzwyczajniej poprze jego słowa.

[Rinuzi]

Wrzaski obudziły Rin, a możecie być pewni, że wyrwana z drzemki hiena to nie jest to, co chcielibyście spotkać. Skoczyła na równe łapy, cała biła zjerzona, z jej oczu biły błyskawice.
- Persa!
Więcej nie potrzebowała mówić. W tym jednym słowie zawarła cały swój gniew i niechęć do brata. Kłapnęła groźnie zębami. Odwróciła się i kopnęła ziemię, posyłając grudki prosto w pysk awanturnika, a zaraz potem już była blisko wujka i wspinała się na tylne łapy, by polizać go po nosie.
- Bardzo boli? - zapytała troskliwie. Próbowała dokonać oględzin zaatakowanego miejsca, ale dużo jej to nie dało, bo nie znała się na obrażeniach. Zamiast tego po prostu wtuliła się w jego futro.
- Nie słuchaj go. Mówi tak, bo to jego nikt nie lubi!
Rzuciła ostatnie wściekłe spojrzenie Persie.

[Nurit]

Nikt nie zwracał uwagi na skrytą wśród traw brązową kulkę. Wyśmienicie. Problem w tym, że owej kulce w pewnym momencie kiszki zaczęły grać marsza. Chcąc nie chcąc, zwabiona niemożliwą do zignorowania wonią mięsiwa, młoda ostrożnie wychyliła się ze swej kryjówki, by ostatecznie całkiem ją opuścić. Próbowała trzymać się z dala od kłótliwego rodzeństwa i niezrozumiale zachowujących się dorosłych; zwinnie przemknęła obok nich, ukradkiem zerkając, czy aby ktoś przypadkiem nie kieruje na nią wzroku. W przeciwieństwie do Persy i Rin, ona nie znosiła być w centrum uwagi. Jej jedynym pragnieniem było dotarcie do świeżego jeszcze ciała likaona, w którym to, znalazłszy się już przy nim, czym prędzej zatopiła swe jeszcze małe, ale ostre niczym igły kiełki. Tak, tego jej było trzeba!

[Mtego]

Mtego był zadowolony, Kuanza jak zwykle poprawiła mu humor. Spacer będzie super pomysłem, po za tym może się trochę poprzytulają? W każdym bądź razie będzie miło.
- A więc prowadź! -
Powiedział zadowolony, wstał i gotów był do drogi.

[Kuanza]

Kuanza uśmiechnęła się do Mtego, wstała i wyruszyła w drogę, chcąc, żeby samiec był obok niej. Była w znakomitym nastroju, cieszyła się, że będzie mogła spędzić trochę czasu sama z ukochanym.
z/t

[Mtego]

Mtego w milczeniu maszerował obok Kuanzy, ocierając się o bok ukochanej.
z/t

[Ndevu]

Słowa Persy sprawiły, że Ndevu sposępniał, nie dość, że mały go nie znosił, to jeszcze nie podobała mu się jego relacja z Kiu... całe szczęście Rin poprawiła mu humor, wstawiając się za nim, i pytając troskliwie, czy go boli.
- Nie, nie boli kochana, to tylko draśnięcie. - zaraz Rinuzi powiedziała, o tym, że Persę nikt nie lubi, na co Ndevu poklepał małą po głowie i powiedział:
- To twój brat musicie się trzymać razem, nie masz go lubić czy nie lubić, musisz go kochać, nieważne co zrobi...
Po tych słowach spojrzał, na Persę, a następnie na Kiu, uśmiechnął się do niej i zapytał z udawanym zdziwieniem:
- Nie lubisz mnie? - Przez ten cały czas mały awanturnik myślał, że Kiu go nie lubi, może, teraz gdy ta powie mu, że wcale tak nie jest, ten zmieni podejście do niego? Może... oby!

[Kiu]

Mała Scaret wyłoniła się z naszego leża. Zastrzygłam uchem i podeszłam do niej aby chwycić ją za kark i ponowie ułożyłam się obok samca. Przez to nie zauważyłam ataku Persy. Mała połozłam obok rodzeństwa i szybko rozejrzałam się a Nurit, widząc ja jednak westchnęłam. No maluchy to same kłopoty.
-Lubie lubię, inaczej zjadłabym- Rzekłam starając się na poważny ton.

[Ndevu]

- Na pewno jestem smaczny, ale cieszę się, że wolisz mnie mieć przy sobie, niż jako przystawkę. - Powiedział żartobliwym tonem, zaraz po tym spojrzał na Scarlett, i uśmiechnął się.
- Witaj maleńka! - Przywitał się, po czym spojrzał na Persę i poklepał go po głowie, mówiąc:
- Widzisz mały, twoja mamusia mnie lubi, więc twój atak był nieuzasadniony... - Ndevu puścił oczko do samczyka, po czym wyciągnął łapę do niego.
- No chodź, przytul wujka na pojednanie. - Może teraz uda mu się poprawić relację z Persą? Co prawda Ndevu miał nadzieję, że Kiu wytłumaczy Persie, by tak nie robił, ale najwidoczniej nie zauważyła starcia, no cóż, sam musi sobie poradzić z małym negatywnie nastawionym maminsynkiem.

[Scarlett]

Uśmiechnęła się do wujaszka i natychmiast popędziła w trawę, szukając jednej ze swoich sióstr, a dokładniej Nurit. Węszenie nie wychodziło jej najskuteczniej, a i skradanie się w kierunku niej nie było najlepsze. Scarlett hałasowała i maszerowała bardzo nieostrożnie, mimo to uważała się za mistrzynię w tej dziedzinie. Zachichotała widząc siostrę kilka metrów dalej.

[Rinuzi]

Rin parsknęła.
- Ale ja go nie lubię!
No bo co niby ma mieć bycie bratem? Wcale by za nim nie tęskniła. A Ndevu nie był jej bratem, a lubiła go o wiele bardziej. O wiele wiele!
Nie spodobało jej się, że chce on przytulać tego wstręta. Dlatego z wysoko podniesionym ogonem i głową udała się w stronę sióstr. Przysiadła niedaleko niej i ze zdziwieniem oglądała jej poczynania.
- Co robisz?
Płoszy owady, czy co?

[Scarlett]

Nie minęła chwila a nagle do Scarlett, która była pochłonięta swoim "szpiegostwem" przysiadła się ruda siostra. Warknęła w jej stronę zdenerwowana, ale po chwili uśmiechnęła się i szepnęła w jej stronę. Cały czas starała się nieudolnie ukryć w trawach, by Nurit jej nie dostrzegła.
- Śledzę Nurit. O tam jest i najwidoczniej chce się bawić bez nas. - wyjaśniła siostrze, po czym z językiem na wierzchu kontynuowała swoje skradanie. 
Młódka chciała się po prostu dowiedzieć, gdzie to tak pędzi jej siostra. Nie chciała przegapić niczego ciekawego, toteż nie odrywała od niej wzroku.