Skała wewnątrz

[Kaidi]

Czasami każdemu potrzebna jest samotność, ale oczywiście w granicach rozsądku. Przecież żyć samemu ze sobą z miesiąca na miesiąc jest coraz ciężej. Tak przynajmniej sądzę.
Kaidi przekręciła łbem. Na tych ziemiach sama znajdowała się od niedawna, natomiast kiedy mieszkała w swoim stadzie do jej uszu nie dotarły informacje o żadnej Złotej Gwieździe.
-Przykro mi, ale nie znam tego stada. Powiedziała zgodnie z prawdą. Może gdyby znała historię owego zbiorowiska lwów to historia Inés byłaby łatwiejsza do przyswojenia. Jednak brązowa samica lwa nie miała o niczym pojęcia. Dopiero miała okazję wszystkiego się dowiedzieć, ale to w swoim czasie.

[Inn]

Inn co prawda miała zamiar pojawić się na spotkaniu stada, jednak te natarczywe wspomnienia o tamtym potwornym miejscu tak zajęły jej myśli, że nawet nie zauważyła kiedy oddaliła się od terenów stada. Westchnęła jedynie, po czym ruszyła dalej. Sporo czasu już minęło od wezwania i głupio by było, gdyby tak się pojawiła teraz na tym zebraniu, możliwe, że nawet pod jego koniec. Tak więc jakby co to ona była za daleko, żeby cokolwiek usłyszeć.
Już z nieco lepszym humorem dotarła właśnie w to miejsce. Jako, że nigdy nie była nawet w jego pobliżu, bez zastanowienia weszła do środka. Musiała schylić łeb, ponieważ wejście było dość niskie. jednak później było znacznie lepiej. Przeszła przez krótki ,,korytarz'' i udało jej się dotrzeć do prawidłowej części groty. Naprzeciw siebie zauważyła przedziwne malunki na ścianach, jak też kilka kamieni układających się w coś na kształt... tronu? Czyżby ktoś już tutaj mieszkał?
Niestety nic podobnego nie przyszło kremowej na myśl, bo bez jakiegokolwiek wahania weszła głębiej i wtedy zobaczyła dwie rozmawiające ze sobą lwice. Wtedy dopiero zatrzymała się, mrugając nerwowo.
- ...Przepraszam, to Wasza grota? - zaczęła nieco niepewnie, cofając się nieco. A już myślała, że znalazła idealne miejsce na taką swoją ,,samotnię''. Błękitna grota nijak się do tego nadawała, za dużo osób ją znało. A właśnie, grota... Wraz z nią przyszedł jej na myśl Lucas. Nie widziała go już tyle czasu, że nawet o nim zapomniała. Teraz jednak skupiła się na nowym miejscu i tych dwóch lwicach. Jak spotka Lucasa to z nim zerwie. Ciekawe czy ten w ogóle pamięta jeszcze, że są razem, pewnie już znalazł sobie z pięć innych. Ale ją to już jakoś przestało obchodzić. A skoro i uczucia wygasły to nie było już większego sensu ciągnąć dalej ten przedziwny związek. Chociaż i tak wątpiła w to, czy go jeszcze kiedykolwiek zobaczy.

[Inés]

Przez jedną krótką chwilę w jej głowie tliła się nadzieja. A nuż faktycznie uda jej się dowiedzieć o dalszych losach swych pobratymców? Płomyk ten jednak został zgaszony tak szybko, jak się pojawił. Nie ma stada. Nie ma rodziny. Nie ma już nic.
Lwica skinęła łbem na znak, że rozumie.
- A ty? - spytała jeszcze, mając na myśli, oczywiście, to samo pytanie, które wcześniej zadała jej Kaidi.
Zanim jednak doczekała się odpowiedzi z jej strony, zdołała dosłyszeć kolejne słowa, które z całą pewnością nie wyszły z pyska tamtej. Biała zwróciła nieufne spojrzenie na przybyłą.
- Nie - oznajmiła, unosząc przy tym brwi.
To miejsce wydawało się być naprawdę dziwnym. Wszyscy tu przychodzili, ale nikt nie miał pojęcia, do kogo ono należy. Ines nie mogła pojąć, jak w takim razie ta grota mogła stać się swoistym miejscem schadzek. Gdyby wierzyła w magię i tajemnicze moce przyciągające nieznane sobie osoby do równie obcych terenów, ta sprawa byłaby zapewne dużo prostsza do wyjaśnienia. Niestety, przy swoich obecnych poglądach nadal musiała się głowić, z jakiegoż to powodu przyszły tu wszystkie naraz.
I czego tu właściwie szuka ta zielonooka pannica?

[Kaidi]

Lwica przez moment myślała czy powiedzieć białej na temat stada, do którego pozostałości obecnie należała. Kaidi nie miała nic do stracenia oprócz zaufania, którym darzyli ją ci, z którymi wytrwała. Samica przełknęła ślinę by utracić swoistą suchość w gardle i w końcu po chwili ciszy odpowiedziała:
-Należałam do stada Skalnych, niestety tylko jednostki przetrwały i wraz z nimi przybyłam na te ziemie by odnaleźć nowe zamieszkanie. Krótko i treściwie, ale czy właśnie nie oto chodzi? Może Kaidi skróciła formę historii do takich rozmiarów by biała już więcej o nią nie wypytywała? Wiedziała to tylko ona. Ich rozmowę przerwał odgłos kroków, który głuchym echem odbił się o ściany groty. Pierwsza myśl, która przyszła do głowy trzylatki była o prawowitym właścicielu tego miejsca. Chwilę później okazało się, że to tylko kolejna zbłąkana dusza. Skalna skinęła łbem na powitanie kremowej.

[Inn]

- Ah. - odpowiedziała, a raczej mruknęła, odwracając łeb od białej. Czyli jednak nie należy do nich. Mimo to raczej nie zamieszka tutaj, jest za bardzo na widoku, no i może się znaleźć właściciel tej jaskini. Poza tym... to miejsce wyglądało jakoś dziwnie. Lwica weszła już głębiej do groty, bo w końcu stała w wejściu. Nie pomyślała nawet o takiej opcji, że swoim bytem przeszkadza tym dwóm w rozmowie. Skoro grota nie należy do żadnej z nich, to ma takie samo prawo do przebywaniu w jej wnętrzu, jak i one. Zaczęła oglądać malunki na ścianach jaskini. Widziała również wiele odcisków łap i zadrapań. Drgnęła lekko. A co, jeśli tego miejsca używano do przywoływania duchów, albo jeszcze gorszych obrzędów. No bo chyba lew czegoś takiego by nie namalował. Ale czy duchy umieją malować? Po co miałyby w ogóle to robić?
Kremowa przestała myśleć o tych dziwnych i nieistotnych rzeczach, to ją przerastało. Zamiast tego podeszła do ,,tronu'', teraz jemu się przyglądając.

[Inés]

- Skalni - powtórzyła, marszcząc przy tym brwi.
Byli Lwioziemcy. Źli. Płonący. I Złoci, oczywiście. Ale Skalni? Może ma na myśli Złych? Oni jednak, z tego co pamięta, nie byli tak przyjaźnie nastawieni do obcych jak Kaidi.
- Nie znam - przyznała więc, by zaraz przenieść wzrok na piaskową. - A ty? Kim jesteś?
Tym razem zwróciła się właśnie do niej, a ton dawnej Księżniczki pobrzmiewał wręcz oskarżycielsko. Ta lwica przychodzi sobie jak gdyby nigdy nic, a później chodzi i rozgląda się po grocie... To w ogóle nie trzyma się kupy. Może to szpieg? Kto jednak miałby mieć interes w wyciąganiu informacji od Ines, skoro nie odwiedzała tej krainy od przeszło dwóch lat? A może to Kaidi jest w posiadaniu jakichś ciekawych, z punktu widzenia tubylców, wiadomości? Biała na powrót zwróciła wzrok na niebieskooką, rozmyślając nad tą jakże intrygującą teorią.

[Kaidi]

Zachowanie kremowej samicy było trochę dziwne i Kaidi nie ufała jej na tyle, żeby spuścić z niej wzrok. O wiele bardziej Inés wydawała jej się osobą, której można ufać. Ale może to były tylko pozory wytwarzane przez białą nieznajomą? Nikt tego nie wiedział. W końcu trzy lwice były dla siebie obce i mogły wytwarzać tylko i wyłącznie pozory.
-Wątpię, żeby ktoś znał to stado na tych terenach. Mówiła w dalszym ciągu do jaśniejszej samicy, jednak wzrok nadal miała skierowany na zielonooką lwicę. Każdy ruch "wroga" był ważny więc lepiej obserwować i zapamiętywać to co nie pasuje do całej reszty.

[Inn]

Oderwała wzrok od skalnego tronu, aby zwrócić go na białą lwicę. Racja, nie przedstawiła się przecież, zupełnie o tym zapomniała.
- Jestem Inn. - nadrobiła więc, przy okazji uśmiechając się nieco. Poczuła na sobie wzrok Kaidi, przez co zaczęła czuć się nieco niepewnie. No dobra, bardzo. O co chodzi? Ma coś na pysku?
- A wy jak się nazywacie? - zapytała w sumie tylko po to, aby przerwać tą ciszę i jakoś odwrócić uwagę lwicy od swojej osoby. Musi zachowywać się normalnie. Usiadła więc w miejscu, zaprzestając poprzedniej czynności, aby przenieść swój wzrok na lwice.

[Inés]

Raz jeszcze przyszło jej wyrazić swoje przyjęcie jej wypowiedzi do zrozumienia poprzez skinięcie łbem. Wygląda na to, iż albo ciemna przybyła tutaj niedawno, albo upadek dawnych stad już na tyle zatarł się w pamięci tutejszych, że mało kto miał o nim pojęcie.
To przykre, zważywszy na fakt, iż Złoci stanowili fundament całej tożsamości jasnowłosej. Kimże ona była, jeśli nie ich dawną Księżniczką? Zwykłym wędrowcem? Jak każdy inny...?
- Inés - przedstawiła się, na powrót skierowawszy swe wejrzenie na tamtą. - Słyszałaś o Stadzie Złotej Gwiazdy?
Śnieżnobiała miała nadzieję, że może ta lwica będzie miała choćby blade pojęcie o losach jej rodzinnego stada. Jeśli jednak znów niczego się nie dowie, to zapewne odpocznie jeszcze chwilę i uda się na dalsze poszukiwania osób, które mogłyby powiedzieć jej nieco więcej na ten temat.

[Kaidi]

Przyszła pora by przedstawić się po raz drugi dzisiejszego dnia. Brązowa nie miała nic przeciwko temu. Zwłaszcza jeśli dowie się teraz czegokolwiek o Inn. Bo to imię podała do wglądu dwóm pozostałym lwicom kremowa.
-Jestem Kaidi. Odezwała się pierwszy raz w towarzystwie zielonookiej. Ton jej głosu był lekko poważny, jednak na tyle stonowany by nie wyrazić niechęci w stosunku do najmłodszej postaci. Niebieskooka wyciągnęła łapy do przodu tym samym przeciągając się. Musiała choć trochę rozruszać mięśnie, a wcale nie zamierzała wstawać z wcześniej obranego miejsca.

[Inn]

- Miło mi Was poznać. - powiedziała, bardziej dla zasady niż od siebie. Ines i Kaidi. Może w jakiś sposób uda jej się zapamiętać. Niestety pamięci do imion to ona za dobrej nie miała.
Inn skupiła swoją uwagę głównie na Ines. Słysząc jej słowa, zamrugała kilka razy, patrząc na nią zdziwiona.
- Oczywiście, należałam do niego, od urodzenia. I byłam w nim aż do jego końca. Dlaczego teraz o nie pytasz? Przecież to było tak dawno. - odpowiedziała, przyglądając jej się uważnie. Zaraz. Biała lwica, niebieskie oczy i jeszcze takie długie włosy.
- Przypominasz mi kogoś z tego stada. Była podobna do Ciebie, ale nie miała warkocza. - powiedziała, dumna z siebie.

[Inés]

Uszy lwicy nadstawiły się momentalnie. A jednak. Kolejne słowa zielonookiej przerosły jej najśmielsze przypuszczenia. Czy to w ogóle możliwe, że nie dość, iż udało się jej natrafić na niegdysiejszą Złotą, to jeszcze znała ona jej matkę? Chociaż, jakby się tak zastanowić, nie wydawało się to wcale aż takie nieprawdopodobne - wszak Vendetta była przywódczynią, powinna więc być rozpoznawalna. Dlaczego jednak Inn nie pamiętała imienia dawnej władczyni? A może była wtedy zbyt młoda, żeby mieć pojęcie o tego typu sprawach? Wyglądała na nieco mniej dojrzałą od niej czy Kaidi...
- Vendetta...? - spytała przyciszonym głosem, nie spuszczając z Inn bacznego spojrzenia.

[Kaidi]

Czyżby Inn była lwicą, która mogła rozwiać wszelkie przypuszczenia siedzące w głowie Inés? Na to właśnie wyglądało. Brązowosierstna patrzyła raz po raz na białą i kremową. Ich rozmowa, mimo że nie dotyczyła jej bardzo ją zaciekawiła. W końcu przecież dostała zadanie od Powoju by dowiedzieć się cokolwiek o ziemiach, na których pragnęli zamieszkać. Może to całe Stado Złotej Gwiazdy było na tych terytoriach dość ważne? Zawsze warto utrzymywać pakty ze stadami, które są silne. Przecież nigdy nie wiadomo kiedy będą chciały ci zagrozić, a przy pomocy takiego paktu mogło się wiele zmienić. Kaidi ułożyła łeb na łapach i przysłuchiwała się dalszej rozmowie między samicami.

[Inn]

Inn próbowała sobie przypomnieć jakieś fakty z dawnego życia, ale jako że była wtedy dość młoda (w końcu była jeszcze lwiątkiem), tak więc nie za wiele szczegółów pamiętała. Jednak imię wypowiedziane przez białą nieco odświeżyło jej umysł.
- Tak, już pamiętam. To na pewno była Vendetta. Ale ona nie żyje. - zakończyła swoją wypowiedź, a dopiero po chwili zdała sobie sprawę z tego, co powiedziała. Ines znała to imię, więc musiała być z nią jakoś powiązana. Czyżby była jej córką albo kuzynką?
- Przepraszam. - powiedziała cicho, spuszczając łeb ze wstydu. Super, ona to dopiero ma takt.

[Inés]

Uszy jej oklapły, a sama lwica, choć starała się zbytnio nie okazywać emocji, nie była w stanie opanować drżenia ogona.
A więc została sama. Bez nikogo. Jej matka została pożarta przez hieny, stado się rozpierzchło, a ojciec i brat... Właśnie, co z nimi?
- A Nuko i Nathaniel? Oni też zginęli? - zadała kolejne pytanie, z trudem powstrzymując się od płaczu.
W żaden sposób nie zareagowała na zmieszanie lwicy, zdawała się zupełnie ignorować ów fakt.
- To dla mnie ważne.
Spuściła wzrok. W innej sytuacji z pewnością nie wypytywałaby obcej osoby o takie rzeczy, ale to było najlepsze wyjście - kto wie, kiedy uda się jej spotkać kolejnego byłego członka Złotych? A bez tego Inés nie dowie się, kogo tak naprawdę powinna teraz szukać i czy w ogóle pozostała choć jedna taka osoba.