Lwia Skała - wnętrze

[Jessica]

- A w co? - zapytała siostrę. - Tylko nie latanie na liściach proszę Viki...
Popatrzyła na Viktorię trochę prosząc a zarazem ostrzegawczo i zdenerwowanie.
- Może złapiemy pierwsze sobie jakąś kolacje?
Jessi poczuła zimny wiatr wysunęła pyszczek z jaskini i popatrzyła na księżyc który już było widać.
- Pełnia - krzyknęła nagle wpatrując się w niebo. - Jakie to śliczne i popatrz nawet gwiazdki widać. Jessica położyła się i dalej patrzyła w niebo. Albo - mruknęła nie jestem głodna...

[Viktoria]

Podeszła za Jessi do krańca jeskini i też wyglądneła.
-Cudnie - wyszeptała. Z miejsca mogłaby się zakochać w nocy. Takie widoczki... To Vikę kompletnie oczarowało.
-W co.. - powtórzyła za siostrą i nagle zorientowała się że miała jej odpowiedzieć. Pomyślała trochę, przyklapnęła uszka, zmróżyła oczka i wyszeptała Jessice do ucha
-W kotołakii... - specjalnie przedłużyła i zciszyła ostatnie literki budując napięcie grozy. Przybrała dumną postawę i krocząc powoli usiadła przy wyjściu z jaskini tak że od tyłu księżyc oświetlał ją delikatną poświatą. Zamiotła ogonkiem i cicho powiedziała:
-Nie wiesz co to są kotołaki? Ja ci opowiem...

[Jessica]

- Co? Kotołaki? Nie istnieją! Nie będę się bawić w coś co nie istnieję Viki!
Popatrzyła ze zdziwieniem na siostrę, zawsze miała bujną wyobraźnię ale teraz to już przesadza.
- Hamuj wyobraźnię siostrzyczko! - powiedziała szybko i liznęła siostrę po pyszczku.
- Idę złowić sobie kolacje... - żuciła do siostry i wyszła z jaskini.
[zt]

[Viktoria]

Zdziwiona zachowaniem siostry przez chwilę miała na pyszczku wymalowaną naprawdę głupią minę. Ale zaraz się zreflektowała. Tego jej nie odpuści. Prędzej sto futer by zjadła niż zrezygnowała z tak wspaniałej opowieści. Opowiadanie było jednym z nielicznych spokojnych zajęć które Vika lubiła. Cichutko wyszła i nie robiąc hałasu zeszła na dół.
[zt]

[ Dodano: 2014-08-13, 21:42 ]
Razem z siostrą weszły do jaskini. Położyły się w jej drugim końcu.
-Odłóżmy tę rozmowę na jutro - powiedziała Viki. Liznęła siostrę po pyszczku, co jak na jej zachowanie było niezwykłym przejawem uczuć i kładąc się położyła łepek na grzbiecie siostry tym samym dając jej poczucie bezpieczeństwa. Obie usnęły.

[Jessica]

Poprzedniego dnia weszła za siostrą do jaskini i usnęła.
Obudziła się i popatrzyła na siostrę jeszcze śpiącą. Wstała przeciągnęła się i zaczęła lizać swoją łapę a raczej łapki. Podskoczyła dwa lub nawet trzy razy. Wychyliła łebek z jaskini
było bardzo cieplutko wręcz gorąco.

[Viktoria]

Wstała i przeciągneła się. Promienie światła wpadały do jaskini delikatnie pieszcząc jej futerko. Podeszła do Jessi.
-Jak się spało? - spytała. Powiew orzeźwiającego rannego, ale mimo to już i tak gorącego powietrza udeżył w jej nosek.
-Jak tu nikt nie przjdzie.. To może pójdziemy się gdzieś przejść. - powiedziała do siostry. Popatrzyła na nią i parsknęła śmiechem. Nie wredym krzywdzącym, ale radosnym.
-Wyczyść sobie futerko na łapkach. Wlazłaś wczoraj w jakieś błotko. - Jessi wyglądała tak jakby zaliczyła co najmniej kąpiel błotną. Viki natomiast była w bardzo dobrym humorze. Przeciągneła się jeszcze raz i usiadła obok siostry

[Jessica]

Jessi popatrzyła na swoje łapki, naprawdę były one brudne. Zaczęła je lizać po chwili jednak oderwała się od tego i odpowiedziała siostrze.
- Tak nikt tu nie przychodzi... Możemy się przejść ale jeszcze nie teraz.
Lwiczka wróciła do czynności którą robiła wcześniej a po skończeniu jej położyła się mówiąc do Viki:
- Widzę że jesteś w dobrym humorze - uśmiechnęła się do niej - ja nawet też. Mi spało się dobrze a tobie.
Jessica zerknęła na siostrę, położyła główkę na ziemi i łapkami zaczęła ruszać kamyczki którymi jeszcze wczoraj się bawiła.

[Viktoria]

Popatrzyła w górę i westchnęła. Chciała coś robić i to natychmiast. Przez chwilę rozważyła skok na Jessi. Ale to byłoby zbyt proste. A latnie na liściach? Nie, teraz nie bardzo miała na to ochotę. Pomyślała jeszcze trochę ale nic nie przyszło jej do głowy.
-No i co chcesz teraz robić? - zapytała.

[Jessica]

- Nie wiem Viki, może.... - Jessi zawahała się - może byśmy się w coś pobawiły? Tylko w coś normalnego, naprzykład berka !
Jessi podniosła się przeskoczyła siostrę muskając ją w pyszczek ogonkiem i pobiegła w głąb jaskini... Krzyknęła jeszcze - Jesteś berek.

[Viktoria]

Popatrzyła zdziwiona na siostrę. No tak, ona by się tylko w berka bawiła. Jak sobie chce. Viki naprężyła wszystkie mięśnie w jej ciałku i skoczyła w kierunku Jessi rozpędzając się ciut za bardzo. Oczywiście dogoniła siostrę ale wpadła wprost na nią przewracając przy tym i siebie i lwiczkę. Poturlały się kawłek a gdy już zatrzymały się, a właściwie zatrzymał je koniec jaskini, Viki podniosła łebek i uwolniła się z uscisku siostry. Rozbawiona przejechała jej łapką po pyszczku nie wysuwając pazurków, tak żeby jej nie zranić i powiedziała - Berek! - po tym odbiegła trochę z zamiarem dalszej ucieczki gdy tylko siostra się poniesie z ziemi.

[Jessica]

- O ty zbuju! - Jessi krzyknęła rozbawiona do siostrzyczki i pobiegła w jej kierunku. Szybko więc tez dogoniła Viki pociągnęła pyszczkiem jej ogonek krzycząc - Berek! Odwróciła się pobiegła przed siebie

[Viktoria]

- Aj! - krzyknęła Viki gdy poczuła że Jessi ciągnie ją za ogon. Szybko zmieniła kierunek biegu i popędziła za siostrą. Dogoniła ją i odwdzięczajęc się za to co śmiała uczynić Jessi też pociągneła ją za ogon. Zaśmiała się widząc reakcję Jessi i krzycząc - Berek! - zaczeła uciekać.

[Jessica]

Jessi odwróciła się szybko i pobiegła za siostrzyczką dobiegły do wyjścia z jaskini gdzie Jessi dotknęła siostrę mówiąc - Berek ale już przestajemy sie bawić. Jessi położyłą się i zaczęła wpatrywać w wyjście z jaskini.

[Viktoria]

-Co tam widzisz? - zapytała Jessicę Viki. Położyła się obok siostry i wpatrzyła w to samo miejsce. Widoczki rozciągające się z tego miejsca były cudne. Viki nie wiedziała czy bardziej jej się podobało to miejsce nocą cz w dzień. Nawet się nad tym nie zastanawiała.

[Inn]

Inn zmęczona nieco tym łażeniem po wszystkich obcych jej terenach, zaszła w końcu na Lwią Ziemię, po czym niemal automatycznie skierowała swe kroki na Lwią Skałę.
Kiedy jednak weszła do środka, zobaczyła dwie młode lwiczki. Nie było tu nikogo innego. A i tych młodych nie kojarzyła. Zdziwionej lwicy zajęło chwilę, zanim ruszyła dalej wgłąb Groty.
- Um, cześć. - przywitała się, dalej nieco zdziwiona, siadając w przypadkowym miejscu, w którym się zatrzymała.