BAL PRZEBIERAŃCÓW- Pokoj

[Cavum]

Nie był zaskoczony. Spojrzał wzrokiem "serio?" na Mariana.
- A czego się spodziewałeś co? To było do przewidzenia...
Westchnął smutno.
- No... ale przynajmniej zamacałem... a ty nie.
I zaśmiał się cicho, a zdarza mu sie to bardzo rzadko.

[Tyrvelse]

Młodzieniec raźnym krokiem przemierzał korytarz i uśmiechnął się pod nosem, widząc dwie śpiące kobiety. Zenek nie kłamał! Bezpardonowo pociągnął jedną za ucho, a drugą za pióra. Uśmiechnął się z satysfakcją, czując ciepło i stanowczy opór żywej materii. Jego ogon tryumfalnie przeciął powietrze. To było to, czego szukał.
Rozejrzał się, sprawdzając, czy nie ma tu jakichś niewygodnych świadków.
Teraz tylko musiał poczekać na wspólniczkę.

[Vasanti Vei]

Kleopatra zjawiła się niemal niezwłocznie. Ona również spojrzała po bokach, by upewnić się, czy nie ma tu nikogo poza nimi. Znakomicie.
- Anthro? - mruknęła, nosząc wzrok na Tymka.
Nie czekając na odpowiedź, sama przejechała dłonią po sierści i piórach. Prawdziwe, jak nic. U sępicy rozpoznała to jeszcze na sali balowej, a teraz miała już stuprocentową pewność.
- Dasz radę? - spytała, uśmiechając się w nieco kpiący sposób.
Młodzieniec nijak nie przypominał kulturysty, ale chyba tak źle nie było...

[Tyrvelse]

W odpowiedzi kiwnął głową, uśmiechając się nieco złośliwie. Stuprocentowe anthro, od kołyski zapewne. Hiena jest niczego sobie, ale ta ptaszyna... Skrzydła były piękne! Szefostwo się ucieszy.
-Nie martw się, wasza wysokość. - mruknął, nawiązując do stroju współpracownicy. Da sobie radę... Geny anthro dawały mu nieco więcej siły. Nie cackając się, chwycił hienę pod pachy i zaczął ciągnąć po korytarzu.

[Vasanti Vei]

Wzruszyła ramionami. Skoro tak mówi... Ona nie wątpiła w swoją siłę. Ćwiczyła co rano.
- Fiu, fiu, ale dzisiaj mamy łupy. - Poszerzyła uśmiech.
Ona sama powzięła Walentynę w podobny sposób jak Tymek hienę i ruszyła z nim w stronę pewnego tajemniczego miejsca, zwykle zwanego piwnicą. Prędko otworzyła drzwi kluczem wyjętym z jednej z ozdób we włosach i weszła pierwsza. Nie zapalała światła, wcale nie czuła się źle w półmroku.

[Mistrz Gry]

Oboje weszli do piwnicy, lecz nie zauważyli, że zostawili za sobą wyraźny ślad.
Pióra, mniejsze i większe, niegdyś należące do Walentyny, teraz leżały na zimnej, zamkowej posadce. I prowadziły wprost do piwnicy.

[Cavum]

Tymczasem...



Jak się wydostać.. cholera... jestemw samych spodniach i to do połowy ściągniętych... Zaraz!

Spojrzał na Mariana.
-Jedną rękę masz blisko mojej kieszeni, mam tam scyzoryk, z pilnikiem. Spróbuj przeciąć mój łańcuch a ja cię uwolnię. Dobra?
Musieli współpracować. To była jedyna ich nadzieja...

[Vult]

/Pssst wasze ciuchy są wyrzucone za oknem. Jesteście tylko na bieliźnie./


Spała nawet nie zdając sobie sprawy z tego, że jest wleczona. A gdyby wiedziała, że ktoś ja ciągnął za piękne pióra...biada mu.

[Maru]

Spojrzał na kompana z miną 'AYFKM'.
- Twoje spodnie wyfrunęły za okno. Zaraz pójdę poszukać tego scyzoryka.
Poleżał chwilę gapiąc się w sufit, aż nagle zachichotał.
- Ale w sumie to nawet fajnie było, popatrzyłem sobie i była całkiem przyjemna atmosfera.

[Mistrz Gry]

Nagle Mariana ogarnęła straszna senność. Natychmiast zaczął marzyć o owinięciu się ciepłą kołderką i położeniu na tym jakże mięciutkim łóżku...
Za to Czarek czuł się świetnie. Był wesoły, co nie zdarzało mu się często. Aż za wesoły. Wszystko nagle wydało mu się piękne, cudowne i nie z tego świata. Jak na przykład ta niebieska wiewiórka buszująca po komodzie. Był w stanie euforycznym i mogły się u niego pojawiać niewielkie halucynacje

[Duch]

Maszerował przez korytarze i jego szczególną uwagę zwróciły pióra porozrzucane po podłodze.
- Mhmmm a to ciekawe - mruknął spoglądając na jedno z piór i podniósł przyglądając się mu z bliska. Te ślady "wychodziły" spod drzwi od tego pokoju za którym zaczął słyszeć jakieś chichoty mężczyzny co to za dużo opium spożył.
Zajrzał przez dziurkę od klucza za nic mając prywatność.
- Wyważamy? - Zapytał się dziewcząt co one o tym pomyśle myślą. Mądry kapitan zawsze naradza się z swoją kompaniją w takich ważnych momentach.
Za nic nie przyszło mu do głowy by w ogóle sprawdzić, czy drzwi są zamknięte. No bo po co skoro można je wysadzić, przecież to zabawniejsze rozwiązanie!

[Venety]

Wychodząc z sali balowej natknęli się na stos licznych piór. Było to na tyle dziwne, że postanowili ruszyć tym tropem (bo co innego mieli zrobić)? A może to był jakiś drogocenny ptak, który gubił pióra? Czyje to mogą być pióra? ie kojarzyła żadnego z takich stworzeń... Najwidoczniej ktoś przyszedł przebrany za ptaka na bal przebierańców.
- Może po prostu wystarczy... Zapukać? - dotknęła delikatnie drzwi, które delikatnie się ruszyły. Nie ma to jak dobre zawiasy - Są otwarte. Pewnie za dużo wypili.

[Maru]

Sen go zmorzył, może to z nudów, albo z powodu alkoholu. Nieważne. Już prawie przysypiał, gdy do pokoju zajrzała jakaś blondyna. Otworzył oczy tak do połowy i zachichotał się widząc ją. Humorek mu dopisywał chyba po alkoholu. Przeciągnął się na łożu i wydukał tylko do nieznajomej.
- Jesteś moją... kolejną...

[Duch]

Spojrzał się podejrzliwie na otwarte drzwi i sięgnął wolną dłonią po pistolet.
- Z doświadczenia wiem, że właśnie takie otwarte drzwi oznaczają jakąś pułapkę, więc uważajcie! - wyszeptał podekscytowany i kiedy to drzwi się lekko otworzyły wparował zaraz za blondyneczką mierząc w jegomościa przykutego do łóżka i drugiego na haju.
- Stać! Znaczy się leżeć... Znaczy się... Co tu do czorta się wyprawia!? - Wrzeszczał kapitan nie kryjąc swojego obrzydzenia do tej sceny jaką tutaj zastał.
- Wy cholerni fetyszyści! Będziecie się smażyć w najgorętszej z smole piekielnej! To chore! Przy was to moje wszystkie grzechy jakich się dopuściłem to nic niewarte psikusy! - Machał w złości szablą mając wielką ochotę pokroić tych zbereźników na plasterki i oddać dzikusom na pożarcie.

[Venety]

- Co? Że ja? Kolejną? - tupnęła nogą, posyłając gniewne spojrzenie Marianowi. Chciałby! W życiu. Nie, nie, nie, nie, nie! Skrzywiła się wyraźnie -Fuj. Jeśli już miałabym cokolwiek z kimkolwiek robić, to w bardziej naturalny sposób. - Okropność.
I już.
Wolała nie wiedzieć, jakie grzechy miał pirat. Dlatego też nie pytała. Zamiast tego podniosła wyżej ptasie pióra, by mógł dokładnie je zobaczyć - Co to znaczy?