Teraz ty szukasz!

[Shiriki]

-No obronie, a może i nuczę sie bronić, co ty na to okruszku?- Zapytałem lekko unosząc jedną brew i unosząc spojrzenie ku górze, no nie widziałem jej ale to tam detale.
-no to bardzo dużo faktycznie- Zaśmiałem się i wystawiłem język. No i w tym momencie okruszek zeskoczył i zaczął biec. Pokręciłem głową. Wiadomo, że mi nie ucieknie, jestem mistrzem w bieganiu. Potruchtałem w jej stronę i oczywiście zwracałem uwagę aby to nic nagle nas nie zaskoczyło. Trzymałem mały dystans, a niech sobie myśli, że jest szybka.
-Uważaj pod łapy lepiej- Zaśmiałem się do niej jeszcze. No taka kulak i bez problemu może się gdzieś wywrócić.

[Vanthi]

Vanthi podniosła wysoko swoje uszka i wyszczerzyła kły w szerokim uśmiechu. Podskoczyła zadowolona z jego propozycji.
- Tak! Shiriki nauczy Vanthi się bronić! Jejku! - krzyknęła rozentuzjazmowana, po czym czmychnęła mu faktycznie. Oczywiście mała biała kulka była zbyt wesoła i zbyt nieostrożna. Potknęła się o własne łapki i przekoziołkowała po burej ziemi kilka metrów dalej. Wpadła białym kuprem w dołek i rozłożyła się na nim. Na jej nosku wylądował żuczek, którego szybko strzepała. Podskoczyła wesoło i otrzepała swoje białe futerko z pyłu i kurzu. Spojrzała szafirami na swojego nowego przyjaciela albo i opiekuna.
- Auć. Obiłam sobie pupę. - mruknęła, średnio zadowolona z tego faktu. Zastrzygła uchem i spojrzała gdzieś w bok.
- Shiriki... chodź tam... wysoko tam! - rzuciła nagle - Już zachód. Zaraz będzie noc. Chodź Shiriki! Pooglądamy gwiazdy! Z wysoka lepiej je widać! - popatrzyła na niego wyczekująco, jak gdyby to była najważniejsza rzecz w jej życiu.

[Shiriki]

No i stało się, okruszek potknął się. A jak to zabawnie wyglądało. Lekko zastrzygłem uchem i zaśmiałem się widząc to wszystko. Złapałem ją w zęby za skórę na karku i postawiłem na tyłku.
-to sa skutki nie patrzenia jak sie biega- dodałem śmiejąc sie. Całe to zajście było iście zabawne. kiedy jednak biała zaczęła mówić, sam spojrzałem na górę. Faktycznie zaczynało robić się późno.
-no dobra- Rzekłem i rozejrzałem sie uważniej raz jeszcze- A twoi rodzice? Na pewno sie martwią- dodałem patrząc się na małą.
-rozgniewany rodzic może być gorszy niż potwór z bagien- Przytaknąłem sobie na te słowa.