Rzadko bywam w tym dziale, jednak Ahati to eksperyment na tyle duży, że zostawię tu swój ślad.
Byłoby fajnie, gdyby znalazły się osoby, które zechciałyby razem ze mną podjąć jej historię. Szukam ludzi, którzy mają ochotę i pomysł na wspólne pisanie. Poszukuję znajomości, rodziny - być może nawet siostry, której Ahati uratowała życie, a która w końcu odeszła poszukiwać stada, które przyjęłoby je obydwie. Jej historia jest nieco sztywna, raczej ciężko byłoby do niej upakować kogokolwiek, jednak takiej możliwości bynajmniej nie wykluczam.
W największej jednak ogólności - po prostu poszukuję chętnych na pisanie. Wszelkie pomysły, propozycje mile widziane.

Przymierzam się do założenia tego tematu już od roku, w końcu mi się udaje!

A więc mogę kolorować linearty, robić jakieś avatary czy podpisy, wycinać obrazki z teł czy je po prostu zmniejszać do odpowiednich rozmiarów, co tam chcecie.
Nie jestem mistrzem w obrabianiu avków, sama preferuję raczej proste obróbki, ale z chęcią zrobię coś tym, co byście chcieli. Kilka próbek:

Avki:

1. Shaka  
2. Shaka  
3. Maoni  
4. Shi  
5. Inn - z napisami  
6. Znów Inn 
7. Kaiser

Linearty, które pokolorowałam w ramach Kolovatarni:
Cavum
Nirai
Nafasi
Mitali
Uraza

Jeśli nie jesteście pewni czy mogę zrobić to, co byście chcieli, po prostu zapytajcie!

Od teraz za akcje fabularne, również te bez udziału MG, które w jakiś sposób wpływają na rozwinięcie postaci (może to być np. walka, polowanie, trening, ale też ciężka przeprawa przez rzekę czy inna akcja, która wymagała od postaci wzmożonego wysiłku fizycznego), można dostać kilka punktów PD.

Mistrz Gry będzie sam nadawał PD za akcje, które rozwinęły postać fizycznie (w końcu punkty statystyk odnoszą się bardziej do ciała niż ducha), ale jak wiadomo, przy takiej ilości akcji można coś przeoczyć.  
Polowania na fabule bez udziału MG również będą się liczyć, trzeba jednak włożyć w to jakiś wysiłek i musi ono zostać ładnie opisane (nie wystarczy coś w stylu "rzucił się na antylopę i po chwili leżała już martwa"), to samo dotyczy treningów, musi być dokładny opis tego, w jaki sposób lew trenował, nie wystarczy krótka informacja o tym.

W tym temacie możecie również podsyłać wątki waszych rannych lub chorych postaci, jeśli uważacie, że zasłużyły one na odnowienie punktów życia. Spis czynności, których przeprowadzenie może skutkować poprawą stanu waszej postaci znajdziecie w tym temacie.


Dlatego też prosimy o podsyłanie w tym temacie akcji, które Waszym zdaniem zasługują na wynagrodzenie w postaci kilku punktów PD/HP:

Postanowiłam, że może to jakoś pomoże i da stadu do myślenia :P po coś dołącza się do jakiegoś stada, dlatego teraz będziemy robić listę, kto był aktywny.

Lista postaci w stadzie:
- Ghalib
- Belial
- Kaaivy
- Diara
- Nataka
- Zuri
- Kiburi
- Mirra
- Xis - postać do oddania

W zeszłym miesiącu aktywni byli:
- Ghalib
- Zuri
- Belial
- Diara (ostatni post 15 sierpień!)
- Kaaivy
- Xis - do oddania
- Kiburi (ostatni post 4 sierpnia!)
- Mirra

Chyba 84 lata minęły odkąd ostatni raz rysowałem lefki i przydałoby się trochę poćwiczyć, a że swoich postaci nie mam zbyt wiele i nie mam zbytnio ochoty je rysować, tak sobie pomyślałem że może ktoś jest w potrzebie.
Będę rysować tylko portrety i nie obiecuję że narysuję WSZYSTKIE postaci jakie zostaną zgłoszone (nie ma ograniczeń, można zgłosić wszystkie swoje postaci no ale narysuję tylko te na które będę mieć ochotę akurat). iii tak na marginesie to nie podaję żadnych dat ani nic, będę mieć wolną chwilę to coś skrobnę, nie to nie, raz kilka dziennie raz dwa na miesiąc.

Miano: Völundr. Imię pochodzi z mitologii nordyckiej. Tak, zdaję sobie sprawę z tego, że etymologia imienia tej postaci nie pokrywa się z jej pochodzeniem. Cóż, bywa!

Rodzina: (obecnie wszystkie postaci nie istnieją na forum i są martwe)
- Hadżarte - najmądrzejsza, najwspanialsza, najpiękniejsza lwica na świecie - przynajmniej w mniemaniu Völundra. Traktował ją jak swoją królową, chociaż czasem zdarzał mu się "skok w bok". W ciągu prawie ośmiu lat wspólnego pożycia sprawili sobie cztery liczne mioty. Ponoć była wytrawną manipulatorką i zimną suką, lecz na pewno kochała swojego partnera szczerą miłością.
- Byleistr i Hyle - dwóch synów z pierwszego miotu. Pupilkowie ojca. W młodości często walczyli ze sobą o jego względy - dopóki nie odkryli, że ma on swoje za uszami. To właśnie ich ze wszystkich swoich dzieci Völundr kochał i cenił najbardziej. Pomimo to wyrośli na naprawdę porządne lwy, które nie chciały popełniać błędów swoich rodziców. Byleistr był dość rosłym jak na swój podgatunek samcem o czekoladowej sierści, "wrzosowej" grzywie i bursztynowych oczach, zaś Hyle'a natura obdarzyła rdzawą sierścią, ognistymi oczyma i ciemnobrązową grzywą ojca.
- niezliczona liczba synów, córek, wnuków - nie odgrywają większej roli w historii lub nie byli bardzo istotni dla tej postaci, dlatego ich imiona nie zostały wymyślone. Doskonale zdaje sobie sprawę z tego, że nie był idealnym ojcem i partnerem. Często reagował zbyt ostro, czasem nie reagował wcale. Mierzył swoje dzieci przez swój własny pryzmat, porównywał je do siebie. Nie potrafił zrozumieć, że każda młoda istota, która z niego powstała, miała różny charakter i różne zamiłowania. Pomimo niesnasek, Völundr starał się przynajmniej w tej jednej kwestii - ciałem zasłaniałby swoje potomstwo, gdyby miałaby stać im się krzywda. Takie też wartości wpoił swoim synom i córkom. Wymagał od nich bezwzględnego zrozumienia tej kwestii.
- Enkuud - dalszy kuzyn, który przejąwszy tron, rozpuścił o V. okrutne plotki, a następnie nakazał wyrżnąć w pień całą jego rodzinę. A wszystko to z powodu zatargu z przeszłości. O co chodziło? To dopiero czeka na ujawnienie.
- Ahati - jedyna żyjąca wnuczka. Uciekając przed swymi oprawcami, już na Czarnym Lądzie odnalazł stado swojego syna, Einara. Przyjął go pod swoje skrzydła, jednocześnie doprowadzając do poznania z resztą rodziny. Tam właśnie zapoznał się z Ati. Dowiedziawszy się jednak o wrogich lwach tuż za granicami, V. znów musiał uciekać. Skąpogrzywy nie wie, że tragedia spadła na nowe stado syna - i że tylko jego wnuczka pozostała przy życiu. Na razie nie ma też pojęcia, że znajduje się w Krainie Czterech Stad.

Wiek: W chwili rozpoczęcia gry - 10 lat i 3 miesiące. Na forum pojawił się 8. czerwca 2015 roku.

Stado: Obecnie jest wielce dumnym członkiem Stada Srebrnego Księżyca, w którym dzierży rangę Wtajemniczonego. W przeszłości mieszkał w stadzie będącym w istocie klanem złożonym z wielu, powiązanych ze sobą rodzin.

Charakter: Na samym początku znajomości można mieć wrażenie, że to przyjazny, miły starszy pan z ogromną mądrością i jeszcze większym bagażem doświadczeń. Nierobiący nikomu problemu, pomocny, lojalny kompan. Rysy na szkle pojawiają się później, kiedy się zagłębi w znajomość lub kiedy po prostu natknie się na niego po raz pierwszy w złym momencie. Völundr jest niesamowicie fanatycznym wyznawcą Księżyca i nie zawaha się nawet zabić, gdyby to miało służyć czci "Świetlistego". Uważa, że tylko jego zdanie jest słuszne, a kto wyszydza jego poglądy, ten jest niegodny Światłości Najjaśniejszego. Niezwykle stanowczo wyraża swoje poglądy, jest nietolerancyjny i nie baczy na niewierzących, którzy w jego mniemaniu nie zasługują na żadne dobro z jego strony. Jest też nieco zadufany w sobie. Twierdzi, że z powodu swojej wielkiej wiary należą mu się najwyższe stadne rangi. Dla obcych - świr, dla Srebrnych - wzór do naśladowania. Ciekawe, kiedy zauważą, że ma naprawdę nie po kolei w głowie...

Opis wyglądu: (narysuję go kiedyś całego, obiecuję... tylko nie każcie mi go opisywać! xD) V. jest lwem azjatyckim, co oznacza, że jest niższy od samców naturalnie bytujących w Afryce. Dodatkowo ma bardzo skąpą grzywę (to także cecha jego podgatunku). Cechą osobniczą jest natomiast bardzo, bardzo chuda sylwetka (spowodowana zarówno głodem, jak i wiekiem).

Historia: Völundr jest dojrzałym samcem z ogromnym bagażem doświadczeń, co nie jest dziwne, biorąc pod uwagę jego wiek. Przyszedł na świat i całe swoje życie spędził naprawdę daleko stąd, bo aż w Azji, gdzie swoje siedlisko miał jego lwi podgatunek. Stado, którego szeregi zasilał, było dla siebie jedną, wielką rodziną, złożoną z wujków, ciotek, kuzynów dalszych i bliższych, a władza przypadała najstarszemu członkowi rodu. Nie ma po co się rozwodzić na temat jego mniejszych i większych problemów, anyway - był szczęśliwy. Miał cudowną partnerkę i zastęp dzieci z paru miotów, którym poświęcał całą swoją uwagę. Twierdził, że za każdy dobry uczynek kiedyś zostanie mu oddany. Schody zaczęły się, kiedy nestor rodu zmarł i schedę po nim przejął bezwzględny Enkuud, z którym, ładnie mówiąc, Völundr miał na pieńku. O ile ciemnogrzywy już dawno puścił w niepamięć ich niesnaski, to jego nieprzyjaciel w dalszym ciągu żył przeszłością. A że był bezlitosnym, próżnym stworzeniem, to nie zamierzał dać ulgi dalekiemu kuzynowi. Plotkami sprawił, że cała grupa się od niego odwróciła. Trwała przy nim tylko najbliższa rodzina, która zaciekle broniła swojego ojca. I chyba nie trzeba pisać, jak to się dla nich skończyło.
Po dniach krwawej jatki, z grona najbliższych Völundra nie zostało nikogo. Nie miał nawet czasu ich pożegnać - gnał przez stepy i lasy, co chwilę szarpany przez krwiożerczą świtę Enkuuda. Dopiero po wielu setkach kilometrów zauważył, że został sam. Zupełnie sam. Obdarty z radości, dawnych ideałów i poglądów, dotarł ostatkiem sił na te ziemie. Bez znaczenia, bez celu, bez sensu w życiu.
Ledwo żywego na ziemiach Srebrnego Księżyca znalazł go białogrzywy strażnik, Shaka, który w tajemnicy przed władzą zajął się skrajnie wyczerpanym samcem. Po powrocie do zdrowia, V. zdecydował się dołączyć do stada. Chciał odwdzięczyć się cudownym mieszkańcom za ofiarowane życie i przywrócenie wiary w dobroć. Potrzebował także wsparcia - w końcu tragedia, która go spotkała, zostawia trwały ślad w psychice. Tą podporą okazała się wiara w Księżyc. O ile początkowo było to dość łagodne, to z czasem przybierało na sile. W obecnym momencie Völundr jest w stanie zabić, jeśli ktoś znieważy dobre imię Najjaśniejszego...

{Tereny Wolne, Dżungla}

Biegnij ile sił w łapach Frigg! Dasz radę! Jesteś silna, jesteś wytrzymała! Zdążysz!
Albo i nie.
Kremowa za późno zrozumiała, że zbyt dużo czasu poświęciła na wałęsanie się po terenach wolnych. Będzie musiała poczekać, aż samce skończą patrolować granice. Pamiętała mniej więcej godziny konkretnych lwów, więc po prostu będzie musiała przejść później. Rozejrzała się uważnie po okolicy. Wszędzie dziwna roślinność, dziwne ptactwo. Kojarzyła dżunglę i nie raz zdarzyło jej się tędy przechodzić, kiedy wyruszała na poszukiwania, ale nigdy nie przebywała tu tak długo. Nie wiedziała co może się kryć w zakamarkach tego tajemniczego terenu. Biały pysk uniósł się wyżej, a różowy nos zaczął czujnie węszyć. Miała wrażenie, że wyczuła obcą woń. Któż to mógł być?
Brązowe ucho zastrzygło. Czy to były kroki? Zdziwione spojrzenie przeniosło się w stronę domniemanego odgłosu. Nie, chyba nie. A może jednak?
Nagle, jakby znikąd z bujnych krzaków wysunął się wąż. Błękitne ślepia rozszerzyły się w przerażeniu. Kremowe łapy zaczęły powoli się cofać, aby nie zdenerwować wijącego się przed Zachodnią lwicą węża. Niestety groźny syk przeszył jej czułe uszy. Wiedziała, że zaraz się na nią rzuci. Ryknęła głośno, żeby odstraszyć napastnika i mocno odbiła się łapami od ziemi, wykonując przy tym długi sus. Potem już tylko biegła. Byle tylko stąd uciec.
Jednak dżungla nie była jej ulubionym miejscem.
Dopiero po sporym odcinku lwica zwolniła do szybkiego truchtu. Zziajana, przystanęła i zaczęła ciężko wdychać i wydychać wilgotne powietrze.

Kotlina jest niewielkich rozmiarów, zewsząd otoczona uschłymi drzewami, niektórymi nadpalonymi. W jej wnętrzy widać sporo korzeni, a na dnie jest odrobina trawy, martwy pień starego drzewa (leżący i przecinający dół na pół). Pod nim jest jeszcze kilka kałuż i trochę mchu.
Może to niezbyt ciekawe miejsce dla większości gatunków, ale jest bardzo wygodne dla wszelkich gadów, w tym węży.
Dlatego też tutaj czas wolny chwilami spędza Sadism, zwłaszcza w słoneczne dni gdy promienie ciepła opadają do kotliny.

Tak też było i dziś, żmij leżał z przymrużonymi oczami, węsząc jeno, by nie zostać zaskoczonym. Nikt nie wiedział o tym miejscu. Tak przynajmniej myślał.