//Wątek oderwany od fabuły zupełnie, prócz jednego radosnego faktu - gracie waszymi postaciami w formie... świnek morskich. Lub wyimaginowanych stworzonek podobnych do nich, zależy jak wam pasuje do wyglądu. Liczba uczestników i postaci w zasadzie dowolna, gdyż szczęście jest liczone w świnkach morskich.

Pod sporą warstwą sianka zagnieździło się stworzonko o jaśniutkim futerku. A może raczej... schowało? A znajdowało się w miejscu dobrze usytuowanym na punkt widokowy. Niebieskimi ślepiami, pod kamuflażem, naburmuszenie obserwowało z daleka dwa gryzonie, jeden rudy, drugi większy, czarny. Najwyraźniej naradzały się, po czym rozdzielając ruszyły w przeciwne strony.
Meh. Szukają mnie. Jak ja mam tego dość. Zmęczona egzystencją istotka przymknęła ślepia, tracąc częściowo czujność.

//Właściwie to nie wiem czy odgrywa się to w naturze czy może jakiejś holendernie wielkiej klatce, mph, niech samo wyjdzie.[/i]

A więc tak. Poszukuję matki, która przyjdzie szukać swojej córki. Jak nic będzie chodzić za córką, będzie miała swoje ścieżki, ale będzie jakby ją śledzić, ale Wraven będzie o tym wiedzieć. Matka będzie musiała mieć około 8 lat, będzie opiekuńcza i uciążliwa. Nie pozna na początku swej córki przez zachowanie, a potem będzie ją ganić za zachowanie i będzie starała się ją zmienić. Jej zadaniem będzie umilenie Wraven, co zobaczymy czy się uda. Historia ma być podobna do Wraven, ale z zmianami. Nie będzie mieć partnera, bo ojciec Wraven umarł, resztę wyjawię na PW. Matka ma być czarna.
Szukam Mamy

Drugą ważną rzeczą jest siostra Wraven. Będzie czarna z białymi zaznaczeniami. Oczywiście będzie taka jak jej mama zażyczy, czyli uprzejma i cudowna. Będzie przylepą do Wraven, co nie za bardzo jej się spodoba, ale możliwe, że się zaprzyjaźnią i będzie do zniesienia. Jej matką będzie oczywiście matka Wraven tak jak ojciec, czyli będą całkowicie siostrami. Będzie miała własne ścieżki, ale często będą się spotykać, co nie spodoba się Wraven, a jej siostrze bardzo.
Szukam Siostry

Proszę o zgłaszanie się :3 Chcę rozwinąć trochę fabułę i Wraven, a ciekawe mogą wyjść z tego konsektencje :)

Szukam postaci, która zajęłaby się moją nową postacią. Będzie to lwiątko, płci żeńskiej, osierocone i chciałabym by ktoś zajął się jego wychowaniem. Stado obojętne. Nie mam wyjątkowych wymagań jeśli chodzi o metody wychowawcze.

Mam do oddania postać Eleyny. Nie idzie mi już gra tą postacią, straciłam na nią wenę. Na pewno ktoś inny ją lepiej poprowadzi, a ja założę nową postać, którą mam w planach.
Dodam, że Eleyna obecnie jest matką dwóch córek: Nelly i Vervi.
Nie zmieniać jej stada, ale charakter można nieco zmodyfikować.
Kto się chce zgłosić?

Szukam rodziny dla nowej postaci. Najbardziej zależy mi na rodzicach (lub jednym rodzicu, obojętnie której płci), aczkolwiek w miarę ogarniętym rodzeństwem nie pogardzę. xP Stado i wiek są mi obojętne. Do historii jestem w stanie się dostosować.
Młodzik najprawdopodobniej (czyli nie na pewno) będzie wyglądał tak:


Pozwolę sobie napisać małe ostrzeżenie - w drugim semestrze będę miała jeszcze większy zapierdol niż w tym, więc jeśli ktoś szuka gracza do aktywnego pisania, to niech dla własnego dobra się nie zgłasza. Ja tylko szukam osoby, która pozwoli mi się podczepić do swojej rodzinki i historii i przy okazji na feriach przeprowadzić parę ciekawych wątków. :)

Chyba jedna z bardziej znanych animowanych bajek niebędących dziełami Disneya i DreamWorks. Wyprodukowana przez 20th Century Fox.

Historia czerpie z prawdziwych wydarzeń, opowiada o sierocie Anyi, która okazuje się być ocalałą Anastazją Nikołajeczówną Romanową, rzekomo ocalałą podczas mordu na rodzinie carskiej w czasie rewolucji październikowej. Niemniej, że to bajka dla dzieci - przekłamania muszą być, carska rodzina przeżywa. :)
Akcja zaczyna się w czasie rewolucji lutowej, gdzie Anya zostaje oddzielona przypadkowo od swojej rodziny podczas balu, do którego dochodzi do napadu na carski pałac przez Rasputina i, nierozpoznana przez nikogo, trafia do sierocińca. Przedtem dostaje od babki, Marii Fiodorownej Romanowej naszyjnik z sercem, który towarzyszy jej do końca historii. Prawdziwa historia zaczyna się 10 lat po tych wydarzeniach, Anya opuszcza sierociniec, zupełnie zapomniawszy o swej historii na carskim dworze, nawet nie zdaje sobie sprawy, kim jest, i że cały Petersburg szepce, iż ona żyje. Przypadek sprawia, że spotyka Dymitra i Wołodię, dwójkę ludzi, którzy szukają dziewczyny jak najbardziej podobnej do młodej Romanównej, gdyż Maria wyznaczyła nagrodę dla tego, kto znajdzie jej ukochaną wnuczkę - z czego z czasem się wycofuje, zmęczona ciągłymi oszustami.
Jak zakończy się ta historia? Przekonajcie się sami. :)

Najbardziej znana piosenka z tego filmu to "Once upon a december".

Ktoś może kojarzy, oglądał? Dość piękna bajka, choć może niezbyt znana w Polsce. Dodam od siebie, że ja uwielbiam rosyjską wersję, choć w całości nie miałam okazji obejrzeć.

Ze względu na to co zaistniało na fabule, czyli: złe odebranie lwicy tego co powiedziała Wraven przez nie doczytanie i nie zbyt ciekawa fabuła, która z tego wynikła : Planuję oddać Wraven osobie, która nią się zajmie nie psując charakteru. Może to być samotnik, dołączyć do stada, ale charakter nie do zmienienia.
Zapraszam.

Parsknął głośno ze złością i wzrokiem odprowadził młodą zebrę. Niech się cieszy póki może! Łapą dotknął uderzonego miejsca nad okiem- nie zdążył się uchylić i oberwał kopniaka. Po chwili odsunął łapę i przyjrzał się opuszkom. Nie jest źle, krwi nie jest wiele. Nie zalewa mu oczu- tyle wystarczy. Jeszcze raz wściekle mruknął za niedoszłym obiadem. No cóż, aż tak głodny jeszcze nie jest... jeszcze nadarzy się okazja.

I był obok niej, tak, jak zdążył ją do tego przyzwyczaić. Zagubiony bieluch, samotnik i wyrzutek, ze spojrzeniem wiecznie wyszukującym niebezpieczeństwa, nawet tam, gdzie go nie było - nawet jej samej rzucał takie spojrzenia. Teraz jednak, zamiast siedzieć u progu groty, jak zawsze strzegąc mniejszej towarzyszki, leżał pod ścianą, przy której sypiał, jak zwykle daleko od niej. Błękitne ślepia pustym spojrzeniem wpatrywały się w martwy kamień, w którym znalazł tą norkę, a uszy miał położone po sobie. I leżał tak w bezruchu, nie zwracając uwagi na nic - nawet na to, że poza chłodnym cieniem jaskini świtało już.
Młodego dopadła jakaś senna zmora - świeże wspomnienie, które nie dawało mu spokoju. Nawet, gdy dzień już dawno wstał nie chciał się bawić, nie reagował od razu, snuł się za to za nią, jak nieżywy, zaklęty stróż. Machinalnie szukając wszystkiego, co tylko mogłoby im zagrozić. Nie rozmawiał, trzymał się raczej na odległość, stronił wręcz od wszelkiej formy dotyku, a nawet na dźwięk własnego imienia wzdrygał się, jakby ktoś niespodzianie nadepnął mu na ogon. Natomiast wtedy, gdy niesforna lwiczka faktycznie na niego nadepnęła, zupełnie nie zareagował. Siedział dalej i wpatrywał się gdzieś w dal, z łbem na swoich łapach. I milczał.