http://annepl.deviantart.com/gallery/41020108


http://anne313.wix.com/i-anne#!gallery/cff9

[ Dodano: 2013-10-13, 12:20 ]
W piątek skończyłam swoją najnowszą pracę. Moim zdaniem dzieło mojego życia.

Tym razem łapy zaniosły lwicę daleko, prawie na granicę znanych ziem. Sawanna ta należy do nosorożców; trzeba uważać, by nie wbiec z impetem w krzaki rosnące kępkami tu i ówdzie, bo może się to skończyć bardzo źle.
Powietrze stoi, zrywający się czasem wietrzyk nie zmienia tego stanu rzeczy. Jest bardzo duszno - łatwo wyczuć nadciągającą burzę.

Do wnętrza jaskini można dostać się wyłącznie z prawej strony wodospadu idąc wzdłuż ściany, gdyż z tamtej strony znajduje się najpłytsza część zbiornika wodnego, a podłoże jest na tyle stałe, że nie osuwa się ono pod łapami. Niestety przejście jest na tyle wąskie, że w tym samym momencie może się zmieścić na nim jedna dorosła osoba i dwie dość mniejsze. By wejść do środka trzeba się nieco zmoczyć przechodząc przez spadającą z góry sporą ilość wody która starannie maskuje jaskinie. Wnętrze ów groty zajęli sobie medycy z Srebrnego Księżyca ze względu na dość sporą ilość miejsca i płaskich kamieni idealnie nadających się jako łóżka dla chorych. W środku znajduje się kilka mniejszych jaskiń do których prowadzą wąskie korytarze. Jednym z takich pomieszczeń jest pracownia medyków z sporym kamieniem na środku który wcześniej najwidoczniej był częścią ściany. Lecz teraz owy kamień, z nieco wklęsłym wnętrzem robi za stół na którym medycy przygotowują swoje lekarstwa, dzięki naturalnej "misce". Kolejnym pomieszczeniem, zamaskowanym przez właścicieli jaskini jest magazyn znalezionych przez nich medykamentów. Całość oświetlają przebijające się przez taflę wody promienie słońca.

Pozwalam na zabranie dwóch kont które się wam podobają. Czas jest nieograniczony.
Postacie:
Zaraza - porzucone lwiątko
Śpioch - lis pustynny
Azkabeusz - Szczur pustynny
Warunek mam taki : Że pod żadnym pozorem nie usuwacie mojej postaci. Jak nie radzisz sobie oddajesz mi ją z powrotem.
Ładnie musicie pisać posty.
Można zmienić nieco ich charaktery i ulepszyć postacie
Dziękuję za uwagę i zapraszam, przecież nie gryzę.
Powód:
Przywracam Postać Moonlight. Żal mi się postaci Kifa zrobiło :c

Duszno, gorąco, słonecznie i sucho. Nie zanosiło się, by w najbliższym czasie z nieba spadła choćby kropla wody. Nie był to zbyt przyjemny okres w roku, ale pomimo trudności ze zdobyciem wody, nie można było narzekać na brak pożywienia: wszędzie można było natknąć się na jakąś padlinę i pomimo, że nie był to najsmaczniejszy posiłek, jaki Akira jadł, nie mógł narzekać. Oboje z Mayą nie głodowali, a dzięki doświadczeniu i umiejętnościom samicy pragnienie męczyło malca tylko w niewielkim stopniu. Do czego by się nie przyczepić, malec był zadowolony. Na zmianę teraz biegł, skakał i szedł, nie bardzo wiedząc dokąd z Mayą zamierzają się udać. Co jakiś czas wspinał się na jakiś większy kamień w pierwszym momencie oglądając się za złotą, w drugim za wszelkimi niebezpieczeństwami mogącymi czyhać na młodego lwa. Uszy chodziły w każdym możliwym kierunku, a oczyska wyszukiwały czegoś ciekawego. Zamrugał parokrotnie wlepiając błękitne ślepia w jakiegoś owada, który przypominał dziwnie powyginane źdźbła trawy. Zerknął w stronę Mai, upewniając się, że jest niedaleko, po czym zaczaił się na zielone "coś". Nie zdawał sobie jeszcze sprawy, że tym "czymś" jest modliszka i to "coś" potrafi się bronić. Gdy tylko zauważył, że owad nie zamierza uciekać, uniósł uszka na sztorc starając się to jakoś przekalkulować. Zamrugał ślepkami i zbliżył się znacznie do stworzenia, chcąc dokładnie je zbadać. Gdyby tylko wiedział, jak boleśnie modliszka może uczepić się nosa, od razu zrezygnowałby z tego całego przedstawienia i po prostu ją pożarł. Nic, poza krzykiem zaskoczenia, nie wskazywało na to, że Akira właśnie zaczął jedną z większych bitew w swoim krótkim życiu... i nie wyglądało na to, żeby szybko zamierzał zrezygnować i dać pożreć się modliszce.

Widzieliście już nowe szkice koncepcyjne TLK? To ogarnijcie, bo niektóre są naprawdę niezłe. :)

http://pridelands.eu/hd/folder32.html

Poszukuję rodzinki dla mojej postaci. Jeśli ktoś jest chętny, niech piszę do mnie tutaj lub na pw. Szukam głównie rodzeństwa. Ale to nie znaczy że ciotkami, wujkami, babciami pogardzę. Tylko by nie byli to rodzice. A zapomniałabym...szukam również jakiś przyjaciół a także wrogów.

Rodzeństwo

* Musi mieć maksymalnie 2 lata
* Proszę zapoznać się z historią Laji.

Wujostwo, Dziadkowie

* Muszą być ze strony ojca Laji, Lena.
* Historię można ustalić.

To chyba wszytko.

Miano*: Laja

Rodzina:Mei - matka
Ojciec - nieznany
Rodzeństwo - nieznane przez Laje

Wiek: 2 lata

Stado: Samotnik

Charakter:Jest ona raczej spokojną i opanowaną osobą. Stara się nieść wszystkim pomoc. Nawet tym nieznajomym. Osóbka ta, ma duszę romantyczki i przedstawia gatunek marzycieli. Pozostałymi cechami należące do Laji to m.in. dowcipność, gadatliwość, lenistwo, cierpliwość.

Opis wyglądu: Jest do samica o dość normalnej budowie ciała. Posiada ona brązowa tą sierść z nutką złota. W jej oczach króluje kolor zieleni zmieszanej z błękitem. Posiada coś podobnego do tatuażu przy prawym oku.

Słabe strony: Bywa gadatliwa, ale to raczej rzadko się zdarza. Lenistwo to jej drugie imię. Gdy na jej pysku maluje się niezadowolenia i leży sobie w jakimś cichym miejscu to bez kija nie podchodź.

Mocne strony: Jest bardzo troskliwa, nawet aż za bardzo. Gdy ktoś jest w potrzeba pomaga jak tylko może.

Historia: Laja jest córką lwicy Mei, należącej niegdyś należała do stada Lwiej Ziemi, oraz ojca Lena, który był samotnikiem podróżującym po świecie. W wieku 12 miesięcy została sierotą. A doszło do tego gdy jej matka wyruszyła w podroż, która miała na celu odnalezienie jej ojca oraz rodzeństwa, którzy pewnego dnia tajemniczo zniknęli z ich życia. Niestety i ją również spotkał podobny los. Przez ostatni rok wychowywały ją lwice z lwiej ziemi. Dzięki nim ona jeszcze żyje. Laji do tej pory jest nieznana historia reszty rodziny. Niejednokrotnie słyszała pogłoski że jej matka nie żyje. Pewnego dnia znalazła jej martwe ciało niedaleko wąwozu. Od tamtego czasu kryje w sobie straszliwy ból po stracie matki. Stara go się ukrywać, lecz gdy jest sama zwykle kończy to się płaczem. Lwica obiecała sobie że w przyszłości nigdy nie dopuści do podobnej sytuacji gdy sama zostanie matką oraz to że, już nigdy nie będzie wracać do przeszłości.

Królowa postanowiła udać się na przechadzkę po swych włościach. Z jednej strony miało to stanowić patrol, którego nie przeprowadzają wyznaczone do tego osoby, a z drugiej mogła w ten sposób odpocząć i zebrać myśli w samotności. Ta druga opcja wydawała się być bliższa prawdzie, bo oblicze Vei bynajmniej nie wskazywało na nadmierną czujność, a, co u niej rzadkie, zadumę. Nikt nie raczy wiedzieć, nad czym tak dywagowała, pewnym jest natomiast, że nieuchronnie zbliżała się do granicy swych ziem...

Niewielka grota skryta przed wzrokiem potencjalnych intruzów. Kto by zresztą podejrzewał, że niepozorna szczelina w wielkim głazie może być wejściem do jaskini? Niewielka, góra na trzy dorosłe lwy przestrzeń była czysta. Chyba nikt jej wcześniej nie widział? Plusem było to, że ciężko było się do niej dostać- dojście do niej wymagało sporej uwagi i równowagi.

Dey nerwowo przecisnęła się do środka, bacznie lustrując wnętrze. Tak, tutaj może być.
Starając się jak najbardziej uważać na brzuch, położyła się na boku, wtulając grzbiet w ścianę jaskini. Może to wszystko przejdzie? Jej ciało świadczyło o zdenerwowaniu lwicy- mimowolne oblizywanie pyska, szybkie bicie serca, drgający ogon...
A może ona jest chora?