• Z DNIEM 17.07.2016r ROZPOCZYNAMY DZIAŁALNOŚĆ Z NOWĄ NAZWĄ.
  
• WSZELKIE TEMATY ZE STARYCH SPRAW STADA ZOSTAŁY PRZENIESIONE DO ARCHIWUM.
  
• MOŻNA TU KONTYNUOWAĆ WĄTKI PODJĘTE W DAWNYM TEMACIE "DYSKUSJE".[/list:u]

• Gatunek nie ma wpływu na przyjęcie do stada.
  
• Podanie powinno zawierać najważniejsze informacje, a podany wyżej "kod" powinien być ściśle przestrzegany.
  
• Podanie to nie wszystko; aby stać się członkiem stada należy odbyć odpowiednią rozmowę fabularną. [/list:u]
  
  
  Do stada przyjmuje Lider - obecnie jest nim Belial.

Niewielkie wzniesienie na którym rosną trzy akacje, dwa z drzew są dość stare, trzecie młodsze. W Dziupli jednego z nich mają gniazdko niewielkie ptaszki, chyba bąkojady. W Gniazdku są młode.
Pod tym drzewem właśnie Kami urządziła sobie sjestę.

Fuko wciąż widział ten błysk radości oku Daviena, gdy przekonywał go, że jego propozycja nie jest żartem, że naprawdę może tu zostać. Lew uśmiechnął się do malca, gdyż jemu samemu robiło się ciepło wewnątrz widząc jak reaguje. Całość dopełniało pewne poczucie dumy i satysfakcji, ze zdołał uchronić kogoś, prze losem tułacza - jakiego sam doświadczył - który nie stanowił czegoś, co życzyłby komukolwiek. Wędrówkę można pokochać, ale osamotnienie w niej jest straszną rzeczą.
- Musimy porozmawiać z królową stada. Trzeba cię przedstawić... - Gdy Fuko wspomniał o Vei, nagle jakby przygasł. Wiedział jaka rozmowa go czeka. Syn królowej zaginął, bawiąc się z jego córką. Z pewnością winą zostaną obarczeni on i Ayumi. Zwłaszcza ze był nowy, a więc podatniejszy na wszelakie krytyki. I do tego niezbyt Vei za nim przepadała. Nadal jawił się jako ten obcy, który zakręcił się wokół Ayumi i znalazł się tu właściwie czystym przypadkiem. Nie wiadomo po co tu jest, ani co zamierza. A niedługo i ta marna reputacja zostanie pogrzebana w gruzach. Fuko westchnął. Widocznie tak chce los. Próby walki z koniecznością są skazane na niepowodzenie; trzeba przyjąć gorycz jaką mu przyniesie najbliższy czas i wyciągnąć z tego wnioski. Szkoda mu było syna Vei, całe życie było przed nim. Jednakże mimo że był starszy od jego dzieci, to równie ochoczo oddalił się od domu. Być może to dziecięca bezmyślność, a być może cecha, która by się ujawniała i w dorosłym życiu. Jeśli to drugie, to pewne jest, że nie przeżyłby za długo; pilnowanie go jedynie odwlekało nieuniknione.
Może przy Davienie nie będzie tak źle?
Zadumał się tak Fuko, posmutniał, w końcu stanął, wyczuwając blisko zapach Vei.
- Trzymaj się blisko mnie i nie odzywaj się, chyba że zostaniesz o coś zapytany, jasne? - pouczył samczyka.
Sytuacja i tak była napięta; po co ją komplikować bardziej, jeszcze Davienowi mogłoby się niezasłużenie coś dostać. Zapach się nasilał, co znaczy, że Vei się zbliżała, po prostu tutaj się spotkają.

//Fel, daje Ci nieocenioną okazję ustalenia, gdzie właściwie dzieje sie akcja. Życzę udanej zabawy :v