Miano: Niezłomna Samiya, przez najbliższych zwana Sami. 
Rodzina: Biologiczna - rodzice + 3 rodzeństwa, siostra Sinnon, dwóch braci, Septim i [bezimienny]
Ciotka Serret - przygarnęła ją na ziemiach czterech stad, pokochała i wychowała jak własne kocię, również ukochana przez Sami jak własna matka.
Firrael - ukochany, ślepy złotokot, obecny partner.
Kamuti, Demyt, Remiel - kolejno córka i dwóch synów, trójka dzieci z jednego miotu, złotoserwale [hybryda złotokota i serwala].
link do drzewa genealogicznego 
Wiek: Dorosła (aktualnie ok. 6 lat), urodzona 09.07.2012, przybyła na Ziemie Czterech Stad w wieku 6 miesięcy.
Stado: Srebrny Księżyc. Od samego adepta przeszła do kapłaństwa, będąc także stadnym medykiem. 
Charakter: Za młodu była uroczą, małą istotką, kochającą wszystkich i próbującą wszystkich tulić. Uwielbiała się bawić, choć raczej nie psociła i była posłuszna dorosłym, zwłaszcza swej cioci i kapłanom. Gdy przybyła na te ziemie, bardzo bała się lwów - jej rodzicie opowiadali jej o nich jako o krwiożerczych monstrach, jednak szybko się przekonała, że lwy wcale nie są takie złe, jak wyglądają. Teraz wcale się ich nie boi i doskonale się z nimi dogaduje - wręcz lepiej niż z pomniejszymi kotami, takimi jak ona. Jest niezwykle tolerancyjna, otwarta na wszystkie gatunki zwierząt - nawet te niewielkich rozmiarów, jak myszy (choć z chęcią by je zjadła), roślinożerców, a też nie boi się tych większych, jak lwy, tygrysy, hieny, słonie. Toleruje również dziwactwa innych, ich wyznania, przekonania. Mocno wierzy w Księżyc, jak przystało na członka Srebrnego Księżyca, ale też w duchy i wszelkie zjawiska nadprzyrodzone. Tych, którzy w takie rzeczy nie wierzą, uznaje w głębi serca za ignorantów, a nawet w pewnym stopniu głupców, którzy negują oczywistości. Zdarza jej się uważać, że jej racja jest lepsza, bo jest jej. Niepoprawna optymistka, energiczna, żywiołowa, towarzyska, otwarta na innych, lubi podróżować po innych terenach i poznawać nowe osoby, zwłaszcza, gdy akurat ma zły humor - traktuje to jako odskocznie od zwykłego życia. Po prostu wymyka się na krótki czas z terenów SK i wędruje gdzie ją łapy poniosą. Bardzo poważnie traktuje swoje obowiązki, zwłaszcza te związane z tytułem medyka. Traktuje z dużym szacunkiem kapłanów, ale też osoby wyżej w hierarchii niż ona. Stara się być miła dla wszystkich, lecz też łatwo ją rozgniewać. Jej czułym punktem jest wiara w Księżyc i jej stado - nietraktowanie ich z należytym według niej szacunkiem, czy też otwarte szydzenie z tych spraw doprowadza ją do szewskiej pasji. Rozgniewana, próbuje w dyskusji pokazać że jest lepsza, krzyczy, zachowuje się gwałtownie, a nawet bywa agresywna. Jednak w stosunku do Srebrnych wykazuje się dużą cierpliwością, zwłaszcza w przypadku młodych. Obcych na jej ziemiach traktuje z szacunkiem i zainteresowaniem, z chęcią opowiada im o stadzie, jednak raczej nie pozwoliłaby im bezkarnie pałętać się po terenach SK.
[21.04.2018]
Jej młodość już całkowicie przeminęła, dziś jest w pełni dorosła i obarczona odpowiedzialnością za wielu, jako kapłanka, przewodniczka stada, medyk, oraz partnerka i matka. W naszych, ludzkich realiach mogłaby być określona jako kobieta sukcesu, lecz i na sawannie nikt by jej tego nie odmówił. Prowadzi swoje stado z rozwagą i stanowczością, najważniejsze jest dla niej bezpieczeństwo jej bliskich oraz tak silna pozycja, jaką tylko może uzyskać "banda księżycowych świrusów" mająca w składzie zwierzęta wszelkiego rodzaju, zaś niekoniecznie o dużej sile bojowej. Stroni od wszelkich konfliktów, twardo utrzymując neutralność stada, nawet w trudniejszych chwilach, lecz nie boi się wyciągnąć pomocnej łapy pokrzywdzonym. W pewien sposób jest idealistką, wciąż głęboko wierzącą w Jasnego Pana i dobroć na świecie, lecz jest także realistycznym przywódcą, sprawnym dyplomatą, który wie, że nie należy nikomu zanadto ufać - wszak każdy ma swoje interesy. A ona nie boi się pokazać kłów w obronie własnych. 
Wytrwale dąży do swoich celów, choć wie, kiedy sprawa jest beznadziejna, i że czasem jednak lepiej dać za wygraną. Lubi jednak stawiać na swoim. Jest odważna, nie uznaje cudzej siły fizycznej za argument, choć wciąż jako serwal nie byłaby żadnym przeciwnikiem dla lwa. Właśnie to, oraz jej wytrwałość i ambicje sprawiły, że nadano jej przydomek Niezłomnej. 
Wciąż sumiennie wykonuje obowiązki medyka, pomimo nagromadzenia tylu spraw na jej głowie. Zawsze się zatrzyma, by korzystając ze swej fachowej wiedzy udzielić potrzebującemu pomocy, nawet jeżeli nie będzie miała nic w zamian - choć z chęcią przyjmuje też przysługę w ramach zapłaty. 
Pozostaje też wciąż bardzo energiczną i ciepłą osobą, optymistką wierzącą w lepsze jutro i pokładającą ufność w dobroć Jasnego Pana. Kocha całym sercem swego partnera i dzieci, poświęcając im czas oraz siły bez słowa skargi.
Opis wyglądu: Zwykły cętkowany serwal bez żadnych znaków szczególnych, o jasnozielonych oczach w kolorze świeżej trawy. Na lewym barku ma znamię Srebrnego Księżyca. Jej wzrost plasuje się w górnej granicy przeciętności.
Słabe strony / wady: 
- łatwo wpada w gniew 
- ambitna, zbyt mocno przeżywa niepowodzenia
- momentami wyniosła i arogancka

- jako serwal nie ma dużej siły fizycznej
- gdy raz się do kogoś zrazi, trudno jest odbudować jej zaufanie
- w sprawach osobistych nie zawsze zgadza się na pójście na kompromis
- lubi stawiać na swoim, nawet jeżeli nie zawsze jest to najlepsze wyjście - czasem nawet nie dopuści drugiej strony do głosu
kiedyś:
- bardzo zazdrosna o innych podopiecznych Serret
- stanowczo zbyt ufna i łatwowierna
- niska samoocena, którą w dodatku bardzo łatwo było jeszcze podkopać
- nie miała najlepszego zadania o samej sobie
Mocne strony / zalety:  
- wytrwałość i ambicja
- optymizm, wiara w lepsze jutro
- otwartość, tolerancyjność
- chęć niesienia pomocy innym
- odwaga
- stanowczość
- ogromne pokłady ciepła i miłości do bliskich
- głęboka wiara w Jasnego Pana
- zręczność i spostrzegawczość

Historia:  
Mała Sami urodziła się w miocie liczącym 4 młode: ją, jej siostrę i dwóch braci. Jej rodzice wychowywali ich z miłością, a dzieciństwo miała wesołe, szczęśliwe - takie, jakie powinno być. Pewnego dnia, pół roku po przyjściu na świat, gdy bawiła się z Septimem, pobiegła nieco za daleko od domu. Tam motyl, czy też inna niezwykle interesująca sprawa, powiodła ją jeszcze dalej, aż Sami zauważyła, że jest daleko od domu i nie ma pojęcia jak wrócić. Postanowiła więc iść dalej, pijąc wszelką dostępną wodę, jedząc owoce oraz ochłapy padliny, przeoczone przez inne zwierzęta. Tak trafiła na tereny Czterech Stad. Znalazła ją karakalka Serret i z miejsca postanowiła się nią zająć, zauroczona jej charakterem. Sami pokochała ją i ochoczo wędrowała wraz z fiołkowooką, poznając innego karakala - Tiletha, i mianując go swym wujkiem.  
Któregoś dnia nasza trójka trafiła na nietypowe spotkanie lwów. Była tam Jasnowłosa Ines, rozsądny Nkiruma, Oresta, Nathaniel, Anubis i wielu innych - to właśnie był początek stada Srebrnego Księżyca. Nkiruma oraz Ines opowiedzieli zebranym o Księżycu, o jego wspaniałości, o tym, jak opiekuje się wszelkimi zwierzętami, a przede wszystkim o tym, że należy mu się cześć. Chcieli założyć stado będące domem dla wyznawców Księżyca, dla wszystkich zwierząt chcących żyć zgodnie z jego przykazaniami. Tileth, bojąc się lwów, uciekł - już nigdy więcej go nie zobaczyli. Jednak Serret przytaknęła lwom, zgadzając się z ich słowami, i poprosiła o przyjęcie wraz z podopieczną. Zgodzili się.
Srebrny Księżyc stał się nowym domem Sami, w jego wierzeniach dorosła, będąc świadkiem jego kształtowania, jego przekształcania, jego losów. Tu została przyuczona do fachu medycznego przez Anubisa, jednak tuż przed skończeniem szkolenia, jej mentor zniknął bez śladu - ponownie. Tu spotkał ją jej brat Septim po długim czasie poszukiwań, jednak rozstali się w gniewie i po burzliwej kłótni. Tu znalazł ją Nyasi, młody serwal, który prędko stał się jej największym wrogiem.
Ważnym punktem w jej historii jest śmierć Volundra, o którą Samiya się obwinia, choć niesłusznie. Niedługo po odkryciu ciała martwego lwa w jaskini medyka, Sami spotkała ślepego złotokota o imieniu Firrael. Młoda serwalka postanowiła znaleźć lek na ślepotę, by pomóc mu oraz swemu przybranemu bratu Night Stalkerowi, i wtedy wyruszyła, by spotkać się z innymi medykami.
[21.04.2018]
Wyprawa po lekarstwo na ślepotę poskutkowała miłością między Firraelem a Samiyą, pomimo dość trudnego charakteru rudego samca. Lekarstwa nie odnaleźli, Samiya musiała się pogodzić z porażką, a Firrael ze swoimi przewidywaniami i pogrzebaniem nikłej nadziei. Zamiast tego uzyskali siebie nawzajem i po jakimś czasie zostali partnerami. W międzyczasie Samiya odbyła kapłańskie szkolenie u boku Ines, która zechciała uczynić z serwalki swą prawą łapę. Zielonooka stała się przywódczynią swego ukochanego stada, i od tamtej pory głównie ta funkcja zajmuje jej czas. 
Gdy Królestwo Mgły i Popiołu zaatakowało Lwią Ziemię, Samiya przyjęła Lwich niedobitków jako azylantów pod skrzydła Srebrnego Księżyca, udzielając im pomocy oraz schronienia. 
Niedługo po tym także doczekała się macierzyństwa, o czym niegdyś nawet nie śmiała marzyć, a co w związku ze złotokotem wydawało się rzeczą nieprawdopodobną. Została matką trójki pociesznych maluchów, co tylko dołożyło jej obowiązków, ale i szczęścia. 

Ciekawostki 
- Sami jest w stadzie od samego jego początku, teraz już jest jedną z niewielu osób, które mogą się tym pochwalić.
- jest to druga moja postać założona na tym forum, a z pewnością najdłuższa stażem
- założyłam ją w grudniu 2012 roku i pierwotnie miała być młodszą, przybraną siostrzyczką geparda, jednak ta użytkowniczka szybko zniknęła z forum
- Anubis uczył ją nie tylko o ziołach leczniczych, ale i o truciznach.
- jako kapłanka ma także tytuł młodszego szamana

[edytowane 21.04.2018]

Ulewa moczyła wszystko na swej drodze. Źródło Życia, w którym poziom wody gwałtownie się podniósł, zalało okoliczne ziemie, zamieniając je w mokradła i bagniska. Deszcz padał nieubłaganie, nieprzerwanie już od trzech dni.
A małe, białe lwiątko postanowiło zapolować. Ciężkie krople deszczu raz po raz uderzało w skórę Kamy, delikatny wiatr niósł zmieszane ze sobą, nic nie mówiące zapachy. Jednak przynajmniej dało się dostrzec tropy zwierząt na mokrym podłożu.

Oto i kolejna część historii Lwiej Krainy, tym razem z czerwca i lipca 2016.
Skryba Vasanti Vei zajęła się opisaniem stada Lwiej Ziemi, Myr przedstawiła wydarzenia Mglistego Brzasku oraz Cienistych. Samiya była odpowiedzialna za Srebrny Księżyc. Kroniki Karmazynowego Bractwa są dziełem Zephyra.
Kroniki Cinis i Samotników pojawią się później, gdyż tamtejsi kronikarze są chwilowo niedyspozycyjni.

Jesteś na dużym, otwartym terenie. Zapach powietrza, który dociera do twoich nozdrzy, wyraźnie daje ci do zrozumienia o przebytym tutaj niedawno opadzie deszczu. To daje ci okazję, by się nieco rozejrzeć w celu znalezienia odpowiedniej zwierzyny do upolowania. Ciekawe co się trafi?

Bagno, wokół roznosi się zapach ozonu, spowodowany deszczem, który tu spadł niedawno. Powoli zaczyna zmierzchać, na razie jest tu cicho i spokojnie. Pojawiasz się akurat ty, Sothcie (czy jakoś tak), z zamiarem złapania czegoś dobrego. Rozejrzyj się tu na razie...

Jak w temacie. Może być mama, może być ciotka, kuzynostwo, cokolwiek. c:

Mijały dni i tygodnie, a Zetsu zdawała się nie widzieć upływu czasu. Powoli z kociaka zamieniała się w dorosłą lwicę. Czas beztroskich zabaw powoli dobiegał końca, lecz ona dalej hasała gdzie się dało, nie przejmując się niczym. Dopiero, kiedy mama wzięła ją na rozmowę, Zetsu zaczęła się zastanawiać nad życiem.
- Jesteś już niemal dorosła, powinnaś wybrać się na rozmowę z królową, aby zostać pełnoprawnym członkiem stada - starsza lwica czule trąciła córeczkę nosem.
- Ale mamo, czy naprawdę muszę? Nie mogłabym iść... później? - lwiątko uniknęło czułości matki chcąc już uciec do zabawy.
- Będziesz to ciągle odwlekać, idź najlepiej teraz.
Zetsu zgodziła się z wielkim westchnięciem. W końcu i tak nie miała specjalnych planów na teraz, nigdy ich właściwie nie miała. Smętnie ruszyła w stronę miejsca, gdzie można było znaleźć królową, a w jej serduszku zaczął gościć pewien niepokój. To pierwszy raz, kiedy miała się spotkać z tak ważnym lwem i rozmawiać z nim w cztery oczy. Nerwowo machając ogonkiem dostrzegła w końcu Vasanti Vei.
- Dzień dobry - przywitała się nieśmiało, schylając nieco głowę w dół. Ojej, czy powinna dodać coś w stylu "wasza wysokość"? Właściwie to nie wiedziała, jak powinna rozmawiać z królową. A co jeśli zostanie przegoniona?

Znachorzy to wędrowni samotnicy zajmujący się sztuką medyczną. Są równoprawni ze stadnymi medykami. Przysługuje im własna porcja ziół (po 2 sztuki z każdego rodzaju) oraz PD za pełnioną funkcję.

Znachorem można zostać na trzy sposoby:
1. Poprzez odbycie odpowiedniego szkolenia na fabule.
Kandydat na znachora musi nauczyć się leczenia od innego znachora/medyka, prowadząc wątki na głównej fabule lub na marginesie. W przypadku braku chętnych znachorów/medyków, kandydat może poprosić Mistrza Gry o przeprowadzenie akcji z NPC-em (postacią wprowadzaną przez MG na potrzeby danego wątku).
2. Poprzez odejście ze stada.
Medyk po zostaniu samotnikiem automatycznie otrzymuje tytuł znachora. Taka osoba nie dostaje PD, ponieważ dostała je otrzymując poprzedni tytuł, oraz pakietu ziół. Posiadanie jakichkolwiek ziół zależy od dogadania się ze stadem, a jeśli porozumienie nie nastąpi, to znachor zdobywa je na własną rękę, przez wyprawę lub grabież.
3. Z zapisu.
Jeśli bycie znachorem jest niezbędnym elementem dla rozwoju Twojej postaci oraz jej historia wskazuje na to, że rzeczywiście powinna dostać taki tytuł, możesz to zgłosić przy składaniu zapisu do samotników. Należy wtedy w odpowiedni sposób uargumentować (np. w historii postaci), dlaczego powinno się dostać znachora i w jaki sposób postać nabyła odpowiednią wiedzę. Administracja ma prawo odmówić nadania tytułu!

Zostanie znachorem z zapisu ma swoje ograniczenie. Mianowicie, ogranicza go liczba aktywnych fabularnie znachorów. Jeśli na forum jest 3 lub więcej aktywnych znachorów, nie ma możliwości zostania znachorem z zapisu! Nie oznacza to jednak, że w ogóle znachorem zostać nie można. Taka postać jak najbardziej może na fabule nauczyć się sztuki medycznej od innego znachora/medyka i samemu zostać pełnoprawną postacią leczącą innych. Jeśli aktywnych znachorów jest mniej niż 3 nic nie stoi na przeszkodzie, aby zapisywać się aż do wypełnienia limitu.

Aktualna liczba znachorów znajduje się poniżej:

Samica po opuszczeniu ziem Mglistego Brzasku podążyła do Lwiej Ziemi, po drodze jednak zmieniła nieco kurs swojej wędrówki i po jakimś czasie udało jej się znaleźć jakieś uciszne miejsce, gdzie położyła się, rozmyślając nad tym, co ostatnio jej się przytrafiło. Była coraz bardziej pewna swojej decyzji, a im dłużej się nad nią zastanawiała, tym mniej powodów znajdowała, aby ją zmienić. Wiedziała jednak, z czym by się ona wiązała i tego najbardziej się obawiała. Jednak z drugiej strony czuła dziwne podekscytowanie myśląc o tym, co musiała zrobić.
Po pewnym czasie wstała i rzeczywiście skierowała swe kroki w stronę stada, a po przekroczeniu granicy przechadzała się po sawannie, rozglądając się po niej cicho. Doskonale widziała stąd Lwią Skałę i na jej widok poczuła smutek. Weszła na Wzgórze, skąd dostrzegła Słoneczną Rzekę i otaczającą je tereny i westchnęła cicho, a jej ciało zadrżało lekko. Prawdopodobnie widziała te ziemie po raz ostatni. A na pewno po raz ostatni jako członek Lwiej Ziemi.

Dopiero wtedy rozpoczęła swoje poszukiwania króla, którego to dostrzegła przy granicy, zapewne patrolującego teren. I mimo, że czuła niesamowite przygnębienie, nie zmieniła swojej decyzji. Zaczęła powoli iść w jego kierunku, trzymając nisko łeb. Kiedy dzielił ich jeszcze dość spory dystans zatrzymała się, miała nadzieję, że ją zauważy, wtedy miała zamiar podejść bliżej.
Serce waliło jej niemiłosiernie, a ona miała ochotę stąd uciec. Zrobiłoby to jakąś różnicę, gdyby odeszła, nie mówiąc nikomu? I tak nikogo nie obchodziła. Jednak nie mogła tak, czułaby się jak zdrajca. I tak będzie zdrajcą, ale przynajmniej odejdzie porządnie.

Ogromne drzewo o jasnym pniu, które rośnie zawieszone na swoich silnych korzeniach pomiędzy dwoma kilkudziesto-metrowymi klifami. Usytuowane jest na północnej stronie Mrocznych Grot. Po wspięciu się na szczyt można obserwować bardzo rozległe tereny. Drzewo podziurawione jest przez wiele dziupli, w większości opuszczonych. Jeśli dobrze się przyjrzeć, można dostrzec niewielką maskę zrobioną z kory i lwiej sierści, hienią czaszkę oraz rozerwaną obrożę, które ozdabiają to spektakularne drzewo.