Pogodynka mówi, że jest w chusteczkę gorąco i o deszczu można zapomnieć. Więc nic dziwnego, że czarno ubarwiony samiec chował się pod rozpiętymi gałęziami sporego, starego drzewa, rosnącego na zielonej polanie pomiędzy Ognistym Lasem a Rzeką Życia. Wyglądał jakby spał, albo jedynie czekał aż żar przestanie lać się z nieba i przysmażać mu cztery litery, by ruszyć dalej w podróż nad rzekę.

Polana jest raczej pusta, a to samotne drzewo wydaje się być najbliższym możliwym schronieniem przed upałem.

TAK JEST, WRESZCIE DO TEGO DOSZŁO, WASZE MODLITWY ZOSTAŁY WYSŁUCHANE (ALL HAIL KSIĘŻYC)

Samiś i Firruś doczekają się pięknych, małych złotoserwali - hybrydy serwala i złotokota. (ree, jak to możliweee? Otóż istnienie hybrydy serwala i karakala jest bardzo legitne i udokumentowane, zaś szperając po wikipedii itp. wychodzi na to, że serwale są równo spokrewnione z karakalami, co złotokotami.)
Urodzą się trzy kocięta - ale na dwa już mamy użytkowników, zatem na dzisiejszej aukcji sprzedajemy ostatnie młode. Dwa pozostałe są samcami, ale płeć w dalszym ciągu jest nam obojętna. Samiczka będzie radośnie przywitana, miot samych samców będzie równie interesujący. Ważniejsze jest to, że szukamy użytkowników sprawdzonych - takich, którzy nieźle piszą, przede wszystkim nie raz na ruski rok, mają jakiś staż na forum, ogarniają co i jak, nie wyglądają, jakby mieli lada chwila zmyć się z forum.
ZASTRZEGAM SOBIE PRAWO DO PRZEJĘCIA POSTACI W MOMENCIE, KIEDY ZOSTANIE ONA PORZUCONA/UŻYTKOWNIK ZNIKNIE Z FORUM/PRZESTANIE PISAĆ POSTACIĄ

Charakter dowolny, byleby z sensem (osobiście wolałabym bez gimboateistów, jak już chcesz szkalować księżyc, to nie na moich oczach). W kwestii imienia dogadamy się później.

A tak w ogóle to czym są te złotoserwale i jak wyglądają? Właśnie biorąc pod uwagę to, że złotokoty nie różnią się tak bardzo od karakali, można przyjąć, że młode byłyby bardzo podobne do karawali (dziecko karakala i serwalki).
przeurocze zdjęcie małego karawala
nagranie zawierające także karawala w realu (nie kerfurze)

Prawdopodobnie byłyby jednak bardziej rudawe (po tatusiu), oczywiście brak pędzelków na uszkach, bardziej widoczne cętki, uroczość 10/10 (po mamusi)

Poród jest wstępnie planowany na 13.09, zatem temat będzie wisiał pewnie gdzieś do 3.09, czy coś.

Polecam te młode, super okazja, Murzynek Bambi płakał jak sprzedawał - ani ja, ani Zeph nie mamy zamiaru opuścić tego forum w najbliższym czasie (płonne wasze nadzieje), jesteśmy aktywni, postacie również, poza tym, helouł - Samiś jest kapłanką Księżyca, +10 do skuteczności błogosławieństw, całe stado do fabuły, szpan na srebrnej dzieli i indoktrynacja religijna gratis.

Każdy potrzebował odpoczynku, nawet on. Nie chciał mówić nic, ale po upadku LZ trochę popsuły mu się relacje z Venety. Niby była przywódczynią tej rozbitej grupki, ale wyglądało na to, że bardzo jej to ciążyło. Nie była zbyt zadowolona ze wszystkiego. Może nie kłócili się jakoś strasznie, nie było krzyków (no, tylko raz, ale to zaraz po wiadomości o utracie skały) czy łapoczynów, ale jakoś... panowała między nimi gęsta atmosfera. Poza tym czuł się obco na ziemiach Księżycowych, jakby cały czas miał na barkach ich wzrok. Taki zimny dreszcz biegnący po plecach. Dlatego przybył do Doliny Spokoju, która, jak to ma w nazwie, przynosi spokój, a w każdym razie powinna. Nie miał tu jakiegoś specjalnego celu, zwyczajnie chciał pobyć sam, z dala od innych i chociaż przez chwilę podziwiać widoki bez tego uczucia wlepianych doń oczu.

Ten dzień był jednym z najbardziej upalnych, męczących Lwią Ziemię w roku. Co prawda nie był to szczyt pory suchej, ale mimo to i tak było niezwykle gorąco. Wśród żółtych traw lwica była niemalże nie do spostrzeżenia, zresztą również i ofiara mogła liczyć na lepszą kryjówkę w morzu roślin.

Wczesny, zamglony ranek to idealna pora do polowań, zwłaszcza jeśli jest się szarawym tygrysem. Wtedy mgłę można nazwać siostrą i sprzymierzeńcem. Kocica już na początek złapała kilka tropów na raz. Jak na okolice Kilimandżaro, które często są ostoją dla zwierząt tym razem i tak było ich mało.

Poszukuję aktywnych graczy na młode Akshayi, które niedługo urodzą się. Płeć nie ma znaczenia więc dowolne jest wybranie. Wystarczy, że nie porzucicie młode po starcie i jeśli rozmyślicie się to proszę pisać w tym temacie lub do mnie na PW.

Ogłaszam nabór na stado! Razem z Akshayą i Aniołkiem zamierzam stworzyć stado i potrzebujemy jeszcze kilku dorosłych postaci, aby mogło w ogóle powstać. Więc, futrzaki, grzywacze i inni, jeśliście zainteresowani, poinformujcie o tym w tym, jakże wspaniałym temacie, a z największą rozkoszą przyślę Wam opis stada!
Winniście jedynie aktywnymi być :)

Pozdrawiam,
Sprike, Najwyższy Władca Królestwa Skarpetek, Kawaler Orderu Zebry i Bohater Spod Valacrosse (Znany też jako Shem, Nafasi itd)

Sporej wielkości polana mieszcząca się przy zakolu rzeki, parę kilometrów od jaskiń nad rzeką. Trawa jest tutaj wysoka do łokci i często też zachodzi tutaj mgła nadciągająca od strony rzeki. Ogólnie jest tutaj całkiem wilgotno, a wysoka trawa aż do brzegu sprawia, że trzeba uważać gdzie się biegnie, by nie wpaść przypadkiem do wody.


Kiburi specjalnie się nie śpieszył by dotrzeć do najbliższej polany i chyba jedynej, która była po tej stronie rzeki. Na całe szczęście nie musiał się przez wodę przeprawiać by złapać z siostrą coś na ząb. Swoją drogą, Zuri miała iść, a tym czasem, kiedy się oglądał za sobą, widział tylko trawy i trawy. W oddali były drzewa, pewnie należące już do tych księżycowych, czy jak ich tam ojciec nazywa. A z drugiej strony rzeka. No, gdyby trzeba było wiać, to w zasadzie w dwóch kierunkach. Jeszcze go by ci tamci fanatycy napadli. 
Wyciągnął łeb do góry niuchając czy czasem coś paskudnego w powietrzu nie wisi. Ale nic tutaj nie było. Ani lwów, ani zwierzyny. Cholera, nawet ciotki nie czuł, a myślał, że zdołała już tutaj dotrzeć przed nimi. Przecież w ogóle się nie śpieszył, żeby dotrzeć. Więc gdzie ona jest? 
Siadł w końcu na dupie. Miał jakieś dziwnie złe przeczucie, co rzadko mu się zdarzało.