Dzień dobry!

Przychodzę do Was z kolejna odsłoną znanej i lubianej gry. Zasady są bardzo proste: Waszym celem jest odgadnięcie, do których postaci należą fragmenty obrazków. Wszystkie osoby są aktywne (tzn. mają kolor samotnika lub stadny), logowały się w przeciągu trzech ostatnich tygodni (plus minus, nie patrzyłam na to mega uważnie). Nie ma kont zawieszonych, duchów ani NPC. Obrazki pochodzą tylko z avatarów. Każda z postaci ma innego właściciela, nie ma multikont.

W tym roku jest małe utrudnienie - obrazki są zniekształcone. Podpowiem, że mniej niż połowa ma przekształcone kolory.

Na odpowiedzi czekam do niedzieli 3 września do godziny 22 (wstępnie - data może ulec zmianie, ale nie zostanie skrócona)! PW ślijcie na moje konto.

Pierwsza osoba, która prawidłowo odgadnie wszystkie postacie dostanie nagrodę-niespodziankę.
Nagroda główna (headshot) zostanie rozdana metodą losowania z wszystkich osób, które udzielą prawidłowych odpowiedzi.
Ponadto gwarantuję opale dla wszystkich uczestników, niech więc Was nie zniechęca, że może nie uda się odgadnąć wszystkiego, w tej grze nie ma przegranych, każdy zostanie odpowiednio nagrodzony! :D

1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.

Uwaga, uwaga! Startuje kolejna edycja KL-owej melodii. :D

Jak tam, lewki? Korzystacie z końcówki lata?

Zdradliwe Bagna zdecydowanie zasłużyły na swoją nazwę, zwłaszcza w czasie powodzi, kiedy to grunt stawał się bardziej grząski niż kiedykolwiek wcześniej, nawet podczas najgorszej pory deszczowej. Mało kto się tu zapuszczał, ale z drugiej strony był to idealny teren dla poszukiwaczy przygód albo samotników poszukujących cichej przystani do zebrania myśli.Niezależnie od tego, do której z tych grup zaliczał się młody Cecezelela, tak się złożyło, że zawitał on właśnie tutaj. Pogoda była przyzwoita, wody już powoli ustępowały, więc i miejsce wydawało się być całkiem przyjemne. Jedyny problem tkwił w tym, że ostatnio temperatura ledwo przekraczała dwadzieścia stopni, co dla lwów mogło być mało przyjemne.
W każdym razie, młody znalazł się na bagnach, lecz bynajmniej nie był tutaj sam. Para żółtych ślepi uważnie obserwowała go zza pobliskich zarośli. Ich właściciel zdawał się zanadto nie przejmować, że on również może zostać zauważony.

Po dość długiej nieobecności, Vincent, jakby nieco przygaszony i zmęczony, przekroczył granicę Cesarstwa w akompaniamencie wschodzącego słońca i śpiewu porannych ptaków. W pysku dzierżył swoją torbę, niestety, bez ziół. Nic nie udało mu się znaleźć, albo - miał po prostu pecha.
Był zły na siebie, że nie był w stanie ostatnimi czasy wypełniać swoich obowiązków stadnych tak, jak należy. Idąc tak z pochylonym łbem pomiędzy trawami sawanny kierował się w stronę Kilimandżaro, wbijając swoje czerwone ślepia w ścieżkę przed swoimi białymi łapami.
Miał zamiar odnaleźć Hakiego i poważnie z nim porozmawiać. Miał w sobie mnóstwo pokory, tak więc gotów był na każdą formę kary, jeśli w ogóle Haki postanowi mu jakąś dać. Miał nadzieję, że nie zdenerwował Cesarza, ale z drugiej miał przeczucie, że sobie zasłużył...
Idąc tak nie za bardzo rozglądał się na boki, tak więc nie widział nikogo innego poza sobą, tym bardziej, że szedł z pochylonym łbem.

Droga, choć długa, minęła szybko w zajmującym towarzystwie. Znachor przyprowadził towarzysza pod próg swojej jaskini i pierwszy wszedł do środka. Po niedawnych porządkach wewnątrz panował względny ład, choć wprawne oko dostrzegłoby ślady wizyty poprzedniego gościa. Mimo że uprzątnął podłogę jaskini, gdzieniegdzie wciąż można było dostrzec pojedyncze, wyschnięte różane płatki i skrawki kości antylopy. Gunter szybko zgarnął je łapą w ciemny kąt, mając nadzieję, że czarny ich nie dostrzegł. Wokół jak zazwyczaj przewracały się także niemal niewidoczne dla oka pestki, będące efektem ubocznym nowego hobby znachora, jakim było przetwarzanie owoców. Przekonany, że w jaskini nie pozostały już żadne kompromitujące szczegóły, podszedł do jednej ze skał przy ścianie i położył na niej wyplątaną z grzywy miętę. Odłożywszy zioła na miejsce, usiadł wygodnie na ziemi i gestem zaprosił gościa, by zrobił to samo.

Haki poprowadził Tene i Tamu do jednej z jaskiń znajdujących się na Lwiej Skale. Co by dużo nie mówić, jaskinia jak to jaskinia, nie posiadała jakiś specjalnych udogodnień albo gadżetów i nie miała w sobie nic co zapierałoby dech w piersiach. Posiadała za to jedną istotną zaletę: panował w niej przyjemny chłodek i drapieżniki mogły schronić się w niej przed nieznośnym upałem. Jako pierwszy do jaskini wkroczył cesarz jednak przez cały czas poruszał się na tyle blisko Tene by w razie czego móc skutecznie zareagować w razie gdyby ta niespodziewanie opadła z sił.
-Mam nadzieję, że Manaia trochę ci już o nas opowiedziała- zagadał gdy zatrzymali się pod jedną ze ścian.
-Nazywam się Haki- brązowogrzywy przedstawił się, wykonując przy tym delikatne skinienie łbem- a to jest Tamu, mój syn- rzekł wskazując wzrokiem na podrostka.
-Mam nadzieję, że jakoś się dogadacie bo nie mam już dzisiaj siły na kolejne kłótnie- zażartował, po czym ułożył się wygodnie pod ścianą, jednak w takiej odległości od Tene by ta mogła poczuć się w miarę swobodnie. Nie pomyślał o tym, żeby napomknąć o tym, że jest cesarzem bo myślał, że Manaia zdążyła już to zrobić. Zamiast tego lew wolał przejść do konkretów.
-Pozwól, że zapytam co sprowadza Cię na tereny Cesarstwa Doliny?- cesarz zeskanował lwicę badawczym spojrzeniem, jednak przez cały czas zachowywał wesoły wyraz. Oczywiście Shani powiedziała mu już o co chodzi, ale wolał usłyszeć to z ust samej zainteresowanej.