Mam zamiar stworzyć nową postać. Tym razem słonicę. Ma być to postać dobra i spokojna. Nie wdająca się w walki, chyba że w obronie siebie bądź jakiegoś młodego. Dobra matka, ale nie nadopiekuńcza. Myślałam, żeby miała ze 3 lata, ale mogę zmienić.

Poszukuję dla niej:

a) Jakiś krewnych
b) Dziecka
c) Podopiecznego
d) Partnera


Jestem otwarta na propozycje.

/// wątek liczony do fabuły głównej!

Shun napisał(a):Ogromna połać terenu naznaczona niewielkimi pęknięciami, kotlinkami i dolinami wielkości lwa. Pod złamaną skałą, pochowana została dawna członkini stada Złotej Gwiazdy, co wyraźnie na tej skale jest naznaczone zarówno malunkiem jak i prowizorycznym symbolem gwiazdy wyrytym pazurem w skale. Brak roślinności i zwierzyny sprawia, ze to miejsce nie jest zbyt popularne.

Jest późne popołudnie, niebo jest mocno zachmurzone, wieje lekki wiatr, który delikatnie poruszał łanami wysokiej trawy po której podazasz w poszukiwaniu czegoś do jedzenia.

Kadm po niezbyt satysfakcjonującym polowaniu (zakończonym wcinaniem padliny) udała się na spoczynek po dłuższym kręceniu się w okolicy. Ostatnio w jej życiu zaczęło się sporo dziać. Spotkania z lwami, życie z dala od ludzi i nowe tereny do poznania. Niebieskooka hiena była jednak usatysfakcjonowana zmianą, bo chętnie witała nowe rzeczy. I chciała więcej, jeszcze więcej. A to pokazać komuś jaką zadziorną jędzą potrafi być, a to udowodnić, że potrafi walczyć, a może i dołączyć do jakiegoś stada, by objąć w nim wysoką funkcję - tak! - bo tylko na wysokie funkcje się nadawała, hehe. Rozejrzała się po okolicy, nie spodziewając się zbliżającego się spotkania...

Dzień zupełnie się niczym nie wyróżniający. Pogoda dopisuje, ma niebie gdzieniegdzie widać deszczowe chmury, wokół cisza i spokój. I właśnie ten dzień lew o imieniu Madan postanowił spędzić na polowaniu. Zaczynamy?

Zbliżał się wieczór, powoli okrywając okolicę ciemnością. Samotna hiena szła brzegiem rzeki, niosąc ochłap upolowanej zwierzyny w pysku. Zaspokoiła już swój głód, teraz szuka miejsca na wypoczynek. Bezpiecznego i osłoniętego od nieproszonych gości. Doświadczona już w kłopotach hiena nie szukała wówczas kłopotów. Mogą być, ale nie po zmroku i to nie z powodu strachu przed ciemnością, nie. Była po prostu zmęczona chodzeniem i chętnie legnęłaby w ciemnej, piaszczystej norze. Co jednak przyniesie los? Jakieś niespodziewane spotkanie, a może właśnie kłopoty?

Kręciłem sie wszędzie ale i nigdzie. Tak z natury byłem tam i byłem tu ale nigdzie konkretnie. Taka definicja bycia. Lekko zastrzygłem sobie uchem i nie bardzo przejmowałem sie przynależnością tych ziem. Tu nie jechało bagnem ani aż tak lwami czyli droga wolna i tyle. Tutaj też morko było w końcu taka pora ale za to mniej błota.

Przyszłam tu podśpiewując wesołą piosenkę i od czasu do czasu nawet podskakując. Miałam bardzo dobry humor, ponieważ była piękna pogoda i udało mi się upolować antylopę gnu, dzięki czemu nie chodziłam o pustym żołądku. Co prawda okolica była ponura, ale mnie to nie przeszkadzało. Czułam w okół zapach podobny do tego, jaki wydzielał Belial pod czas naszego ostatniego spotkania. Najwyraźniej były to tereny stada, do którego należał. Nie zniechęciło mnie to jednak, gdyż uznałam, że nic mi nie grozi. Kto ośmieliłby się naruszyć nietykalność prawdziwej damy? Nie przeczuwając niebezpieczeństwa wpełzłam do nory, chcąc się zdrzemnąć. Ułożyłam się na ziemi i przymknęłam oczy...

Niebo było niemal całkowicie przysłonięte przez szare, deszczowe chmury. Deszcz ciągle siąpił i moczył wszystko - młodą trawę sawanny, brudnoszarą glebę wulkaniczną, futra zwierząt. Silny wiatr nie poprawiał sytuacji, choć niósł ze sobą wiele woni. Można też było liczyć na ślady w błocie.

Słońce przyjemnie barwiło niebo nad sawanną, otaczając swym ciepłem całą okolicę a także znajdującą się nieopodal Dolinę Spokoju. Względna cisza i spokój mogły być jednak niebywale mylne dla kogoś, kto postanowił pojawić się tutaj tego pięknego wieczora... czy to celem spoczynku, czy poszukiwania czegoś. Życiodajne słońce jednak nie docierało do niższych półek, gdzie znajdowały się te drogocenniejsze medykamenty. Kto wie, może to właśnie tam mogły znajdować się rumianek i pokrzywa? Ptactwo śpiewało jeszcze na ostatnim tchu. Nieopodal słychać było pohukiwania sów. Noc zbliżała się szybko. Chłodna i przerażająca. Liczyła się już każda chwila. Szukanie po nocy czegokolwiek było absolutnie syzyfową pracą.
A czas płynął, tik, tak, tik, tak...