Mały kameleon chodził sobie przy oazie. Trochę wody, drzew, dalej coś podobnego do łąki. Tutejszy krajobraz ciągle go zaskakiwał, było o wiele inaczej niż w jego stronach. Było to miejsce gdzie poznał Zumę, pamiętał do dziś jak długo tułał się po bezdrożach. Teraz było o wiele lepiej, miał rodzinę. Tylko czy to za mało? Może, poznałby kogoś? Póki co było cicho i pusto, mały zielony gad przeszedł się po trawiastym zboczu i wszedł na drzewo by lepiej zobaczyć okolicę. Interesował się tutejszymi mieszkańcami, nie widział nigdy nikogo innego jak lwy. Możliwe, że zobaczy kogoś podobnego do siebie. Kto to wie... Cicho westchnął, złapał się mocno gałęzi na której stał. Poczuł wiatr, słońce grzało, było tak pięknie. Co w końcu mogło pójść nie tak? Kameleon nie wadził nikomu, a jakiemu drapieżnikowi chciałoby się polować na coś tak małego w taki upał. Cienie drzew rozchodziły się przez połowę oazy, woda była cudownym lekiem na wszelkie dolegliwości gorąca. Czego więcej chcieć? Wystarczyło uzbroić się w cierpliwość, na pewno niedługo ktoś się zjawi.

[miejsce: wąwóz na terenie dawnej Lwiej Ziemi]

Inyene wędrowała niesamowicie... długo. Biorąc pod uwagę to, że wolała więcej spać niż iść, to wędrówka była długa i nużąca. Ale nieprzerwanie szła naprzód, chcąc za wszelką cenę udowodnić, że ona jest do tych większych rzeczy stworzona, a nie jakieś tam lwie mrzonki i przekomarzanki. Tyle, że w międzyczasie, ponieważ szła i szła, trochę jej ten zapał opadł. A przynajmniej kiedy już dotarła do tego przeuroczego wąwozu po prawie pół roku, odkąd odeszła z domu, w głowie jej raczej było na powrót ciekawość do świata i do... duchów. A opuszczone i niebezpieczne miejsca były najlepsze, żeby kogoś spotkać. Ileż to biednych osóbek spadło na dół to trudno powiedzieć, część duchów pewnie odeszła w inne miejsca, albo przywiązały się do jakiś osób jeszcze żyjących, ale kilka na szczęście jeszcze pozostało przy wąwozie. Ot, parę antylop gnu, jakiś lew, trochę gryzoni... nic ciekawego mogłoby się zdawać. 
Ale Inyene z wręcz chorą fascynacją wyglądała zza krawędzi wąwozu, wypatrując jakiś oznak życia... pozagrobowego. Siedziała i siedziała, a tutaj nic. Zniesmaczona odsunęła się zatem od krawędzi. Może powinna zejść na dół? W sumie, jak spadasz, to kończysz na dole, a nie na górze. 
Lwica siadła sobie w cieniu jakiegoś głazu, który był parę metrów od rzeczonej krawędzi. I dopiero tutaj, kiedy się trochę uspokoiła, nawiedził ją duch zmarłego tutaj na skutek stratowania gnu. Oczywiście, z przetrąconym karkiem, no... ale był prawie jak żywy. 
- No co ty, nie gadaj. Że wyskoczyły nagle jakieś hieny i cię stado w panice zabiło? Jaka szkoda. To musiała być 
paskudna śmierć. 
Gadała i gadała, czasem się śmiejąc. Tak, z duchami było najlepiej.

Z samego rana, Lotos ruszyła nad Słoneczną Rzekę. Kiedy już tam dotarła zatrzymała się przy skraju Sawanny. Obserwowała jak wschodzi słońce i jak wszystko się budzi wokół niej. Pośród gęstwiny suchej trawy zobaczyła skałę. Lotos wskoczyła na nią i zaczęła się rozciągać. Była jeszcze senna ale gotowa do działania. Kątem oka zobaczyła przy rzece jakiś ruch. Natychmiast się zerwała i wskoczyła w złotą i wysoką trawę. Powoli zaczęła się skradać do niewielkiej istoty. Kiedy była już bardzo blisko przykucnęła do ziemi i zaczęła obserwować.
- Wygląda na... ptaka. - stwierdziła cicho. - Ale nie przypomina mi papugi ani żadnego innego ptaka jakiego znam. 
Lotos biła ogonem na wszystkie strony ze zdenerwowania, że nie wiedziała co to za stworzenie. Aż w końcu zapomniała, że siedziała w ukryciu i można było zaobserwować ruch wśród trawie.

Czzyyyylii... Czasem na SB ktoś szybkopaintowy uderzy po lefkach jakimś satyrycznym obrazkiem komentującym fabułę. Problem jest jednak taki, że one potem umierają i się gubią. Uznałem w takim że stworze ten o to temat składowisko.

A gdzie tam! Nie chciałem by temat generalnie o samobójstwach był nazwany "samobójstwa". Temat przynajmniej dla mnie jest dość ciężki i rozkminkowy. To tak stawiając pytania pomocnicze (tak, nie umiem pisać ładnie długich rozbudowanych wypowiedzi...)
 
1. Dlaczego?
2. Jakie macie do tego podejście?
3. I o co chodzi z tym kolesiem z internetu?

To i ja dołożę swoją pseudo-recenzjową cegiełkę na tym forum :v Opowiem wam pokrótce o Przygodzie w Paryżu, tudzież jak to jest po angielsku i francusku - o Potworze w Paryżuy (jak dla mnie beznadziejne tłumaczenie i w ogóle niepotrzebne). 

Zacznę od podstaw. Przygoda w Paryżu to film Bibo Bergerona, znanego z Rybek z Ferajny czy Drogi do Eldorado (i chyba Wszystkie psy idą do nieba 2, aczkolwiek internet wiele na ten temat nie mówi, więc no, pewnie miał tylko w tym udział). Nakręcony został w 2011 roku, czyli w tym samym czasie co Rio, Kung Fu Panda 2, Happy Feet 2 czy Auta 2, więc od razu jak się domyślacie - film nie był zbyt popularny. 
Od strony technicznej film nie ma zastrzeżeń, bo ja jako widz uważny nie zauważyłem jakiś wpadek. Animacja jak animacja, nie jest jakaś wyszukana, tak samo kolory czy kompozycje (czasami jednak odnosiłem wrażenie, że bohaterowie kręcą się w kółko w miejscu, a też tych miejsc akcji nie było nie wiadomo jak ile). Ładnie się prezentuje główna bohaterka i Emile, reszta wygląda troszkę jak kopiuj wklej z innych animacji. No i mamy jeszcze super małpkę, daję propsy za małpkę. Muzyka, chociaż nie ma jej wiele, to jest jednak strasznie chwytliwa i chyba główny utwór La Seine był tym, który zwrócił moją uwagę na tę bajkę. 
Teraz troszkę akcji. Mamy czwórkę głównych bohaterów -  Raoula, mistrza kierownicy, dostawcę jedzenia, ulicznego cassanovę i miłośnika swojego wehikułu, który zawiera kilka nowinek technologicznych, czyli jak na tamte czasy niedziałających wynalazków :v. Emile'a - fana filmu, knypka zajmującego się puszczaniem własnych dzieł w kinie, podkochującego się we własnej kasjerce (yafud), ale jest jak kwejkowy stulejarz, do kobiety nie podejdzie, bo się wstydzi (pedał). Lucille - śpiewaczkę sceniczną, w dodatku zgrabną i ładną. I jeszcze niegłupią, obdarowaną jakąś wrażliwością do świata. No i mamy Francoeur'a, o którym za chwilę. 
Historia zaczyna się niewinnie, Emile jak codzień puszcza fantazje o swojej kasjerce, zgarnia go Raoul, który rozwozi towar po Paryżu. Emile po drodze kupuje nową kamerę, bo yolo, przecież go stać. Raoul zabiera Emile'a na wycieczkę do profesora botaniki (i jakiegoś psychopatę na punkcie kodu genetycznego), kiedy ten jest nieobecny na konferencji. Wchodzą do ogromnego budynku, a naprzeciw ich wtargnieciu wychodzi małpa, któa opiekuje się budynkiem pod nieobecność profesora. Ale co może małpa (i to w dodatku inteligentna, prawie jak człowiek, tyle, że nie umie mówić, więc pisze wszystko na kartkach)? No właśnie. Raoul bawi się w szalonego naukowca i przez przypadek miesza dwa eliksiry niewiadomego pochodzenia. Wybucha magiczny obłok, z którego chwilę później napada na naszą dwójkę jakiś potwór, co Emile uchwycił na zdjęciu. 
Niewiele później rozpoczyna się dramatyczna walka z ów stworem, który napada na przechodniów w ich domach. Do akcji wkracza prefekt policji - i od samego początku poznajemy jego życiowe decyzje. Łapie Emile i Raoul'a, ale zamiast ich ukarać za rozwalenie profesorowi jego lokum, chce ich wynająć do namierzenia bestii. I nie po to by pomóc ludziom, ale żeby nagłośnić sprawę jak to policja jest ważna dla ludu i wiecie, dawać hajs za pełnienie tak ważnej funkcji społecznej. 
Sytuacja się komplikuje, kiedy na naszego potwora trafia Lucille. Chociaż nie jest zachwycona, to odkrywa, że potwór jest fascynatem muzyki (i również jej, jak się domyślacie). Ta nadaje mu w deszczu imię Francoeur (szlachetne serce?) i ubiera go jak ludzia. Tutaj się zaraz dowiadujemy, że Francoeur jest gigantyczną pchłą (dlatego uważam, że ten rzekomy profesor botaniki to jakiś psychopata) o niesamowitym talencie do nauki. 

Reszta, jak się domyślacie, to walka między skorumpowanym prefektem policji, a resztą ferajny. 


Ogólnie, nie uważam film za zły. Muzyka szybko wpada w ucho, ani razu nie przewinąłem, a akcja... no cóż, akcja jest jak w bajkach: mamy tego dobrego, tego złego i kogoś, komu trzeba pomóc w życiu i dramatyczny zwrot akcji w którym ten zły prawie dopada ofiarę, ale w ostatniej chwili dostaje guza mózgu i przegrywa. I oprócz tego puentę, że żyć to ma prawo każdy, tym bardziej, jeśli chce żyć w zgodzie z innymi. I, że nie należy odrzucać kogoś tylko i wyłącznie dlatego, że jest ogromną paskudą :v Ja daję tej animacji takie solidne 4/10 (aczkolwiek nie zniechęcajcie się moją oceną, ja jestem w pytkę surowy).


Dzięki za przeczytanie, polecam się na przyszłość :v

W tym temacie zgłaszacie postacie aktywne w ciągu grudnia a wybrana postać będzie wyświetlana w ogłoszeniach w styczniu (wszystko w zgodzie z zasadami znajdującymi się w >tym temacie<). 

A oto wykreślanka z nickami!




Główną nagrodą będzie headshot wybranej postaci. W przypadku wielu zwycięzców, zostanie zrobione losowanie, a drugą nagrodą będą opale.

Hasła nie ma, jest 18 nicków do odgadnięcia. Nicki są tylko pionowo i poziomo, oraz nie są wspak!


Odpowiedzi wysyłajcie na PW do mnie.

Dzień dobry!

Przychodzę do Was z kolejna odsłoną znanej i lubianej gry. Zasady są bardzo proste: Waszym celem jest odgadnięcie, do których postaci należą fragmenty obrazków. Wszystkie osoby są aktywne, logowały się w przeciągu dwóch ostatnich tygodni (plus minus, nie patrzyłam na to mega uważnie). Nie ma kont zawieszonych, duchów ani NPC. Obrazki pochodzą zarówno z avatarów, jak i z podpisów.

Na odpowiedzi czekam do niedzieli 7 stycznia do godziny 21! PW ślijcie na moje konto.

Pierwsza osoba, która prawidłowo odgadnie wszystkie postacie dostanie nagrodę-niespodziankę.
Nagroda główna (headshot) zostanie rozdana metodą losowania z wszystkich osób, które udzielą prawidłowych odpowiedzi.
Ponadto gwarantuję opale dla wszystkich uczestników, niech więc Was nie zniechęca, że może nie uda się odgadnąć wszystkiego, w tej grze nie ma przegranych, każdy zostanie odpowiednio nagrodzony! :D


1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
17.
18.
19.
20.