Podążała za Vincentem, przyglądając się zmieniającemu się krajobrazowi. Rzadko kiedy bywała w tych rejonach, co w jej przypadku czyniło tutejsze okolice bardziej wyjątkowymi. Trwając w lekkim zamyśleniu nie zauważyła nawet, gdy lew się zatrzymał. Omiotła otoczenie spojrzeniem swych liliowych oczu.
- Cóż... nie spodziewałam się takiego obrotu spraw. - zaczęła, po czym spojrzała na Vincenta. - Chyba nie przekonamy się, jak wygląda wnętrze tamtych czarujących jaskiń. - rzekła żartobliwie, najwyraźniej nie tracąc optymizmu pomimo niezbyt przyjemnego spotkania z hienami. Wolała nie myśleć o tym zanadto, miała w związku z tym mieszane uczucia. Nawet Srebrni, gdy ktoś przybłąka się na ich oficjalnie przejęte ziemie, nie traktują go tak oschle jak hieny, których tereny zostały zatwierdzone jedynie przez przywódcę Cesarstwa - całkiem prawdopodobne więc, że nieszczęsna przybłęda najzwyczajniej nie jest świadoma naruszania granic.
- To miejsce jest dużo spokojniejsze. - przysiadła na miękkiej trawie i na chwilę zamilkła, wsłuchując się w delikatny szum wody. - Tam niegdyś rozciągała się Lwia Ziemia. - powiedziała, ni to do siebie, ni do Vincenta, patrząc w kierunku Słonecznej Rzeki. Od Samiyi dowiedziała się, że to stado upadło. Ta wieść bardzo ją zaskoczyła i czuła lekki żal na myśl o Lwioziemcach, którzy wprawdzie istnieli tutaj od wieków. Była jednak dumna z postawy swego stada, które to zapewniło im azyl. Kto wie, być może któregoś dnia Lwia Ziemia powróci?

Kto zbliżył się w okolice baobabu, mógł się dzisiejszego dnia nieźle zdziwić. Trawa gdzieniegdzie była upstrzona różnymi barwami, od zieleni, czerwieni, przechodząc po błękit i na różu skończywszy. Wszystko to były jedynie ślady działalności mieszkańca, który to właśnie dzisiaj postanowił przyozdobić swój pień w jednym miejscu gustownym malunkiem. Nie były to najtrwalsze barwniki, wraz z powrotem pory deszczowej farba odejdzie, póki jednak słońce bezlitośnie prażyło, mógł sobie pozwolić na takie malowidło. Co poradzić, że akurat zechciał malować. Tak dawno tego nie robił.

Za inspiracją postem Sami i uzgodnieniem z adminami, że to może być dobry pomysł na usprawnienie polowań. 

Mówiłam już o tym pomyśle wielokrotnie i nie powiem, przemawia w tym momencie przeze nie doświadczenie z innych zwierzęcych for. Ten pomysł byłby kompletnie rewolucyjny dla KAELA ale za to wprowadziłby moim zdaniem efektywność (i odpowiedzialność za postać przez usera :3). Także... 

I nie mówcie mi, że nie


Szkolenia z MG, jak wiadomo, są czymś w rodzaju trzeciej drogi do zdobycia tytułu znachora/szamana. W teorii brzmi to prosto i przyjemnie - masz już założoną postać, lecz zechciałeś, by miała ona taką profesję? Chcesz założyć postać spełniającą się w tym, lecz limit wypełniony? Zgłaszasz się do odpowiedniego działu, a któryś MG rozpoczyna z tobą niezwykle interesującą, pełną przygód i nauki sesję, która tak bardzo wzbogaci twoją postać w przystępnym czasie!

Zgodnie z zapowiedzią wraz z początkiem listopada (z lekkim poślizgiem) rozpoczynamy zupełnie nowy plebiscyt na forum - postać miesiąca! W tym temacie zgłaszacie postacie w ciągu listopada a wybrana postać będzie wyświetlana w ogłoszeniach w grudniu (wszystko w zgodzie z zasadami znajdującymi się w >tym temacie<). 

Księżyc świecił w pełni, a Azimowi mijała już kolejna godzina znajdywania wygodnej pozycji, nie wiedzieć czemu nie mógł zasnąć. Wreszcie się poddał i po prostu zszedł cicho na dół, nie chcąc budzić pozostałych członków stada. Zdarzyło mu się sturlać kilka kamieni, krzywił się, oglądając do tyłu czy nikogo nie pobudził. 
Spacerował podziwiając Księżyc w zadumie, rozmawiał z nim trochę w myślach, jak z przyjacielem, a jednocześnie opiekunem, nie przeszkadzał mu brak odpowiedzi. Czuł się trochę tak jakby tej nocy spacerował właśnie z Jasnym Panem, może to zmęczenie? A może coś w tym było? Dla Azima nie wydawało się to niczym dziwnym Księżyc znał niemal od zawsze, czy raczej Księżyc znał jego od zawsze, w końcu to Księżyc był tutaj już przed nim i wieloma innymi zwierzętami.
Czerwonooki nie wytrwał jednak do końca, zrobił jeszcze kilka kroków na Księżycowej Polanie wzdłuż granicy z wolnymi ziemiami i po prostu położył się na chwilkę, a wiadomo jak to się mogło skończyć - usnął. 
Przyśnił mu się Simba, poznał go od razu, bo był taki sam jak go sobie wyobrażał. Ktokolwiek przechodził teraz w pobliżu mógł usłyszeć mamrotanie Azima przez sen i jak dobrze się wsłuchał w sens bełkotliwych słów to mógł zrozumieć coś takiego: "Simba?... Simba! Jaaa... Nareszcie cię poznałem!..."

Tego dnia Zuma postanowiła wyjść z jaskini w której opiekowała się swoimi lwiątkami.Nie odchodziła jednak daleko, lwiątka dalej były małe.Rozmyślała o wielu rzeczach.Dołączeniu do stada, macierzyństwie i o tym jak bardzo w przeciągu ostatnich miesięcy  zmieniło się jej życie.Jednak niczego nie żałowała.
W końcu natknęła się na małą sadzawkę.W powietrzu unosiła się delikatna mgła.Lwica podeszła do wodopoju i napiła się.Spojrzała na rosnące w pobliżu drzewo a na jej pysku pojawił się szeroki uśmiech. Tak dawno nie wspinała się na drzewa.Podbiegła więc do drzewa i niewiele myśląc wdrapała się na nie.Przymknęła oczy i spokojnie westchnęła.Dawno już nie miała chwili tylko dla siebie a nie da się ukryć że jej matka jak i ojciec byli prawdziwymi samotnikami.

Z tygodnia na tydzień Shiya coraz częściej przekazywała partnerowi pałeczkę w kwestii pilnowania młodych, a sama udawała się na polowania. Kochała swoje dzieci z taką mocą, jakiej nigdy by się po sobie nie spodziewała, ale czasem trzeba było rozprostować łapy, a poza tym Zephyr też powinien się trochę przywiązać do swoich potomków. Na szczęście, zdawał się nie mieć z tym żadnych problemów, zresztą przychodziło mu to nawet łatwiej niż szarej.
Tego wieczora zawitała na Dolinę Spokoju. Późna pora niosła za sobą chłód, ale w ogóle jej to nie przeszkadzało. Przeciwnie - stanowiło to miłą odmianę po dniu, podczas którego słońce coraz bardziej dawało się we znaki.
Zniżyła się na łapach, by skryć się wśród wysokich traw, tak że niemal szurała brzuchem po ziemi. Postawiła uszy i poruszyła nosem, pragnąc wyłapać dźwięk czy zapach świadczący o obecności jadalnej zwierzyny. Z jakiegoś powodu miała ochotę na okapi, choć zdawała sobie sprawę z tego, że to rzadki okaz. Ale kto wie, może akurat jej się poszczęści?