Szeroko pojętym: fora, sesje przy stole czy czymkolwiek innym, larpy, wszystko (może poza mmo, bo to trochę inna beczka).
Zakładam, że u większości cokolwiek związanego z rpg zaczęło się od KLa (albo i na tym zakończyło), ale może się mylę? ;3

PS Pozdrowienia dla Akiry za pomoc w wymyśleniu pytania!

Cytat:Spory teren porośnięty wysokimi, rozłożystymi drzewami, które z trudem przepuszczają światło słońca. Cienista okolica to idealne miejsce dla leopardów, które mogą schronić się w koronach roślin, umykając przed silnymi lwami.
Panuje to wieczny szelest, dżungla nigdy nie zamiera w bezruchu.

W prenatalnym piekarniku dojrzewa mały problem. W związku z tym tatuś i mamusia szukają użytkownika chętnego poprowadzić postać dzieciaczka Deriona i Mino Eive.

- Lwiątko zostało poczęte podczas jednej przyjemnej nocki. Miało być bez zobowiązań - wyszło jak wyszło, rodzice nie obiecywali sobie niczego.
- Tamtej nocy Derion nie wiedział, że Mino Eive jest jego córką.
- Się zorientował po fakcie i jest tego pewny...
- ...w przeciwieństwie do Mino Eive, przed którą będzie ten fakt ukrywał.

Póki co i jeszcze przez jakiś czas Derion nie będzie świadomy tego, że tamta noc okazała się być brzemienną w skutkach. I to tyle z krótkiej historii jeszcze nienarodzonej postaci. Jej początek na tym świecie też gwarantujemy ciekawy ^^. Lwiątko będzie do oddania jak osiągnie jeden miesiąc, fabularnie wypadnie nam to w czerwcu. Płeć.. ta dam... do wyboru. Design w trakcie przygotowania. Jeśli by nie pasił, to zawsze da się dogadać. Charakter - to wiadomo - do wykreowania od zera. Chorób wynikających z kazirodztwa - brak. Ale możemy coś wymyślić, HE.

Może nie będę pisać oczywistości w stylu, że szukamy osoby, która nie porzuci postaci po miesiącu i pisze na przyzwoitym poziomie...
Mamy nadzieję, że się ktoś chętny znajdzie. Nudzić się nie będzie, to mogę zagwarantować, pomysły na jego dzieciństwo przestają mi się mieścić w głowie :x

Pytania prosimy zostawiać w tym temacie.

Kilka tygodni po ostatniej ulewie, chłostana suchym, gorącym, pustynnym wiatrem ziemia zapominała o błogosławieństwie deszczu, które nawiedziło ją jakiś czas temu. Mimo tego, że pod korą drzew soki nadal płynęły obficie, a trawa miała ten przyjemny, ciemnozielony odcień, wszystko zmierzało ku ponownemu obumarciu. Jak zwykle. Któż by się temu dziwił?
W południe niebo upstrzone były tylko półprzezroczystymi strzępkami gnanych wiatrem chmur. W odległości jakichś dwustu metrów od zbliżającego się do kamiennego wzniesienia Deriona pasło się stado gnu. Pomiędzy antylopami przemykały zebry. Wataha kojotów próbowała odpędzić sępy od kilkudniowych kości. Nic, co mogłoby się wydać nietypowe.
Lew nie przyłożył się do przeczesania okolicy i nie upewnił, że miejsce, które wybrał na odpoczynek jest wolne od nieproszonego towarzystwa. Kilka razy jego łapy obsunęły się z szorstkich kamieni, dwukrotnie kończąc się obiciem sobie zadka. Lecz wszystkie bodźce, które docierały do Deriona tego dnia zdawały się być niczym wobec absorbujących go myśli i nie byłoby przesadą przypuszczenie, że gdyby ktoś zechciał lwisko zajść od tyłu, nie spotkałby się z żadną formą reakcji. O tyle dobrze, że łażący z głową w chmurach kocur zdawał sobie z tego sprawę. Usiadłszy na szczycie, wypuścił zaległe w płucach powietrze przez zęby z głośnym sykiem, potrząsnął głową i zgarbił się. Kichnął głośno. Zapatrzył się w horyzont z półotwartym pyskiem. Nie. Nie było mowy o powrocie na ziemię. Dałby się podejść stadu rozwrzeszczanych małp.

Kurcze, nie wiem, co tutaj napisac.
Rysuje zle. Naprawde nie zbyt dobrze, bo jestem leniwa c:
Pisze wierszy, ale do dupy ich, bo pisze ich po ukrainsku.
No chyba i wszystko.

[ Dodano: 2014-04-14, 00:47 ]
No, zaczne od starego. Rysowalam tak rok temu.

Jedna troche chora na glowe lwica, ktora, niestety, nie udalo mi sie pograc.


Moj ulubony zly jako Skaza gepard po imieniu Echon xD


Moj pierwszy OC w TLK. Nie pamieta swego imienia, slepy i bardzo dobry. Cos w nim jest ot ksiedzia Myszkina. Lubie go.


[ Dodano: 2014-04-14, 00:56 ]
Tez stare.
"ksiedz Myszkin" jako furry.


Rysowalam jednemu znajomemu.


Poczatek rysowania Frost.


Jeszcze jeden moj OC. Zaratustra.

Zastanawiam się czy młode osoby bawi fabula. To znaczy czy ich postać rozśmieszy, zdziwi, zirytuje. I czy to w zupełności jest normalne czy odwrotnie. Śmiało zapraszam do dyskusji.Na swoim przykładzie bawi mnie pisanie rpg z znajomą prowadzenie fabuły o wilkach. A was? Śmieszą mnie reakcje innych postaci i reakcję mojej postaci. Nie wiem czy dziecinieje xD

Wstępna lista uczestników (można się do niej dopisywać):

Cynka
Felija, Arham, Soth, Oresta, Hewa
Akira
Derion, Khayaal
Ariusz, Mania, Arne
Malaika (Naema)
Kalani
Ragnar
Tobo
Kahawian
Padme (spotkam się z nią po tym, jak dostanę notesik po całym jego obchodzie i przeprowadzę się do Warszawy)

Więcej informacji na temat akcji znajduje się w tym temacie.


Obecnie notesik znajduje się u Cynki (Malimau), która w przyszłym tygodniu spotka się z Padme, a później wyśle mi notesik (już przekazałam Cynce swój adres).

Potem ja (albo któraś inna dziewczyna z okolic Chełma) będę potrzebować adresu Khay lub Deriona. Myślę, że to wypadnie gdzieś na początku maja.

--
Pogrubione osoby to te, do których dotarł notesik i które się do niego wpisały.

Wieki nie było żadnej ankiety!

W postach możecie się bardziej porozpisywać na ten temat. :)

Młody powłóczył łapami, z łebkiem zwieszonym nisko nad ziemią. Węszył, wyłapując różnorakie zapachy, które łapczywe nozdrza wciągały jeden za drugim. Szare ślepia natomiast z uwagą analizowały każdy skrawek ziemi, wychwytując co rusz jakiś trop. Kopyta zebr, antylop gnu, wielkie giczoły słoni i drobne łapki surykatek-nawet nie musiał się zastanawiać, bez problemu zidentyfikował każde z nich. W którymś momencie zauważył nawet trop lwa, wówczas poczuł nagły dreszcz przeszywający jego drobne ciałko, oraz impuls, który instynktownie kazał mu się oddalić się jak najprędzej od domniemanego właściciela śladów.
Nawet w niespokojnym truchcie młody obserwował podłoże w poszukiwaniu śladów, nic dziwnego więc, że w pewnym momencie brązowy łebek zaliczył bliższe spotkanie z pniem drzewa, którego "przecież wcześniej tu nie było".
Szarooki syknął z bólu i zamrugał kilka razy ślepiami, próbując pozbyć się chwilowego zamroczenia. Dopiero po chwili zdawkowo obejrzał drzewo, które wyraźnie szukało guza, wchodząc w drogę królowi wszystkich zwierząt.
Początkowe zmarszczki złości wygładziły się jednak na rzecz prawdziwego olśnienia.
-To akacja!-mruknął ze zdumieniem.-Jej liście są pożywieniem żyraf, które sięgają do nich dzięki swoim długim szyjom. I lepiej nie chodzić po ich gałęziach, bo kłują w łapy.-dodał od razu, niemal machinalnie, samemu nie kontrolując chwilowego potoku słów.
Młody siedział tak chwilę w zamyśleniu, wpatrując się w koronę drzewa, by w pewnym momencie doznać kolejnego już dziś olśnienia.
-Aha!-mruknął wesoło, stając na tylnych łapach i poczynając ochoczo ryć pazurami w korze akacji.
Czynności tej towarzyszyła prawdziwa satysfakcja, której młodziak nawet nie starał się kryć-znaczenie terenu to przecież nie byle co.
Gdy skończył, przysiadł na zadzie, jednak na jego pyszczku nie było już uśmiechu. Brązowy łebek przekrzywił się nieco, a szare ślepia wlepiały się teraz w liczne rysy, które jego pazury zostawiły na korze.
Wydawało mu się, że trochę za dużo ich zrobił, a do tego niektóre wyglądały wyjątkowo krzywo i niedbale. Ciemne wargi skrzywiły się nieco. Może następnym razem wyjdzie lepiej? Oby.

Niewielka, przytulna grota, częściowo ukryta dzięki trzem, rozłożystym drzewom, rosnącym po jej lewej stronie, patrząc od wejścia. Umiejscowiona w niewielkim oddaleniu od oazy, dzięki czemu, zarówno drzewa, jak i gęsto porastająca te tereny trawa mają dość dobre warunki. Północną stronę zewnętrzną groty, czyli jej przód i częściowo górę, porasta gęsto mech. Podobnie w jej wnętrzu znajduje się go sporo. Sama jama jest zdolna do pomieszczenia zaledwie kilku osób, za to jej wejście jest dość niewielkie i nisko osadzone, przez co ciężko je dojrzeć, a zobaczyć, co się dzieje w jej środku graniczy z cudem.