Cała szóstka spokojnie przemieszczała się po dolinie wczesnym rankiem w poszukiwaniu czegoś na ząb. Ptaki śpiewały, owady grały, wiatr delikatnie otulał sierść drapieżników, zapach pobudzał do życia i działania. Co jakiś czas klan mógł usłyszeć jakieś odgłosy innych mieszkańców wolnych terenów, które przemykały gdzieś dookoła waszej gromadki. Zapowiadało się bardzo ciekawie!

Shun tak jak sobie obiecała, tak też zrobiła. Po zbytecznym spotkaniu się z dawnymi płonącymi, udała się do jaskini przodków, zanim ci zdążyli tam dotrzeć, pobyła tam chwilkę i zaraz znów ruszyła w stronę rzeki Fuego, starając się jednak iść tak, by na nich w drodze powrotnej nie natrafić. Miała wybitny plan iść do tych całych królewskich i im nakablować, że mają nowych sąsiadów, a przy okazji poszukać Kami, ale... ochota na to przeszła jej równie szybko, jak szybko się zmęczyła docierają do tej rzeki. Taki szmat drogi nie był łatwy do przebycia, dla takiej staruszki jak ona. Będąc paręnaście metrów od rzeki, mając ją przed sobą, a za sobą bagna dopiero się zatrzymała. I nie zamierzała się zbliżać do rzeki. Wody były niespokojne, a jej nie śpieszno było do spotkania z krokodylami i innymi cholerstwami zamieszkującymi te rzekę. 
Obserwując z daleka przepływ wody zastanawiała się nad tym gdzie się udać. Śnieżny las był idealnym pomysłem, ale droga zajmie jej przynajmniej dwa, trzy dni, jeśli nie chciała się zbytnio przemęczyć i po drodze wszamać jakiegoś zająca na równinie. 
Ciekawe czy Anubis weźmie sobie jej słowa do serca. Chociaż szczerze w to wątpiła, to miała jednak cień nadziei na to, że nie zmiażdży już tej resztki linii płonących. Tak mało się pozostało z tego do pozostawił po sobie jej białosierstny dziadek.

/Skoro Makari zawiesił postać na dość długi czas, uznaje się go za zaginionego. Szkolenie zostanie dokończone tutaj, ponieważ należymy do jednego stada. Po co zaśmiecać marginesy. Akcja rozgrywa się w tym miejscu pogląd./

Kojący szum oceanu, fale rozbijały się o skalisty brzeg. Mewy skrzeczały piskliwie w oddali.
Firkraag wyszedł ze swojej groty dzierżąc w pysku łupinę kokosa. Pochylił się tuż nad kałużą wody i zaczął opłukiwać ja z kurzu i pyłu, który się osiadł podczas nieużytkowania. Zawsze dbał o to by naczynia były czyste, nawet najdrobniejszy detal mógł zawadzić o powodzeniu w tworzeniu specyfików.
Jeleń nie spodziewał się, że tego dnia ktoś go odwiedzi na tym odludziu.

Patrolowałem tereny stada wzdłuż rzeki. Tak jak to często w ostatnich dniach robiłem. Mniej zim było korzystniejsze, łatwiej i częściej mogłem to robić. Wszystko było blisko siebie i zawsze bez problemu można było ruszyć w razie czego an pomoc.

Jasir i Zuma szli razem niezłomnym krokiem przez Sawannę Południową. Dzień był słoneczny można powiedzieć upalny, dlatego co chwilę kryli się pod pojedynczymi akacjami, jednocześnie wypatrując pod nimi lwów ze stada, którego zażarcie szuka od pewnego czasu.
Patrzył też czasami na Zimę i upewniał się czy nie opada z sił, sam czuł się trochę zmęczony, przebyli bowiem szmat drogi i nie wiedzieli czy tutaj jest kres ich podróży, czy trzeba będzie powędrować jeszcze dalej...
Czasami miał wrażenie, że Zu nie podziela nie podziela jego zażartości w dążeniu do celu. Innymi słowy nie pragnęła tak bardzo jak on znaleźć potomków Simby i Mufasy. Zastanawiał się - więc dlaczego poszła ze mną w podróż ? Nie zostawiła mnie. Z tej strony poznał ją jako wierną lwicę, która nie zostawi swoich przyjaciół.

Nadciągali więc do pobliskiej akacji w poszukiwaniu stada lwioziemców, o których słyszał w opowieściach jako małe lwiątko.
Choć nie miał pewności czy prawdziwi przodkowie Simby jeszcze żyją ...

Była piękna pogoda. Słońce mocno świeciło, ale lekki wietrzyk przyjemnie chłodził. Sprike szedł raźnym krokiem przez równinę. Wysoka trawa sięgała mu do piersi i szorowała brzuch, gdy się przez nią przeciskał. Lew był głodny, nawet bardzo. Rozglądał się, szukając czegoś wartego kradzieży, ale nic nie dostrzegł. Zamiast tego ujrzał dwa duże głazy, wystające z trawy po jego lewej stronie. Dobry punkt widokowy. Może z niego uda się wypatrzyć coś jadalnego.
Pospieszył ku skałom i zwinnie wskoczył na wyższą. Rozejrzał się.

Wiatr hulał po sawannie, niegdyś źródle pożywienia Lwioziemców, dziś opuszczonym przez lwy kawałkiem ziemi. Opuszczonym? Najwyraźniej nie przez wszystkich. Tu właśnie udała się młoda lwica, by spróbować swych sił w polowaniu. Pojawiła się tu również likaonka, zapewne w podobnych celach. Samice niedawno poczuły pierwsze promienie słońca, starające się rozgrzać ich ciała po chłodnej nocy. Na niebie nie było ani jednej chmurki, ale w półmroku poranka niewiele to pomagało.

Po odbytym polowaniu Jasir pomyślał, że nowa kraina wcale nie wygląda tak różowo jak mu się wydawało. Nie wiedział też, jak zareaguje Zu. Jesteśmy ranni i sumie nic nie poszło tak, jak zaplanowałem.
-Zu ? Wszystko w porządku. To była nie zła przygoda, co nie ? - po chwili dodał - Nie ma tego złego zliżemy rany i będzie po wszystkim.