Miejsce to jest niezwykle bujnie obrośnięte niezwykle gęstą roślinnością, która maskuje to co znajduje się wewnątrz, całość dodatkowo chronią przed zwierzętami kolczaste i cierniste gatunki krzewów, które świetnie się sprawdzają i odstraszają z dala. W środku tego pancernego bunkru znajduje się nieco miejsca na dwa dorosłe lwy, tak więc nie jest zbyt duże. Prowadzi do niego wąska przełęcz między zaroślami, które dodatkowo ukrywa wysoka trawa rosnąca w okolicach oazy, zaraz nieopodal niego znajduje się strumień, który dzieli dolinę na pół. Jest to zatem świetne miejsce na ukrywanie się i przeczekiwanie trudnych chwil. Z żadnej strony nie można dostrzec nikogo kto znajduje się wewnątrz. Na dodatek miejsce to zlewa się tak z okolicznymi klombami, że nie w sposób określić gdzie się znajduje.




Na tereny nieopodal postanowiła się udać na kurację piaskowana lwica, która cały czas dochodziła do siebie po zdarzeniach w zębatej grocie, gdy to na nią napadnięto i chciano odebrać życie jej i nienarodzonym jeszcze pociechom. Udało jej się wtedy co prawda wyślizgnąć z pomocą obcych lwów, ale obawa o zdrowie pozostała mimo iż rany mogą nie wydawać się bardzo poważne. Od tamtego dnia minął już prawie drugi tydzień, ale Satau nadal się nie wysilała i oszczędzała, jedząc świeżą padlinę i pojąc się chłodną wodą. Nie czuła się na tyle dobrze, by zapolować zresztą nie byłoby to rozsądne biorąc pod uwagę jej aktualny stan. Wiele godzin dziennie poświęconych na obmywaniu i oczyszczaniu ran, a następnie odpoczynku ciągły się i ciągły, ale nikt nie mówił, że powrót do zdrowia będzie tak prosty jak odniesienie urazu. Samica nie poddwała się ze względu na to co w sobie nosiła, chciała dać wszystko co najlepsze nienarodzonym jeszcze co prawda potomkom Myra. Odnośnie króla, nie spotkała go jak na razie, ale miała to w planach. W końcu powinien się wszystkiego dowiedzieć, a odwlekanie tego na później nie było dobre, zdawała sobie z tego doskonale sprawę.
Przechadzając się brzegiem roślinności, która się tu pojawiła po porze deszczowej dostrzegła coś co ją zaintrygowało. Podeszła bliżej krzewów, ostrych ciernistych krzewów, zauważyła niewielki "otwór" w formacji roślin i zerknęła tam. Wiedziona ciekawością ostrożnie wsunęła się w głąb, a to co tam dostrzegła bardzo się jej spodobało. Uśmiechnęła się sama do siebie i do rosnącego brzucha. Małe fasolki jakie w sobie nosiła jakiś czas temu teraz z pewnością odrobinę urosły, czuła i widziała to po sobie. Wnętrze było przytulne, nie zbyt obszerne, jak najbardziej na plus i ochrona jaką zapewniały krzewy z zaroślami była również świetnym atutem. Złotooka wiedziała, że będzie to jej kryjówka, jej zakątek, samotnia. Stosunkowo powoli zaczęła kopać niewielkie zagłębienie, a ziemie ułożyła dookoła, tworząc coś na kształt ptasiego gniazda. Nanosiła do środka ususzonych traw i namościła leże sierścią, która z niej schodziła, co prawda nie było jej dużo, więc musiała też nazbierać jej z padlin, ale udało jej się odnieść zamierzany sukces. W okolicy na jej szczęście gniazdowały pary strusi i pewnego dnia tam udała się na niezwykle syty obiad z ich jaj. Najedzona do syta wróciła do swojego zakątka i wzięła się za wylizywanie ran. Gdy skończyła ułożyła się wygodnie i relaksując się regenerowała siły. Nigdy nie zapomniała zatrzeć za sobą zapachu gałęziami jednego z kwitnących drzew. Zapach kwiatów skutecznie pomagał Satau zachować spokój i prywatność w swoim zakątku.

Pora deszczowa z wolna zbliżała się ku końcowi. Opady stawały się łagodniejsze i coraz rzadsze, chociaż wciąż utrudniały życie każdego dnia. W zasadzie prawie każdego. Z dzisiejszego, pochmurnego nieba nie spadł jeszcze deszcz, chociaż mogło się to zdarzyć w każdej chwili. Słońce chowało się za horyzontem, oświetlając pomarańczowym blaskiem kawałek sawanny. Temperatura stopniowo spadała, zrywał się lekki wiatr. Wśród zielonych, bujnych, wysokich traw Em leżała, z łbem ułożonym na wyciągniętych przednich łapach, przypatrując się pustym wzrokiem pasącym się nieopodal zebrom. Była głodna i zamierzała zapolować, lecz na razie wykorzystywała tę cichą chwilę spokoju, nieprzerwaną niczym poza głośnymi krzykami ptaków, czy nawoływaniem roślinożerców. W swoim domu nie miała takich luksusów jak spokój. Tak, mimo przymusowego wcielenia do zachodniego Królestwa, medyczka wybrała termitierę na siedzibę w pełni samodzielnie, więc z wolna zaczęła uważać ją za dom, z naciskiem na swój i stanowczo nie życzyła sobie gości. Niestety w związku z pełnioną przez nią funkcją cały czas ktoś nawiedzał jej leże. Banda niekompetentnych głupców, która nie może nawet paru dni spędzić bez kaleczenia się o każdą możliwą rzecz lub stworzenie. Zabiją się sami prędzej czy później, lecz do tego czasu zielonooka musi ich znosić i cierpliwie im służyć. Bo lwica nie miała wątpliwości, iż wybór jest oczywisty. Albo jesteś naszym sługą albo umierasz. Nie mogła odejść. Znaleźliby ją, gdziekolwiek by poszła, a następnie zabili bez słowa. Na wsparcie innych samic z tak zwanej "rodziny" nie miała co liczyć. Były ogłupione, zapewne całe swoje życie spędzą u boku głupich samców bez słowa skargi, nawet gdyby były traktowane gorzej niż stara padlina. Ciche parsknięcie wydostało się z pyska Em, zmęczonej już całkiem tymi myślami. Jej lęki, strachy i urazy, zrodzone z przeżyć dzieciństwa pogłębiały się z każdym dniem. Wszędzie widziała niebezpieczeństwo, podstępy, intrygi. Stawała się coraz bardziej przygnębiona i smętna. Całkiem straciła radość z jakiejkolwiek rzeczy w życiu. Nie żeby jakoś wcześniej miała ich zbyt wiele. Gdyby tylko znalazł się ktoś komu brązowa mogłaby zaufać, komu mogłaby powierzyć swoje problemy i rozterki. Ale takiego kogoś nie było. Mogła polegać tylko na sobie. Wiedziała jak to jest. Wszyscy kłamią, więcej lub mniej, a nie była na tyle dobra w rozpoznawaniu czyiś zamiarów i intencji, by rozpoznać kłamstwo. Znała tylko siebie. Grzywiasta ziewnęła i przymknęła oczy. Nie zapowiadało się aby pożeracze trawy, gdziekolwiek się wybierały. Postanowiła zatem spróbować drzemki, starając się nadrobić brak snu. Em nie sypiała dobrze. Kiedy tylko zamykała oczy, powracał bolesne i okrutne wspomnienia. Teraz jednak... cisza.

<:'v nie mam totalnie pomysłu na nie, acz wiem że chcę by zaczynało się na jedną z mniej typowych liter jak a czy b, c i miało jakieś znaczenie pasujące do tej pindy.
Jakieś sugestie?

W między czasie patroli i obowiązków wyrwałem się trochę aby móc w samotności jakoś wszystko w głowie sobie poukładać. Kręciłem się blisko ziem księżycowych. Nie byłem tam nigdy, jakoś nie ciągało mnie to. Jednak tutaj raczej mało kto by mnie poznał i wiedział kim jestem. Tak przynajmniej mi się wydawało. Stąpałem spokojnie delektując się powietrzem. Odpoczynek dobrze mi zrobi.

Dolna Spokoju była (jak sama nazwa wskazuje) dość spokojna. Była to jedna z kilku już eskapad brązowego w celu zapoznania się trochę z terenami dookoła ziemi Mglistych. Poza tym były to też dobre okazje na poszukiwania ziół, które nie występują na jego ojczystej ziemi.
Eden był akurat przy źrodle, było tu dość przyjemnie. Okoliczne drzewa skutecznie przysłaniały promienie słoneczne, a dookoła panowała miła wilgoć. A to wszystko dzięki małemu wytryskowi ze skały. Brązowy podszedł doń pozwalając kropelkom wody lądować na jego futrze i grzywie. Poza tym zaspokoił pragnienie. Cicho westchnął, rozciągnął wszystkie gnaty i legł gdzieś przy małej skale, tuż koło koryta rzeczki.

Proszę państwa, oto kolejna wspaniała audycja! Wyjątkowo prowadzona przeze mnie, z pomocą Fuko.

Brązowy ciągle był w tej okolicy, robił małe rozpoznanie terenu, chociaż nie było tu zbyt wiele tropów. Za to okolica była ładna i cicha. Dobre miejsce na relaks. W sumie, czemu by nie? Nie można przecież pracować 24 godziny na dobę. Samiec szedł wzdłuż jednej z długich skalnych ścian, by znaleźć jakąś małą grotę. Ale nie wszedł do niej, jego uwagę przyciągnęło małe drzewko nieopodal wejścia. Poszedł pod pniak i zwalił się na bok rozciągając swój kręgosłup.

Wiec tak temat ten nie jest po to żeby się zgłaszać na dzieci, tylko po to by wyjaśnić pewne importantne sprawy zwiazane z moim odejściem i ogarnąć wątek porodu/ odchowu i dalszej fabuły dla osób które pobrały młode i nadal je chcą.
Nie zostawie was przeca z łapą w nocniku.

Wyjaśnienia.
- Kami nie urodzi na fabule
- Zaraz po wyleczeniu Tiba rozpoczynam wątek 'odejscia'
- Młode -domyślnie, zostaną poczęte i odchowane do ich 5 miesiąca przez matke w sieci tuneli pod ziemią (mam zamiar nie wracać Kami na to forum już nigdy.)
- Po ukończeniu 5 miesięcy ( okolo 2 miechów w realu.) możecie wbić tu w fabułę przy czym jest mi totalnie obojętne komu np. Chiką podrzuce smarkacza do stada. 
- Tak ciocia Chika was rozniesie jak bocian ;> chyba że ugadacie się z kimś tam innym. Ale proszę mi o tym mówić
- Skoll idzie w 90% do SK

Pod spodem proszę o określenie się kto zostaje przy prowadzeniu postaci wypełniając formularz.

Imię:
Zostajesz przy postaci: Tak/Nie
Stado: (Do którego podrzucić dziecię.)
Inne: (Np. Kami będziemy tęsknić. Kami ty wywłoko. Kupa ni matka itd.)

Wieczór zastał czarnego kota, przemierzającego Małą Sawannę. Słońce dopiero co zaszło, zatem było jeszcze bardzo widno. Niedawno przestał padać deszcz, w powietrzu unosił się chłód. Sawanna żegnała kolejny dzień pory deszczowej. Pora na łowy?