Odpoczywał sobie nad małą rzeką między trawami. Jego pióropusz spoczywał na kamieniu obok a sam wąż ucinał sobie drzemkę. Było mu dobrze ale trochę się nudził... Może ktoś przyjdzie nad wodopój wtedy sobie pogada. W międzyczasie rozmyślał sobie nad znaczeniami słów które znał, jednak nie wiedział co one oznaczają. Uznał szybko żę to jednak nie na jego głowę.

Strach paraliżował jej ciało. Naprawdę była przerażona faktem, że musi stanąć lico w lico z Ines. Najwyższej, której w obliczu Księżyca przysięgała wierność. Jak wobec tego miała w tej chwili wyjawić przed nią prawdę? Chociaż prawda sama wychodziła na jaw, gdy tylko spojrzało się na sylwetkę beżowej. Wyraźnie zaznaczona wypukłość brzucha oznajmiała wszem i wobec, że Sadie jest bliżej niż dalej urodzenia berbeci. Poszli na szczęście. Szukała wzrokiem Ines wokół skały. Miała nadzieję, że Kapłanka będzie gdzieś w pobliżu. Przecież nie mogła tak po prostu zniknąć. Otuliła ją zasłona nocy i cień rzucany przez skałę. Zaszyła się gdzieś w jego odmętach, składając pysk na przednich łapach.

Od czasu do czasu będę wykonywała pikselki dla pierwszej lepszej osoby c: Zasady takie, jak w każdej innej avatarnii. Otwarte wtedy, kiedy napiszę, że wezmę jedno zamówienie.

Przykłady (na razie w większości smocze xD):



Nooo i jeden lwi, dla Venety:



Wezmę jedno zgłoszenie!

Czuła się okropnie. Fatalnie. Na początku szła powoli, jednak im dalej była od swojej siostry, tym jej chód był coraz szybszy, by w końcu przerodzić się w szalony bieg donikąd. Czuła łzy spływające jej po policzkach, nie hamowała ich jednak. Nie teraz. Póki miała siły... Starczył jednak bolesny ucisk w piersiach, by upadła bezwiednie na ziemię, płacząc. Bez żadnej kontroli, nie próbując być cicho, kolejne fale szlochu wstrząsały jej ciałem. Znów wygrała... Jak zawsze! Jak, do pieprzonej cholery ZAWSZE. To ona zawsze była tą głupią, niedobrą, nierozgarniętą przy swoich siostrach. ZAWSZE. Czuła, jak obce uczucie wypełnia jej pierś. Nienawiść. Dziwne, nieznane uczucie. Drżała, nie wiadomo dlaczego do końca. Była załamana i wściekła jednocześnie. Ale przede wszystkim, po prostu płakała. I płakała, i płakała.

Po raz kolejny powstała dyskusja co do stopnia realizmu, możliwości interwencji mg, czy woli gracza jeśli chodzi o fabułę i możliwość ingerencji w postać. Postanowiłem więc zebrać jakieś konkretne dane jak to widzicie. A więc niech vox populi przemówi.

Rozmowa z babką, ojcostwo, nawet i nocna pogawędka z Lają, to wszystko dało mu wiele, przejrzał w końcu na oczy, dzięki czemu postanowił wykonać ten ostateczny krok i choć kiedyś nie chciał nawet o tym myśleć, teraz dziwił się że tak późno podjął tą decyzję. Co prawda nie nakręcał się na jakiś raj, wystarczyło mu, że miał rodzinę koło siebie, a przecież o to mu chodziło przez większość swego życia. Właśnie dlatego też towarzyszył babce tego dnia, gdy to mieli spotkać się z przywódcą Cieniowiska, by obgadać wszystkie oficjalne sprawy. Czy mogło być gorzej? Wątpił, patrzył na to jako początek nowego życia, szczególnie że niedługo na świecie miały pojawić się jego dzieci, powinny więc mieć coś więcej niż tylko księżyc do wyboru, liczył nawet że w końcu Sadie postanowi razem z młodymi do niego dołączyć, albo choć jedno z jego potomków, lecz nie był to moment na odbieganie w tak daleką przyszłość. Szedł więc obok brązowej spokojnie, zastanawiając się jaki jest przywódca cienistych, czy zapewni im bezpieczeństwo i będzie to lepiej wyglądało niż Zachodni. Obserwował uważnie otoczenie, szczególnie po wejściu na ich tereny, które nie różniło się aż tak znacząco, choć nie zamierzał marudzić, wręcz przeciwnie. Cieszył się nowymi widokami, które być może niedługo będzie mógł nazwać domem.

Kręciłam się po różnorakich terenach. Nie tylko stada ale tez innych. Lubiłam wiedzieć i uczyc się. W końcu czym więcej sie wie tym lepiej. Lekko zastrzygłam uchem wkraczając na bagna. Niezbyt przyjemna miejscówka. Ale może będzie tutaj cos ciekawego. Nie pierwsze to bagna jakie widziałam w tych krainach ale cóż.